Słownik gwary katolikówpolskiej

posłuszeństwo

cnota chrześcijńaka, polegająca na spełnianiu poleeń i nakazów przełożonych (rodziców, księży, pracodawców itd.) pod warunkiem, że jest brak sprzeczności polecenia z prawem ustanowionym przez Boga.
Jeśli na jakimś szczeblu hierarchii wydawane jest polecenie wymagające od podwładnego grzechu, polecenie to należy zlekceważyć. Polecenie takie może być grzeszne na dwa sposoby. Albo grzeszną może być natura nakazywanej rzeczy, albo też polecenie może nakazywać nieposłuszeństwo wobec prawowitego rozporządzenia władzy wyższej.
Okazje do grzechu podzielić można na bezpośrednie, bliskie i dalekie. W przypadku pierwszym polecenie jest grzeszne per se, przykładowo polecenie pogwałcenia Pierwszego Przykazania. W przypadku okazji bliskiej, polecenie pociąga za sobą sytuację, w której prawdopodobne jest, iż osoba popełni grzech śmiertelny. W przypadku okazji dalekiej, sytuacji brak jest obu cech.
Katolicy zobowiązani są unikać bezpośrednich i bliskich okazji do grzechu, nie mają jednak obowiązku unikania okazji dalekich.
Drugim warunkiem jest, aby polecenie wydane przez przełożonego mieściło się w zakresie jego władzy/kompetencji.
Św. Tomasz konkluduje, wyróżniając trzy rodzaje posłuszeństwa:

• posłuszeństwo wystarczające dla zbawienia polegające na posłuszeństwie, kiedy jest się do tego zobowiązanym,
• posłuszeństwo doskonałe, wyrażające się posłuszeństwem we wszystkim, co godziwe,
• posłuszeństwo nierozważne, wyrażające się posłuszeństwem nawet w sprawach niegodziwych - to nie jest cnota i nie należy takiego posłuszeństwa praktykować.