Pieśń rycerska o bitwie pod Cedynią - autor nieznany

1. Hej cisawy koniu,
   Czekaj tam na błoniu.
   Czekaj pory, czekaj znaku
   gdy pójdziewmy do ataku
   kędy wzgórza Cedyni
2. Książę Mieczysławie,
   Prowadź nas ku sławie.
   Miecze nasze wyostrzone,
   spróbujemy się z Odonem
   za wałami Cedyni
3. A ty wodzu Czciborze
   Prowadź wojów ku Odrze
   Łuczników i toporników,
   pancernych i tarczowników
   kędy wzgórza Cedyni

24.6.972AD; Horytnica

1. Widzę Cię w grozie dymu i krwi,
   kamienny Orle nad brzegiem Odry
   Tam twe spojrzenie, gdzie twa armia śpi
   spowita w blasku biało-czerwonym
   
2. Kroczę wśród wrzawy, pośród rannej mgły
   lecą z zachodu czarne krucze hordy
   Czy to jest jawa, czy to mi się śni?
   Tu nad tym brzegiem płoną wici wojny
   
3. Gdy słowa w miecze przetopiły się
   Srebrzyste włócznie niosło w dal odległą
   A szańcem stał się drugi rzeki brzeg
   w szkarłat odziany triumfował Mieszko
   
4. Cofnąć się musiał, w wściekłym szale, wróg
   nurt zabrał ciała topielców daleko
   I tylko kajdan zabrzmiał tępy dźwięk
   najazd Germanów napiętnował klęską
   

   Ref. Gdy przyjdzie jeszcze oręż w niebo wznieść
   Gdy przyjdzie synom za kraj ojców walczyć
   Wspominajcie przodków, wiernych aż po śmierć
   którym tak drogie były wieczne barwy
   

5. Świetnym zwycięstwem zapisała się
   bitwa cedyńska i tak po wsze czasy
   Płynie pieśń o niej, bo w pamięci tkwi
   teutońska strzała i topór na tarczy
   
6. Wśród pól i lasów stroszy skrzydła swe
   Ojczyzny Lechów zawsze wierny strażnik
   Na chwałę mężnym wije gniazdo swe
   o bohaterstwie z dumą będzie świadczył
   

   Ref. Gdy przyjdzie jeszcze oręż w niebo wznieść
   Gdy przyjdzie synom za kraj ojców walczyć
   Wspominajcie przodków, wiernych aż po śmierć
   którym tak drogie były wieczne barwy
   

7. Tam pod Cedynią, stoi pomnik im
   tam Orzeł Biały wiecznie trwa na warcie
   Łopot sztandarów ukołysze sny
   rycerskie sny Polski wielkich marzeń (x2)
   

wspomnienie historyczne (na melodię Michaela Praetoriusa)

1. Po Mieszku Pierwszym, Polski Chrzcicielu
   Wódz na tron zasiadł, jakich niewielu,
   Bolesław Chrobry, król znakomity
   Od fal Bałtyku po Karpat szczyty
   Od brzegu Łaby aż po Zadniestrze
   Naród zjednoczył tak młody jeszcze.
   
2. Legendy stare spowiły dzieje,
   Gdy z swą drużyną przemierzał knieje
   I Szczerbcem szczebił kijowskie bramy,
   A Niemcom w Miśni postawił tamy.
   Grody czerwińskie wrócił macierzy
   I o Łużyce Polskę poszerzył.
3. Gdy biskup Wojciech kraj misjonował,
   A Prusak nędzny go zamordował,
   Ciało Wojciecha wykupił złotem,
   W Gnieźnie świętego pochował potem.
   Gdy papież tegoż kanonizował,
   Arcybiskupstwo nam erygował
4. Dobrego w Polsce mieliśmy pana,
   Co za najazdy karał Germana,
   Czechy pokarał z nim sprzymierzone
   I w Pradze przywdział czeską koronę.
   Wiódł przeciw wrogom bój sprawiedliwy.
   W swoim przydonku pomnik ma żywy.
5. Byś to zapomniał, nasi wrogowie
   Wciąż kalumniami mieszają w głowie.
   A mimo wszystko myśl swym rozumem
   I narodową strzeżże swą dumę,
   Że już od wieków Naród nasz wielki
   Odpór dać umiał najeźdzcom wszelkim.

