Rozróżnia się dwa rodzaje żalu za grzechy: doskonały i wystarczający. Pobudką żalu doskonałego jest wyłącznie miłość Pana Boga, wstręt do obrazy najlepszego Ojca, odrzucenia Jego przyjaźni i miłości. żal wystarczający pochodzi z pobudek mniej szlachetnych, np. brzydota przewiny, utrata nieba, albo lęk przed karą wieczną. Żal wystarczający zapewnia odpuszczenie grzechów w sakramencie pokuty. Natomiast w niebezpieczeństwie śmierci, kiedy nie można się wyspowiadać, dla otrzymania łaski uświęcającej niezbędny jest akt żalu doskonałego, o ile się obudzi w sobie szczerą chęć wyznania swoich win na najbliższej spowiedzi.