Jest tajemnicą poliszynela, że aby ludzkość trwała, musi się rozmnażać, a aby się rozmnażać, mężczyzna i kobieta musi płodzić potomstwo. Nawet w wypadku zapłodnienia in vitro potrzebne są gamety mężczyzny i kobiety, a nie np. tylko mężczyzny, lub tylko kobiety, lub np. dwóch mężczyzn.
Z drugiej strony wiadomo, że potomstwo rodzeństwa narażone jest na bardzo prawdopodobne wady genetyczne. Naukowcy biolodzy różnie powód tego stanu rzeczy tłumaczą, głównie prawdopodobieństwo „odkrycia” zamaskowanych komplementarnym genem genów wadliwych, co wynika z bardzo wąskiej puli genetycznej człowieka w porównaniu do świata zwierzęcego. Jak pisano razu jednego w The Sciences, cała ludzkość wywodzi się „z wymierającego gatunku, z niewielkiej liczby osobników” (aby uniknąć przyznania się, że cała ludzkość pochodzi po prostu od Adama i Ewy). Stąd więc konieczny jest rejestr, kto jest czyim rodzicem, dziadkiem czy pradziadkiem, aby uniknąć tychże wad genetycznych. Konieczna staje się instytucja małżeństwa. Dodatkowo człowiek po urodzeniu wymaga wieloletniej opieki, ze strony matki jak i ojca, a więc tu ponownie potrzeba jest instytucji małżeństwa. Przez niezbyt skomplikowaną matematyczną kalkulację łatwo stwierdzić, że małżeństwo musi być „wieczne” (tak właśniek nazywa się w języku niemieckim małżeństwo: „Ehe” czyli "wieczne"), nierozerwalne, wierne.
Zdumiewająca staje się w tym momencie zbieżność między Bożym objawieniem a tym czysto ludzkim wywodem. Dziwić się jednak nie ma czemu – ostatecznie to Pan Bóg stworzył ten świat i lepiej od nas wszystko wie.
Dr Mieczysław Guzewicz w Bydgoszczy (2007 r) uświadamiał nam wagę małżeństwa i jego pielęgnacji, mówił o właściwej hierarchii wartości (najpierw małżeństwo), osób (najpierw małżonek). Przestawiał miłość jako ten atrybut człowieka, który upodabnia go do Boga. Mówił o stworzeniu przez Boga małżeństwa jako ukoronowanie dzieła stworzenia ("Stworzył więc Bóg człowieka na swój obraz, na obraz Boży go stworzył: stworzył mężczyznę i niewiastę" (Rdz 1.27). Mówca zwracał uwagę, że na ponad 80.000 stron rękopisów Jana Pawła II poświęcił on ponad 35.000 stron sprawom małżeństwa i rodziny. Świadczy to o tym, że był przekonany o bezprecedensowym ataku na instytucję małżeństwa we współczesnym świecie.
Wreszcie mówca wskazywał, w jaki sposób my możemy tę instytucję obronić – mianowicie przez własny przykład, przez dbałość o jedność i trwałość naszego własnego małżeństwa, które jest przedmiotem obserwacji przez nasze dzieci. A jak dbać? Podczas gdy 30% małżeństw się rozpada, to wśród małżeństw, które razem się codziennie modlą i razem chodzą do kościoła, tylko 0,02% się rozpada. Padło jeszcze wiele cennych uwag. Między innymi kwestia „nieskalanego łoża małżeńskiego”. Najważniejszym meblem w domu musi być łoże małżeńskie. Nie może być tak, że mama śpi z córeczką na wersalce, a tata z pilotem od telewizora na kanapie. Co więcej, „We czci niech będzie małżeństwo pod każdym względem i łoże nieskalane, gdyż rozpustników i cudzołożników osądzi Bóg.” ( Hbr. 13.4) .
Przypomnijmy jeszcze te fragmenty Pisma Świętego (Nowego testamentu),, które z całym naciskiem podkreślają istotę małżeństwa:
Szóste przykazanie ( Mt 5, 31 – 32 )
31 Powiedziano też: Jeśli kto chce oddalić swoją żonę, niech jej da list rozwodowy*. 32 A ja wam powiadam: Każdy, kto oddala swoją żonę - poza wypadkiem nierządu - naraża ją na cudzołóstwo; a kto by oddaloną wziął za żonę, dopuszcza się cudzołóstwa*.