jesień 1109 (melodia średniowieczna, autor nieznany))

1. Z dawien dawna pola orali Słowianie,
   A z rabunku żyli w pijaństwie Germanie.
   Tak też było w czasach cesarza Henryka
   Lecz Lach na Psim Polu pogromił zbójnika.
2. Polskę piękną, żyzną chciał German shołdować,
   Przy okazji ziemię słowiańską zrabować.
   By móc z ciężkiej pracy polskiego rolnika
   Kęsy smakowite do gęby swej wtykać.
3. Myślał, że zdobycie Głogowa jest fraszką,
   Ale oblężenie dlań było porażką
   Nad swą klęską długo się nie zastanawiał
   I wnet ruszył żwawo ku murom Wrocławia.
4. Lecz go polscy woje i chłopi nękali
   Pomniejsze oddziały w proch porozbijali
   Wtem mu drogę Książę Bolesław zastąpił
   Do otwartej bitwy z najeźdźcą przystąpił.
5. Już się wojska zwarły, już walczą na miecze
   Polak jest mniej liczny, zacieklej wszak siecze
   Wtem natarli chłopi na tyły niemieckie
   Lecz po chwili walki udają ucieczkę
6. Niemieccy rycerze Polaków ścigają
   I nędznie w gotowe zasadzki wpadają.
   Widząc i słysząc hałas na swoich tyłach
   Germanie myśleli, że reszta stchórzyła.
7. Zaraz ichny cesarz Herr Henryk dał nogę
   W niemieckich szeregach zaś bito na trwogę.
   Bo ich konie martwe na trawę padały.
   Gdy polskie zatrute raziły je strzały
8. Trupem pole było usłane wnet całe
   Niemcom na sromotę, Polakom na chwałę.
   Dzikich psów gromada zbójców nędznych ciała
   Z wielką zawziętością porozszarpywała.
9. Stąd to miejsce zwane do dziś jest Psim Polem
   A ty moje dziecię znaj Bożą w tym wolę
   Iże każdy tylko z swej pracy żyć musi
   Niech lenistwo ciebie przenigdy nie kusi.

Gal Anonim, o Bolesławie III Krzywoustym (na melodię "Ehre sei Gott in der Höh", Gotteslob)

1. Cześć prawemu Panu Bogu, cześć i wieczna sława!
   On swą mocą Pomorzany pod berło poddawa.
   Cześć i sława dla zwycięzcy, księcia Bolesława!
2. Owóż obiegł raz Bolesław pewien gród stuwieczny,
   Sam warowny już z natury, załogą stateczny,
   A dla spraw jego królestwa wielce niebezpieczny.
3. No i cóż? Wrogowie pierzchli ucieczką szaloną,
   Jeszcze u nich takiej rzezi nie bywało pono.
   Siedem grodów wziął tam książę i zdobycz niepłoną.
4. Chwalmyż za to z Panem Bogiem Wawrzyńca świętego,
   Bo się bitwa ona sławna stała w święto jego;
   Godzien iście w owym grodzie kościoła wielkiego.
5. Opisawszy Bolesława zwycięstwo wspaniałe,
   Wspomnijmy też i z cesarzem układy udałe,
   Jak zawarli pokój, przyjaźń i braterstwo trwałe.
6. Nie jest tajne to nikomu, dla jakiej przyczyny,
   Z jaką pychą wkroczył cesarz do polskiej krainy,
   Jaki ład tu chciał wprowadzić, jakie karać winy.
7. Czymże jednak są przed Bogiem zamysły zuchwałe,
   Bez którego woli nie drgnie ni źdźbło trawy małe,
   A który wniwecz obraca góry okazałe.
8. Bolesław się ostał w państwie bez strat i bez trwogi
   I gotowy jest do walki jakoby lew srogi,
   Przed którym się korzy wszystko i pierzchają wrogi.
9. Żaden wróg takiemu panu nie śmie stawić czoła,
   Nikt, że pola mu dotrzymał, chlubić się nie zdoła;
   Każdy sąsiad żyć w pokoju pragnie z nim dokoła.
10. Wrogów swoich tryumfalnie zwycięża przebojem,
    Wszystkim innym hojną ręką niesie dary swoje;
    Król węgierski dzięki niemu cieszy się pokojem.
11. Nie tu pora, by z osobna wywodzić uczenie
    To, co wiedzą ci, co znieśli pęta i więzienie.
    Lecz my teraz bez przygany niesiem chwały wieniec.

