Wiersze i wierszyki dla dzieci

Dawni królowie tej ziemi (fragmenty)

Władysław Bełza (1847- 1913)

    Jagiellończycy i elekcyjni

    WŁADYSŁAW JAGIEŁŁO urodz. 1348 - zm. 1434, panował lat 48

  1. Litewski książę w murach Krakowa,
    Z Jadwigą święty ślub bierze;
    Ale do pochwy miecza nie chowa,
    Bo tak nie czynią rycerze.
  2. Owszem, gdy Krzyżak w polskiej krainie,
    Zabory szerzyć chciał nowe:
    Król na Grunwaldu wielkiej równinie,
    Zbił hardych mnichów na głowę.

    WŁADYSŁAW WARNEŃCZYK urodz. 1424 - zm. 1444, panował lat 10

  3. Młody królewicz w dziesiątem lecie,
    Polsce i Węgrom włodarzy,
    A chociaż z wieku jeszcze on dziecię,
    Lecz męskość bije mu z twarzy.
  4. I może wzrósłby na bohatera,
    Błysnął orężem zwycięskim...
    Niestety! nazbyt wcześnie umiera,
    Pod Warną, skonem męczeńskim.

    KAZIMIERZ JAGIELLOŃCZYK urodz. 1427 - zm. 1492, panował lat 45

  5. Prawego serca i światłej rady,
    Ojczyzna miała w nim syna;
    Rychło on odkrył Krzyżaków zdrady,
    Których do hołdu nagina.
  6. I władał mądrze, wsparłszy ramiona,
    Na praw rozumnych puklerzu:
    Z jego też rodu, Litwa patrona,
    Ma w królewiczu Kaźmierzu.

    JAN OLBRACHT urodz. 1450 - zm. 1501, panował lat 9

  7. Pod Kopestrzyniem sławą okryty,
    Siadł Olbracht w polskiej koronie.
    Lecz wawrzyn młodą ręką uwity,
    Często blask traci na tronie.
  8. Dotąd przysłowie, trwa w polskiej mowie,
    Którem tak smutno on słynie:
    Ze za Olbrachta, zginęła szlachta,
    Po lasach, na Bukowinie.

    ALEKSANDER urodz. 1461 - zm. 1506, panował lat 5

  9. Znowu Tatarzyn wdarł się zdradziecko,
    Na Ruś Czerwoną i Litwę;
    Kniaź Michał Gliński ruszył pod Kiecko,
    I świetną stoczył z nim bitwę.
  10. Już król śmiertelne zalegał łoże,
    Gdy mu wieść ową przynoszą:
    „Zwycięstwo! wołał, dziękiż Ci Boże!
    Przynajmniej umrę z rozkoszą!"

    ZYGMUNT STARY urodz. 1467 -zm. 1548, panował lat 42

  11. Świetne to były dla Polski lata,
    Nazwane złotą epoką;
    Pod berłem króla rosła oświata,
    Kwitły nauki szeroko.
  12. I sławną była polska kraina,
    Z oświaty, bogactw i męstwa!
    Pytaj się Orszy i Obertyna,
    Jakie widziały zwycięstwa?!

    ZYGMUNT AUGUST urodz. 1520 - zm. 1572, panował lat 24

  13. Z krwi Jagiellonów król to ostatni,
    Co włada Polskiej krainie.
    Litwę i Polskę łączy w ślub bratni,
    Pamiętną unią w Lublinie.
  14. Zwycięską wojnę wiedzie z Moskalem,
    Od Prus hołd lenny odbiera;
    Poczem, z ogromnym narodu żalem,
    Zygmunt w Knyszynie umiera.

    HENRYK WALEZY panował w roku 1574 przez 7 miesięcy

  15. Wytworny panicz modnego dworu,
    W sarmackie dostał się kraje;
    Lecz w nich nie zastał tego poloru,
    Jaki francuski dwór daje.
  16. A chociaż znalazł dzielnych serc krocie,
    I prawic, co wrogów grzmocą:
    Przeniósł francuskie nad nie łakocie,
    I umknął z Polski precz, nocą.

    STEFAN BATORY urodz. 1533 - zm. 1586, panował lat 10

  17. Miecz nasz, co rdzewiał przez długie lata,
    Król Stefan z pochwy znów ruszy:
    Pod jego grzmotem legła U świata,
    Bramy Połocka i Suszy.
  18. Klucz swój oddały nam Wielkie-Łuki;
    A król syt zwycięstw i chwały,
    Wspierał oświatę i gmach nauki,
    Fundował w Wilnie wspaniały.