Nierozerwalność małżeństwa ( Mt 19, 1 – 9 )
19 1 Gdy Jezus dokończył tych mów, opuścił Galileę i przeniósł się w granice Judei za Jordan. 2 Poszły za Nim wielkie tłumy, i tam ich uzdrowił. 3 Wtedy przystąpili do Niego faryzeusze, chcąc Go wystawić na próbę, i zadali Mu pytanie: «Czy wolno oddalić swoją żonę z jakiegokolwiek powodu?» 4 * On odpowiedział: «Czy nie czytaliście, że Stwórca od początku stworzył ich jako mężczyznę i kobietę? 5 I rzekł: Dlatego opuści człowiek ojca i matkę i złączy się ze swoją żoną, i będą oboje jednym ciałem. 6 A tak już nie są dwoje, lecz jedno ciało. Co więc Bóg złączył, niech człowiek nie rozdziela». 7 Odparli Mu: «Czemu więc Mojżesz polecił dać jej list rozwodowy i odprawić ją?»* 8 Odpowiedział im: «Przez wzgląd na zatwardziałość serc waszych pozwolił wam Mojżesz oddalać wasze żony; lecz od początku tak nie było. 9 A powiadam wam: Kto oddala swoją żonę - chyba w wypadku nierządu - a bierze inną, popełnia cudzołóstwo. I kto oddaloną bierze za żonę, popełnia cudzołóstwo».
Nierozerwalność małżeństwa ( Mk 10, 1 – 12 )
10 1 Wybrał się stamtąd i przyszedł w granice Judei i Zajordania. Tłumy znowu ściągały do Niego i znowu je nauczał, jak miał zwyczaj. 2 Przystąpili do Niego faryzeusze i chcąc Go wystawić na próbę, pytali Go, czy wolno mężowi oddalić żonę. 3 Odpowiadając zapytał ich: «Co wam nakazał Mojżesz?» 4 Oni rzekli: «Mojżesz pozwolił napisać list rozwodowy i oddalić». 5 Wówczas Jezus rzekł do nich: «Przez wzgląd na zatwardziałość serc waszych napisał wam to przykazanie. 6 Lecz na początku stworzenia Bóg stworzył ich jako mężczyznę i kobietę: 7 dlatego opuści człowiek ojca swego i matkę 8 i złączy się ze swoją żoną, i będą oboje jednym ciałem*. A tak już nie są dwoje, lecz jedno ciało. 9 Co więc Bóg złączył, tego człowiek niech nie rozdziela!»
10 W domu uczniowie raz jeszcze pytali Go o to. 11 Powiedział im: «Kto oddala żonę swoją, a bierze inną, popełnia cudzołóstwo względem niej. 12 I jeśli żona opuści swego męża, a wyjdzie za innego, popełnia cudzołóstwo».
Nierozerwalność małżeństwa ( Łk 16, 18 )
18 Każdy, kto oddala swoją żonę, a bierze inną, popełnia cudzołóstwo; i kto oddaloną przez męża bierze za żonę, popełnia cudzołóstwo.
Na wzór zależności małżeńskiej ( Rz 7, 2 - 6 )
7 2 Podobnie też i kobieta zamężna, na mocy Prawa, związana jest ze swoim mężem, jak długo on żyje. Gdy jednak mąż umrze, traci nad nią moc prawo męża. 3 Dlatego to uchodzić będzie za cudzołożną, jeśli za życia swego męża współżyje z innym mężczyzną. Jeśli jednak umrze jej mąż, wolna jest od tego prawa, tak iż nie jest cudzołożną, współżyjąc z innym mężczyzną.