Gal Anonim

1. Naszym przodkom wystarczały
   ryby w rzekach się kryjące,
   My po wielkie przychodzimy,
   w oceanie pluskające!
2. Ojcom naszym wystarczało,
   jeśli grodów dobywali,
   A nas burza nie odstrasza
   ni szum groźny morskiej fali.
3. Nasi ojce na jelenie
   urządzali polowanie,
   A my skarby i potwory
   łowim, skryte w oceanie!

1278AD (na melodię hymnu kazachskiego)

1. Tatarzynów z piekła armia
   W Kęble ci obozem stała
   I by zgnębić polskich jeńców
   Na figurkę Marii plwała
2. Lecz Najświętsza Panna Maria
   Tej zniewagi nie zdzierżyła
   Rozświetliła się i wzniosła
   Czym Tatarów wystraszyła
3. Przerażeni tym zdarzeniem
   W koń na oślep uciekali
   Tak bez składu i bez ładu
   Wprost na wojska polskie gnali
4. W ten czas bowiem od Krakowa
   Oddział polskich szedł rycerzy
   By spowolnić pochód wroga,
   Opór stawić, się z nim zmierzyć
5. Bez szans byli ci rycerze
   Przeciw armii tej piekielnej
   Dwudziestokroć wszak liczniejszej
   Żądnej mordów i pazernej
6. Gdy więc armię tę ujrzeli
   Rozpędzoną jak natarciu
   Z własną śmiercią się liczyli
   W pierwszym z nimi strasznym starciu.
7. Lecz spostrzegli, że w nieładzie
   Tatar w pole wszak wylega
   Wnet ujrzeli też przyczynę
   Bałaganu w ich szeregach
8. A figura Świętej Panny
   Się na wzgórze przemieściła
   Z tyłu za naszym rycerstwem
   I Tatarów oślepiła
9. Zrozumieli ten znak z Nieba
   W lot rycerze chrześcijańscy
   Wznieśli w górę swoje miecze
   Uderzyli w imię Pańskie
10. Jako drwale las karczują
    Tak i oni w pień wycieli
    Tych najeźdźców z dzikiej Azji
    Ach nieliczni ocaleli
11. Ci, co zbiegli, już do Polski
    Wracać więcej nie pragnęli
    Bo z mocarną Obrończynią
    Do czynienia mieć nie chcieli.
12. Pamiętajcie po wsze czasy
    To zwycięstwo pod Kęblewem
    Wy bluźniercy europejścy
    Trwóżcie się przed Bożym gniewem
13. My, Polacy wierni, trzeźwi
    Zaś zanośmy swoje modły
    Do Kębelskiej Panny Marii
    By herezje nas nie zwiodły.

z 23 lutego AD 1280; na melodię pieśni wojów Bolesława

1. Tatar z Ruskim najechali
   Polskie ziemie, mordowali.
   Niszczą, gwałcą piekła druhy,
   Matkom rozpruwają brzuchy.
2. Wszędzie rozpacz, widmo głodu.
   Dumał więc kniaź z Piastów rodu,
   Jak powstrzymać marsz pogaństwa,
   Wrogów wyprzeć z granic państwa.
3. Leszek Czarny woje sprawia,
   Wkrótce wrogom czoła stawia.
   A gdy znak dał kniaź prawicą,
   Starli się pod Koprzywnicą.
4. Polak bije się z uporem.
   Tatar gnie się pod naporem.
   Wnet ucieczką się ratuje.
   Własne konie go tratują.
5. Za Lwów przegnał Leszek Czarny,
   Zniszczył wroga kniaź mocarny.
   Nam zaś wielbić trzeba Boga,
   Że uwolnił nas od pogan.

