Wiersze i wierszyki dla dzieci

Nad lasem piaśnickim niech się słońce nie zaćmi

piaśnicka poezja Franciszka Fenikowskiego(„Wrzosy"), Henryka Józefczyka („Piaśnickie pory roku”,„Piaśnickie oratorium” ) i innych [fragmenty], o egzekucjach od października 1939 do kwietnia 1940.

1. Piaśnicki Lesie, Ty Katedro Boga, [Fenikowski]
   Wiernego Ludu granie i śpiewanie;
   Ciebie nie zmogła nawet czarna trwoga,
   Wciąż drzewa szumią Twoje zmartwychwstanie
2. Tu śpią męczennicy, z pobożnego kraju,
   z Polski serc czystych i dobrych zwyczajów.
   Przy ich relikwiach, u Niebios ołtarzy
   Bóg sam osądzi niemieckich zbrodniarzy
3. Sosny zapamiętały dzieje waszej zbrodni [Józefczyk]
   Te salwy wiecznie będą huczały w ich szumie...
   Kiedyś, po latach stanie tutaj ktoś z przechodni
   Zasłucha się w śpiew koron i głos ich zrozumie.
4. I wydrzemy najświętszą tajemnicę wrzosom [Józefczyk]
   Jak tu ginęli bracia nasi dla ojczyzny,
   znowu spłyną ofiarnej krwi czerwoną rosą,
   znów rozerwą się ziemi świeże jeszcze blizny.
5. Ten szum ogniem owionie każde polskie serce, [Józefczyk]
   młody las, z krwi wyrosły, skamienieje grozą
   i na Boży Sąd pozwie was - naród - mordercę
   i świadczyć każe piaskom, popiołom, obozom!
6. Kamienie wołać będą, wichrem jękną sosny, [Józefczyk]
   otworzą się wśród lasów nieznane mogiły...
   Szumy w niebo popłyną niby psalm żałosny,
   Uderzą w jego progi i będą świadczyły!
7. Piaśnicki Lesie, Ty Katedro Boga,
   ukaż ludziom, gdzie wiedzie nienawiści droga
   a gdyby znów ludzie mieli nie być braćmi [Józefczyk]
   nad lasem piaśnickim niech się słońce zaćmi