Małżeństwo ( 1 Kor 7, 3 - 16 )
7 3 Mąż niech oddaje powinność żonie, podobnie też żona mężowi. 4 Żona nie rozporządza własnym ciałem, lecz jej mąż; podobnie też i mąż nie rozporządza własnym ciałem, ale żona. 5 Nie unikajcie jedno drugiego, chyba że na pewien czas, za obopólną zgodą, by oddać się modlitwie; potem znów wróćcie do siebie, aby - wskutek niewstrzemięźliwości waszej - nie kusił was szatan. 6 To, co mówię, pochodzi z wyrozumiałości, a nie z nakazu. 9 Lecz jeśli nie potrafiliby zapanować nad sobą, niech wstępują w związki małżeńskie! Lepiej jest bowiem żyć w małżeństwie, niż płonąć. 10 Tym zaś, którzy trwają w związkach małżeńskich, nakazuję nie ja, lecz Pan: Żona niech nie odchodzi od swego męża! 11 Gdyby zaś odeszła, niech pozostanie samotną albo niech się pojedna ze swym mężem. Mąż również niech nie oddala żony. 12 Pozostałym zaś mówię ja, nie Pan: Jeśli któryś z braci ma żonę niewierzącą i ta chce razem z nim mieszkać, niech jej nie oddala! 13 Podobnie jeśli jakaś żona ma niewierzącego męża i ten chce razem z nią mieszkać, niech się z nim nie rozstaje! 14 Uświęca się bowiem mąż niewierzący dzięki swej żonie, podobnie jak świętość osiągnie niewierząca żona przez "brata". W przeciwnym wypadku dzieci wasze byłyby nieczyste, teraz zaś są święte. 15 Lecz jeśliby strona niewierząca chciała odejść, niech odejdzie! Nie jest skrępowany ani "brat", ani "siostra" w tym wypadku. Albowiem do życia w pokoju powołał nas Bóg. 16 A skądże zresztą możesz wiedzieć, żono, że zbawisz twego męża? Albo czy jesteś pewien, mężu, że zbawisz twoją żonę?
Ofiarna służba chrześcijan w Nowym Przymierzu ( Hbr 13, 4 )
13 4 We czci niech będzie małżeństwo pod każdym względem i łoże nieskalane, gdyż rozpustników i cudzołożników osądzi Bóg.
Zasady życia domowego - wielki wzór dla mężów i żon ( Ef 5, 21 - 33 )
5 21 Bądźcie sobie wzajemnie poddani w bojaźni Chrystusowej! 22 Żony niechaj będą poddane swym mężom, jak Panu, 23 bo mąż jest głową żony, jak i Chrystus - Głową Kościoła: On - Zbawca Ciała. 24 Lecz jak Kościół poddany jest Chrystusowi, tak i żony mężom - we wszystkim. 25 Mężowie miłujcie żony, bo i Chrystus umiłował Kościół i wydał za niego samego siebie, 26 aby go uświęcić, oczyściwszy obmyciem wodą, któremu towarzyszy słowo*, 27 aby osobiście stawić przed sobą Kościół jako chwalebny, nie mający skazy czy zmarszczki, czy czegoś podobnego, lecz aby był święty i nieskalany*. 28 Mężowie powinni miłować swoje żony, tak jak własne ciało. Kto miłuje swoją żonę, siebie samego miłuje. 29 Przecież nigdy nikt nie odnosił się z nienawiścią do własnego ciała, lecz [każdy] je żywi i pielęgnuje, jak i Chrystus - Kościół, 30 bo jesteśmy członkami Jego Ciała. 31 Dlatego opuści człowiek ojca i matkę, a połączy się z żoną swoją, i będą dwoje jednym ciałem*. 32 Tajemnica to wielka, a ja mówię: w odniesieniu do Chrystusa i do Kościoła*. 33 W końcu więc niechaj także każdy z was tak miłuje swą żonę jak siebie samego! A żona niechaj się odnosi ze czcią do swojego męża!
Dzieci a rodzice ( Ef 6, 1 - 4 )
6 1 Dzieci, bądźcie posłuszne w Panu waszym rodzicom, bo to jest sprawiedliwe. 2 * Czcij ojca twego i matkę - jest to pierwsze przykazanie z obietnicą - 3 aby ci było dobrze i abyś był długowieczny na ziemi. 4 A [wy], ojcowie, nie pobudzajcie do gniewu waszych dzieci, lecz wychowujcie je stosując karcenie i napominanie Pańskie!
Upomnienia dotyczące stosunków z bliźnimi ( 1 P 3, 1- 17 )
3 1 Tak samo żony niech będą poddane swoim mężom, aby nawet wtedy, gdy niektórzy z nich nie słuchają nauki, przez samo postępowanie żon zostali [dla wiary] pozyskani bez nauki, 2 gdy będą się przypatrywali waszemu, pełnemu bojaźni, świętemu postępowaniu. 3 Ich ozdobą niech będzie nie to, co zewnętrzne: uczesanie włosów i złote pierścienie ani strojenie się w suknie*, 4 ale wnętrze serca człowieka o nienaruszalnym spokoju i łagodności ducha, który jest tak cenny wobec Boga. 5 Tak samo bowiem i dawniej święte niewiasty, które miały nadzieję w Bogu, same siebie ozdabiały, a były poddane swoim mężom. 6 Tak Sara była posłuszna Abrahamowi, nazywając go panem*. Stałyście się jej dziećmi, gdyż dobrze czynicie i nie obawiacie się* żadnego zastraszenia.