27 września 1331

1. Jak to licuje z honorem rycerza,
   Gdzież jest pobożność zakonnika,
   Gdy nie w pogan, lecz w chrześcijan uderza?
   Nie pasterz on owiec, on lis dla kurnika.
2. Do Boga on miał nawracać Prusaka,
   Na pruskiej ziemi budować kościoły,
   A pali domy zbożnego Polaka,
   Rabuje mienie, owce i woły.
3. I znów z toruńskiej twierdzy wyrusza
   Z krzyżem na płaszczu, z sercem szatana.
   Ku potępieniu prze jego dusza,
   Od jego ręki ziemia krwią zlana.
4. Lecz z zwycięstw pyszny na krwawym szlaku
   Tam pod Płowcami zamarł od trwogi.
   Kiedy przystąpił nasz król do ataku
   Krzyżak więc musiał zawrócić z drogi.
5. Wojska Łokietka sprawiły się w boju
   Na polu poległ krzyżacki marszałek
   Naszym przypadły łupy po znoju
   I po wsze czasy zdobyto chwałę.
6. Choć dziś gryzipiórki wsze opluwają
   Wszelką chwałę polskiego oręża
   To w twej pamięci niech słowa zostają
   Że Bóg grzech karze, a cnota zwycięża

Autor nieznany, o bitwie z 15.7.1410 AD

1. We wtorku dzień apostolski
   Rzekł marszałek - królu polski,
   Wielki tu jest lud nad nami
   Trzeba by był Pan Bóg z nami.
   Na Grunwaldzkiem Polu
2. Król widząc, iż blisko było
   Aby się to dokończyło
   Nacz się Niemcy hardzie brali
   Niż polskiej mocy dostali.
   Na Grunwaldzkiem Polu
3. Rozkazał dać znak potkania
   I mało było czekania
   Bo poszły ochotnie k'sobie
   Tak wybrane czoła obie
   Na Grunwaldzkiem Polu
4. Zaczęła się bitwa sroga
   Śmierć, krew, dusza tam niedroga
   A mąż się do męża kwapił
   Czym kto mógł swego załapił
   Na Grunwaldzkiem Polu
5. Mistrz z kontury wszyscy zbici
   Miecze co przynieśli i ci,
   Pokora sama wygrała
   Bo u Boga miejsce miała
   Na Grunwaldzkiem Polu
6. Obóz, działa wszystkie wzięto
   Tak Niemcom pychę odjęto
   A łańcuchy zgotowane
   Na ichże szyje wkładane
   Na Grunwaldzkiem Polu
7. Po tej bitwie stał się koniec
   A do Polski posłan goniec
   Iż król wygrał, a mistrz stracił
   I gardłem tego przypłacił
   Na Grunwaldzkiem Polu
8. Tak ci Pan Bóg pychę traci
   A pokorę hojnie płaci
   Sprawiedliwość w bitwie może
   Daj tak zawżdy wygrać Boże.
   Na Grunwaldzkiem Polu

bitwa 15.7.1410; Horytnica, "Jaszczurkowcy"

1. Obrócili w zgliszcza pracę wielu lat
   Zakonni oprawcy krzyżem znaczą płaszcz
   Zginał się w niewoli ciemiężony kark
   Ile razy świszczał knechta groźny bat
   
   Zagłodzone dzieci, córki gwałtem brał
   Gorze wam, Krzyżacy! Jeszcze przyjdzie czas
   Gdy chorąży światła wstanie pośród nas
   Bywaj nam Jagiełło, idziem w bitwy brzask
   
   Ref.
   Przyszła ku nim nocą promienista wić
   Rozdarł ciężkie dyby uwięziony gryf
   Nam stanowić Polskę, lub w germaństwie zgnić
   Nam ratować mowę, lub niemymi być
2. Tu, w sercu zakonu, tli się buntu żar
   Tu, wśród wielu wrogów, opór nadal trwa
   Przetrwa ta idea, pozostawi ślad
   Na kartach historii Jaszczurkowców brać
   
   Tam, gdzie jeszcze wczoraj plecy znaczył bat
   Tam na szubienicy wisi teraz kat
   Długo przyszło czekać - przez tak wiele lat
   Bywaj nam Jagiełło, nam zwycięstwa wiatr
   
