(z łac. . sobrietas ) nauka o trzeźwości,
czyli życiu bez legalnych i nielegalnych narkotyków,
oparta o wiedzę i odkrycia naukowe
antropologii, fizjologii, medycyny, biologii, chemii,
demografii, socjologii, psychologii, etnografii oraz historii,
oraz wykazująca naukowo ważność ochrony naturalnej trzeźwości
czyli naturalnego, przyrodzonego stanu człowieka,
danego mu z natury
dla ochrony jego zdrowia i pełnego rozwoju potencjału osoby
w życiu,
oraz oferująca drogi
powrotu do trzeźwości osobom,
które utraciły swą naturalną trzeźwość
na skutek splotu różnych okoliczności związanych z otoczeniem społecznym,
zajmująca się także społecznymi tradycjami przywiązania do
naturalnej trzeźwości,
drogami powrotu osób i spoleczeństw do naturalnej trzeźwości,
w celu podwyższenia jakości życia i pełnego rozwoju potencjału
jednostek i całych społeczeństw.
Sobriologię rozwinęli głównie rosyjscy badacze:
historyk, etynograf i sobriolog dr hab. W.P.Kriwonogow,
psychoanalityk, sobriolog prof. W.G.żdanow,
sobriolog prof. A.N.Majurow
historyk, sobriolog dr I.P.Klimjenko.
Szereg publikacji wydał akademik
Fjodor Grigorjewijc Uglow, ukazują się książki
m.in. "Sobriologija" (A.N.Majurow, W.P.Kriwonogow, N.A.Grinczjenko, W.I.Grinczjenko, A.M.Karpow, Niżnij Nowgorod, 2009).