7 Podobnie mężowie we wspólnym pożyciu liczcie się rozumnie ze słabszym ciałem kobiecym! Darzcie żony czcią jako te, które są razem z wami dziedzicami łaski, [to jest] życia, aby nie stawiać przeszkód waszym modlitwom. 8 Na koniec zaś bądźcie wszyscy jednomyślni, współczujący, pełni braterskiej miłości, miłosierni, pokorni! 9 Nie oddawajcie złem za zło ani złorzeczeniem za złorzeczenie! Przeciwnie zaś, błogosławcie! Do tego bowiem jesteście powołani, abyście odziedziczyli błogosławieństwo.
Zasady życia domowego ( Kol 3, 18 - 25 )
3 18 Żony bądźcie poddane mężom, jak przystało w Panu*. 19 Mężowie, miłujcie żony i nie bądźcie dla nich przykrymi! 20 Dzieci, bądźcie posłuszne rodzicom we wszystkim, bo to jest miłe w Panu*. 21 Ojcowie, nie rozdrażniajcie waszych dzieci, aby nie traciły ducha. 23 Cokolwiek czynicie, z serca wykonujcie jak dla Pana, a nie dla ludzi, świadomi, 24 że od Pana otrzymacie dziedzictwo [wiekuiste] jako zapłatę. Służycie Chrystusowi jako Panu! 25 Kto bowiem popełnia bezprawie, poniesie skutki popełnionego bezprawia; a [u Niego] nie ma względu na osoby.
Księża Biskupi w liście na na Święto Świętej Rodziny AD 2007 potępili w nim wsopółżycie przedmałżeńskie i pozamałżeńskie, "wolne związki", zapłodnienie in vitro i aborcję. A także w mocnych słowach wystąpili w obronie małżeństwa i rodziny, zachęcając do przyjmowania dzieci, którymi Bóg obdarza, a małżonków bezdzietnych do zaopiekowania się dziećmi pozbawionymi nie z ich winy opieki rodzicielskiej. "Warto jeszcze raz podkreślić, że u podstaw każdej rodziny stoi małżeństwo. Chrześcijańskie patrzenie na małżeństwo w pełni uwzględnia wyjątkową naturę tej wspólnoty osób. Małżeństwo to związek mężczyzny i niewiasty, zawierany na całe ich życie, i z tej racji pełniący także określone zadania społeczne. Chrystus podkreślił, że mężczyzna opuszcza nawet ojca i matkę, aby złączyć się ze swoją żoną i być z nią przez całe życie jako jedno ciało (por. Mt 19,6). To samo dotyczy niewiasty. Naszym zadaniem jest nieustanne przypominanie, iż tylko tak rozumianą wspólnotę mężczyzny i niewiasty wolno nazywać małżeństwem. Żaden inny związek osób nie może być nawet przyrównywany do małżeństwa. Chrześcijanie decyzję o zawarciu małżeństwa wypowiadają wobec Boga i wobec Kościoła. Tak zawierany związek Chrystus czyni sakramentem, czyli tajemnicą uświęcenia małżonków, znakiem swojej obecności we wszystkich ich sprawach, a jednocześnie źródłem specjalnej łaski dla nich. Głębia duchowości chrześcijańskich małżonków powstaje właśnie we współpracy z łaską sakramentu małżeństwa. Nie sposób jednak rozłączyć małżeństwa od rodziny, której małżeństwo jest podstawą, a która się dopełnia i wewnętrznie ubogaca poprzez przyjęcie daru nowego życia. Życie jest darem Boga, dlatego małżonkowie – otwarci na ten dar – pozostają sługami życia, a nie jego panami. Panem życia jest tylko Bóg. Z ludzkiej perspektywy każde życie jest święte i nietykalne od poczęcia aż do naturalnej śmierci. Ta podstawowa prawda wpisana jest w ludzką naturę, a także w ludzką kulturę. " piszą Księżą Biskupi. Całość na stronach Konferencji Episkopatu Polski.