   Na polach Grunwaldu spadły hydry łby
   Niemieckie rycerstwo rozniesione w pył
   Powstał lud pomorski, podniósł zimną stal
   Ukrywaną flagą załopotał wiatr
   
   Ref.
   Przyszła ku nim nocą promienista wić
   Niosła ją wysoko, wolność chciała żyć
   Nam na zatracenie, lub w zwycięstwo iść
   Nam ciemności lochów, lub słoneczne dni
   
   Tu, w sercu zakonu, rośnie polska straż
   Tu, w samym Malborku, siła jest już nas
   Oręż hartowaną łzami w kuźni znać
   Kaszubscy mściciele, Jaszczurkowców brać

Pieśń białoruska, swobodne tłumaczenie, 15.7.1410

1. Sławić będę chrobrych rycerzy sarmackich
   Co zgnietli pod Grunwaldem zbójników krzyżackich
2. Zakon Litwę, Polskę zbójecko rabował
   Palił wioski i miasta, i ludzi mordował
3. Więc na wojnę szybko wyruszajmy w drogę
   By na pruskiej ziemi potykać się z wrogiem
4. By krzyżacką przemoc przerwać, rusz do boju
   I Ojczyźnie miłej wrócić dni pokoju
5. Z wszech zakątków kraju rycerze ruszyli
   Na Grunwaldzkim polu krzyżaka gromili
6. My Bogurodzicę, Niemcy Dasticht pieli
   Gromem armat bitwę zaraz rozpoczęli
7. Litwini z okrzykiem skoczyli na konie
   A konie ich rączo sunęły przez błonie
8. Śmiało książę Witold przewodzi drużynie
   i "do boju" krzyczą w porannej godzinie
9. Wnet w zbrojach Polacy w szyku z drugiej strony
   Uderzą na Niemca jak niedźwiedź szalony
10. Jak lód zimni Niemcy zawzięcie się biją
    Lecz strzały i lance im zbroje przebiją
11. Szczęk mieczy, huk armat, gardła z krzyku zdarte
    Gdy wojska na polu w strasznym boju zwarte.
12. Zbroje skrzypią groźnie, krew leje się krasna
    A słońce po niebie płynie złote jasne
13. Legło dziesięć pruskich najlepszych kompanii
    I ich sojuszników z Francji i z Hiszpanii
14. Nasze kopie ich rażą, a wojska okrążają
    Pruskiego najeźdźcę w pęta zakuwają
15. Komturów krzyżackich dzidami przebili
    Ich fałsz i oszustwa do żołądków przeszyli
16. Nasze śmiałe zuchy tak Niemców pobili
    że jak wilki w krzakach z płaczem głośno wyli
17. Kilka mil na tył wroga nasi zajechali
    Niemcy legli jak trawa, zbroje swe oddali
18. Ze wzgórza abstynent Władysław Jagiełło
    dowodził wojskami, Bóg zaś wiódł to dzieło
19. Król wina krzyżackie dał wylać w jeziora
    Nastała dla Polski jej potęgi pora
20. Póki w wojownikach bez trunków krew płynie
    Póty Polska ni Litwa od wroga nie zginie
21. Wnet o tym mówi każde polskie plemię
    Wieści te radują niebiosa i ziemię
22. We wszystkich kościołach Te Deum śpiewano
    Na Litwie i w Polsce Boga wychwalano

