Administracyjna jednostka terytorialna Kościoła, pod duszpasterską opieką biskupa ordynariusza, któremu w posłudze biskupiej mogą pomgać biskupi pomocniczy (sufragani). Ordynariusza i sufraganów mianuje papież. Gdy ordynariusz nie może być mianowany, kapituła katedralna mianuje tymczasowo administratora apostolskiego, który zwykle jest jednym z biskupów sufraganów, ale w nadzwyczajnych okolicznościach może być zwykły ksiądz. Następstwo w zarządzaniu diecezją noże być także ureguloweane wcześniej przez papieża przez mianowanie biskupa koadiutora, który w wypadku wakatu automatycznie przejmuje diecezję jako jej ordynariusz. Diecezja może być podniesiona do godności archidiecezji. Dzieje się tak zwykle, gdy dana diecezja pełni rolę metropolii, tzn. dla kilku sąsiednich diecezji pełni pewne funkcje administracyjne (sądownicze). Biskup stojący na czele metropolii nazywany jest metropolitą. Diecezja dzieli się na podstawowe jednostki terytorialne parafie, w których posługę pełni kierujący nią ks. proboszcz oraz pomagający mu ks. wikariusze; 3-10 parafii tworzy tzw. dekanat, na którego czele stoi ks. dziekan (zwykle jeden z proboszczy dekanatu). Ks. biskup ordynariusz jest bezpośrednio podporządkowany papieżowi, a księża dziekani, proboszczowie i wikarzy jemu.