Błogosławiony pochodził ze wsi Krościenko Niżne k. Krosna, gdzie urodził się 13 grudnia 1907 r. Studiował w przemyskim seminarium duchownym. Był wikarym, a potem został proboszczem, a wreszcie dziekanem w Nowym Żmigrodzie. Podczas wojny, przed wysiedleniem, wspierał materialnie ludzi potrzebujących, a z parafianami wywiezionymi do Niemiec na przymusowe roboty utrzymywał kontakt korespondencyjny. Po wojnie wrócił do parafii i organizował pomoc dla poszkodowanych. UB zainteresowało się nim już w 1946 r. Pierwsze represje zaczęły się w roku Pańskim 1952, gdy zawieszonogo w obowiązkach katechety miejscowego liceum, a następnie odmówiono mu przepustki na pobyt w strefie nadgranicznej, co utrudniało kontakt z częścią parafian.
Dziesięć lat później, w 1963 rP skazano go na karę 2 1/2 lat więzienia za to, że wzywał pijaków do trzeźwości, pary żyjące bez ślubu do zawarcia związku małżeńskiego, a rozwodników nie dopuszczał do godności rodziców chrzestnych. W języku PRL nazywało się to "przestępstwem zmuszania do praktyk religijnych". Więzienie stało się bezpośrednią przyczyną jego śmierci - zmarł z powodu pogarszającego się stanu zdrowia.
Błogosławiony Władysław Findysz to pierwszy beatyfikowany męczennik za wiarę okresu socjalizmu w Polsce. Beatyfikował go Papież Benedykt XVI 19 czerwca 2005 roku.