15.9.1463AD

1. Pod Grunwaldem lekcja miła
   Na czterdzieści lat starczyła.
   Znów pragnęli żyć krzyżacy
   Z chłopów polskich ciężkiej pracy.
2. Ziemie nasze najechali
   I co mogli, rabowali.
   Dziesięć lat ta wojna trwała.
   Polska zbójów wypierała.
3. Aż Gniew okrążyli woje,
   Gdzie krzyżackie gniły gnoje.
   Wielki Mistrz chciał ich ratować,
   Drogą morską szedł wojować.
4. Wziął 44 statki.
   Nie spodziewał się więc wpadki.
   Dwa tysiące zabrał zbrojnych,
   By rozstrzygnąć losy wojny.
5. Lecz mu pogoniła kota
   Gdańsk chroniąca polska flota.
   Zawrócili więc krzyżacy,
   Lecz ścigali ich Polacy.
6. Admirał Stolle Wincenty
   I Maciej Kolmer okręty
   Z Gdańska wiedli z polskim wojskiem,
   A zaś Jakub Vichs elbląskie.
7. W głowie przy tym się nie mieści.
   Polak statków miał 30,
   A żołnierzy tylko pięćset,
   Ale serce miał on większe.
8. Zwarli się w Zatoce Śnieżnej.
   Polak bił niezwykle mężnie.
   Zepchnął wroga na mieliznę.
   Walczył dzielnie za Ojczyznę.
9. Abordażem brał okręty.
   Krzyżak przegrał bój zacięty
   Tysiąc zbójów śmierć zabrała.
   Reszta wojska się poddała.
10. Mistrz krzyżacki zbiegł w niesławie.
    Tak skończyło się bezprawie,
    Gdy krzyżaka pokonano,
    Bestii zęby wyłamano
11. Toteż rok w rok, gdy się zbliża
    Święto Podwyższenia Krzyża,
    Dziękuj Bogu za dar glorii
    W Zatoce Śnieżnej Wiktorii.

8 września 1514, swobodne tłumaczenie

1. Razem hetmani obaj, Hej, Polski oraz Litwy
   zebrali wojska swoje, Hej, do ogromnej bitwy
2. Tam za Orszą wiele mil, Hej, u Kropiwnej łuku
   By pogromić Moskala, Hej, zapamiętaj wnuku
3. Uderzyła Moskwa snadź, Hej, na Litwę w południe
   Ale książę Konstanty, Hej, sprawił się tam cudnie
4. Kniaź Litwinów prowadził, Hej, chytrze do ataku
   Zwiódł Moskwę do zasadzki, Hej, na pastwę Polaków
5. Polacy ich pokłuli, Hej, gorliwie włóczniami
   Ogniem rusznic gromili, Hej, sypali strzałami
6. Litwini w koń ruszyli, Hej, tam walka zacięta,
   Moskwę ścigali w wąwóz, Hej, rżnęli jak zwierzęta
7. Piesi żołnierze dobrzy, Hej, w boju pomagali
   I Moskali rozlicznych, Hej, w walce zabijali
8. Konstanty swe armaty, Hej, na Moskwę skierował
   A Moskal się ze strachu, Hej, ucieczką ratował
9. Z husarią polski hetman, Hej, uderzył w Moskala
   Z długimi lancami kłus, Hej, szeregi rozwala
10. Do wieczora wielki wrzask, Hej, nad wzgórza się wznosi
    W ciężkiej bitwie ziemię wszą, Hej, krew moskiewska rosi
11. Litwini i Polacy, Hej, mężnie się sprawili,
    Na udział w przodków chwale, Hej, słusznie zasłużyli
12. Ze zdobycznych armat, kul, Hej, odlano w Krakowie
    Katedralny dzwon, co się, Hej, Zygmuntowym zowie
13. Kiedy więc dzwon Zygmunta, Hej, bije na Wawelu,
    O orszańskiej wiktorii, Hej, śpiewaj przyjacielu.
14. Tam Bóg prawej wiary lud, Hej, przed kacerstwem bronił.
    Jeśli wiarą będziem żyć, Hej, i nas też ochroni.

8 września 1581 do 6 lutego 1582; na ludową meodię inflancką

1. Inflant długie, cudne plaże
   Zachęcają cię do marzeń
   O bezkresie, o swobodzie.
   Tu się czujesz sto lat młodziej.
2. Te jeziora urokliwe,
   Pluskiem ryb jakoby żywe.
   Tu napotkasz boćki, bobry.
   Rzeknie niedźwiedź ci "dzień dobry"
3. Piękne są inflanckie lasy.
   Sosny, świerki pomną czasy,
   Gdy tu Polska władzą była,
   Lud tu wolnym uczyniła.
4. Nie dziwota, że Rosjanie
   Wielką chrapkę mieli na nie.
   Ale Stefan król Batory
   Udał się w tutejsze bory
5. Aż pod Psków pomaszerował,
   Przeciw Moskwie tam wojował.
   Długo trwało oblężenie,
   Aż odzyskał polskie mienie,
6. Aż nam zwrócił car Inflanty.
   Znów brzmieć mogły polskie szanty.
   Wszem radością szczęście chwili,
   Gdy rabusiów się pozbyli.

