cywilizacja, która rozwinęła się na bazie prawa rzymskiego, filozofii greckiej i duchowości chrześcijańskiej, o następujących cechach: (1) dominacja intencji prawodawcy nad literą prawa, (2) stale rosnące wymogi etyczne i doskonalenie prawa w oparciu o nie (coś, co było cnotą heroiczną w jednym pokoleniu, w następnym staje się normą etyczną, a wreszcie prawem), (3) obowiązkowość tolerancji religijnej oraz rozdzielenia władzy cywilnej i duchowej, jednocześnie brak tolerancji dla zła jako takiego, (4) prawo sprzeczne z moralnością lub prawami przyrody (np. fizyki) nie jest ani wiążące ani zobowiązujące (5) tam kończą się prawa jednej osoby, gdzie zaczynają prawa drugiej, (6) monogamiczność małżeństwa, co jest podstawą konceptu własności prywatnej (nowe młżeństwo = nowy podmiot gospodarczy), (7) samoorganizacja i samorządność, (8) opanowanie czasu (czas traktuje się jako dobro, które trzeba szanować, zagospodarowywać, oszczędzać, istnieje więź międzypokoleniowa, historyzm, współodpowiedzialność za przeszłość i przyszłość), (9) dualizm prawa (istnieje prawo publiczne oraz prawo prywatne, np. wewnętrzne statuty stowarzyszeń, wewnętrzny porządek w rodzinie, rodzie), (10) prawo reguluje głównie te dziedziny, dla których nie ma oczywistych reguł wynikających z wiedzy czy zdrowego rozsądku