Na podstawie Katechizmu Katolickiego ks. kard. Gasparrieg.
Przyrodzonym światłem rozumu, wnioskując ze stworzeń o stwórcy, ze skutku o przyczynie, z rzeczy stworzonych możemy na pewno poznać i udowodnić Boga jednego i prawdziwego, początek i koniec wszystkich rzeczy, stwórcę i Pana naszego.
Oprócz przyrodzonego światła rozumu możemy Boga poznać również inną drogą, to jest przez wiarę, bo podobało się Jego mądrości i dobroci objawić rodzajowi ludzkiemu samego Siebie i odwieczne swej woli postanowienia przez nadprzyrodzone objawienie.
Przez objawienie nadprzyrodzone należy rozumieć zarówno to, co Bóg sam powiedział, aby wyjaśnić naukę żywota wiecznego, ukazując ludziom pewne prawdy, jako też te właśnie te prawdy razem wzięte. Ponieważ Bóg nie może się ani sam mylić, ani też w błąd wprowadzać, więc objawienie nadprzyrodzone jest wolne od wszelkiego błędu.
W objawieniu Boskim mieszczą się nie tylko tajemnice, przewyższające rozum stworzony, lecz także wiele innych prawd, które same z siebie nie są niedostępne rozumowi ludzkiemu. Bóg raczył ludziom objawić prawdy, które same z siebie nie są niedostępne rozumowi ludzkiemu, aby i one także w obecnym stanie rodzaju ludzkiego, mogły być poznane przez wszystkich łatwo, z wszelką pewnością i bez domieszki jakiegokolwiek błędu.
Aby posłuszeństwo naszej wiary było zgodne z rozumem, Bóg zechciał z zewnętrzną pomocą łaski połączyć zewnętrzne dowody swego objawienia, czyli fakty Boskie, a zwłaszcza cuda i proroctwa; ponieważ dowodzą one jasno wszechmocy i nieskończonej wiedzy Bożej, przeto są najpewniejszymi znakami objawienia Bożego, dostosowanymi do zrozumienia wszystkich ludzi.
Tu przez cud rozumie się wydarzenie, zdziałane przez Boga poza porządkiem całej natury stworzonej, natomiast proroctwo w ścisłym znaczeniu jest to stanowcza przepowiednia przyszłego wydarzenia, którego żadnym sposobem nie można naprzód poznać z przyczyn przyrodzonych.