    ZYGMUNT III WAZA urodz. 1566 - zm. 1632, panował lat 45

  19. W Polsce znów partye wichrzą szalone,
    Po śmierci króla Stefana.
    Jedni Zygmunta trzymają stronę,
    A drudzy Maxymiliana.
  20. A choć Żółkiewscy i Chodkiewicze,
    Gromią Kozaków i Szweda:
    Czyż kraj rozjaśnić może oblicze,
    Gdy wewnątrz gorycz i bieda?

    WŁADYSŁAW IV urodz. 1595 - zm. 1648, panował lat 16

  21. Na piękne nasze ziemie sarmackie,
    Bije wciąż fala za falą;
    Pawluk podszczuwa bunty kozackie,
    Żupy wielickie się palą.
  22. A choć ojczyznę król nieszczęśliwą,
    Ratować siłą chce ducha:
    Gdzie za ogniwem pęka ogniwo,
    Tam już nie spoić łańcucha!

    JAN KAZIMIERZ urodz. 1609 - zm. 1642, panował lat 20

  23. Dni panowania Jana Kaźmierza,
    W dziejach wyryły się krwawo;
    Coraz to nowa klęska uderza,
    I chwieje ojczystą nawą.
  24. A król znękany ciągłemi klęski,
    Co biły w naród niesforny:
    Składa królewski wieniec męczeński,
    I w ciszy gaśnie klasztornej.

    MICHAŁ KORYBUT WIŚNIOWIECKI urodz. 1638 - zm. 1673, panował lat 5

  25. Na tron piastowski buta szlachecka,
    Wyniosła trwożne pacholę,
    Gdy nam trza było męża, nie dziecka,
    Coby ukrócił swywole,
  26. A władać temu, co tron wziął z płaczem,
    Za ciężka była to praca:
    I wnet haniebny akt pod Buczaczem,
    Naród od króla odwraca.

    JAN III SOBIESKI urodz. 1624 - zm. 1696, panował lat 22

  27. Długo prawicą hetmaniąc wprawną,
    Na berło zmienił buławę;
    Za niego Chocim, potem Żurawno,
    Zmyły buczacką niesławę.
  28. A kiedy Turczyn stanął pod Wiedniem,
    Grożąc Habsburgów koronie:
    Król Jan z rycerstwem gromi go przedniem,
    I wawrzyn wkłada na skronie.

    AUGUST II SAS urodz. 1670 - zm. 1733, panował lat 33

  29. Zasiadł na tronie elektor saski,
    Między Jagiełły i Piasty,
    A ziemię naszą własne niesnaski,
    I Karol szarpał dwunasty.
  30. Kraj, co już nosił rozkładu piętna,
    W bratnich się walkach rozprasza,
    A partya szwedzka, Sasom niechętna,
    Innego króla ogłasza.

    STANISŁAW LESZCZYŃSKI urodz. 1677 - zm. 1766, panował lat 4

  31. I wziął Leszczyński koronę krwawą,
    Lecz krótko zdobił nią skronie.
    Bo gdy Szwed przegrał bój pod Połtawą,
    August znów zasiadł na tronie.
  32. Król przetrwał mężnie ciosy i burze,
    Tak jak na mędrca przystało.
    A Bóg mu za to dał w jego córze,
    Swietniejszą cieszyć się chwałą.

    AUGUST III SAS urodz. 1696 - zm. 1763, panował lat 30

  33. Coraz to smutniej, coraz boleśniej,
    Do władzy pnie się, kto żyje.
    Brzmią dookoła hulaszcze pieśni,
    A naród pije i pije...
  34. I zatopiono wolność i wiarę,
    W dzikiej rozpuście, szkaradnie,
    Aż gdy ostatnią wzniósł naród czarę,
    Już krew kipiała w niej na dnie.

    STANISŁAW AUGUST PONIATOWSKI urodz. 1732 - zm.1798, panował lat 31

  35. Z dni tego króla, kochane dziecko!
    To zapamiętać ci warto:
    Że to za niego właśnie, zdradziecko,
    Ojczyznę twoją rozdarto.
  36. I znikła Polska z państw Europy,
    W trój rozszarpana niegodnie...
    A król pod dumnej carowej stopy,
    Złożył koronę swą w Grodnie.

    ZAKOŃCZENIE

  37. Dawni mocarze, władcy tej ziemi,
    Wśród mogilnego śpią chłodu;
    Księgi królewskie Bóg zamknął z niemi,
    Ale nie księgi narodu.
  38. Bo choć się trony w posadach chwieją,
    A berła kruszą, dziecino,
    Choć wszystko ginie z czasów koleją:
    Ale narody nie giną.
  39. I my snuć będziem wciąż życia wątek,
    Który na długo nam starczy;
    Tylko szukajmy w skarbcu pamiątek,
    Naszej nadziei i tarczy!