m.in. o Bitwie Pod Kłuszynem 4.7.1610 , Wojciech Rakowski; na mel. serbską ludową ON KOCOBO, KOCOBO

1. A wtym | kanclerz koronny | Żółkiewski | rzeczony,
   Szczęściem, dzielnością, | męstwem nad insze | wsławiony, [wsławiony, wsławiony,]
   Który nieraz ten naród bisurmański gromił,
   Ich wojska niezliczone potężnie przełomił – 2x
2. Pomnią | to ukraińskie | pola krwią | skropione
   I kłuszyńskie, gdzie | legły pułki | niezwalczone, [niezwalczone, niezwalczone,]
   Ten posiadł i stolicę Carstwa Moskiewskiego,
   I potężne wojska zbił monarchy wielkiego, - 2x
3. Szujskich | wziął i z hetmany, | i oddał | królowi
   Na nieśmiertelną | sławę swemu | narodowi, [narodowi, narodowi,]
   Rzecz piszę niewidzianą i słuch niesłychany,
   Aby cara król polski miał kować w kajdany - 2x

Tomasz Piorski (do muzyki tradycyjnej: "Spanish Ladies"), o bitwie pod Oliwą, 28 listopada 1627

1. Był wiek XVII, rok dwudziesty siódmy,
   Listopadowy wiatr zimny wiał.
   Była niedziela i słońce wstawało,
   Na "Świętym Jerzym" sygnałem był strzał.
   

   Ref.: Ma Anglia Nelsona i Francja Villeneuve'a,
   Medina-Sidonia w Hiszpanii żył.
   A ty zapamiętaj Arenda Dickmanna!
   To polski admirał, co z Szwedem się bił.
   

2. Sześć szwedzkich okrętów na walkę czekało,
   A każdy z nich większy od naszych dwóch.
   Choć siły nierówne, bo dział było mało,
   To w polskich załogach bojowy był duch.
   

   Ref.: Ma Anglia Nelsona i Francja Villeneuve'a, ...
   

3. Huknęła salwa, wiatr żagle złapały,
   Błysnęły armaty z burtowych furt.
   Dziesięć korabi do walki ruszało,
   Od strony półwyspu stał szwedzki wróg.
   

   Ref.: Ma Anglia Nelsona i Francja Villeneuve'a, ...
   

4. Błyskały armaty, gwizdały kartacze
   I z trzaskiem okręty zwarły się dwa.
   "Wodnik" przypuścił abordaż zuchwały,
   Pogrążył się szwedzki galeon wśród fal.
   

   Ref.: Ma Anglia Nelsona i Francja Villeneuve'a, ...
   

5. "Tigern" i "Solen" - okręty rozbite,
   A reszta Szwedów uciekła gdzieś w dal.
   Admirał Dickmann legł w boju zabity,
   Lecz flota spod Orła zwycięstwo swe ma.
   

   Ref.: Ma Anglia Nelsona i Francja Villeneuve'a, ...
   

obrona Częstochowy 1655

1. Uderzcie dzwony potężne,
   uwierzcie w serca swe mężne,
   ufajcie w bramę niebieską,
   bastion przed bestią.
   Ref: Zawitajże Królowo w słońca blasku,
   wieniec ponad Twoją głową z gwiazd dwunastu,
   zawitajże Królowo w blasku słońca,
   zostań z nami, zostań z nami, aż do końca
2. Wykrzeszcie z siebie chęć chęci,
   dostrzeżcie, co widzą Święci:
   Prawdę i Piękno, i Dobro,
   najczystsze z obron
   Ref: Zawitajże Królowo w słońca blasku,....
3. Podnieście strapione głowy,
   pobierzcie do Częstochowy,
   gdzie swoje zginają karki
   i niedowiarki.
   Ref: Zawitajże Królowo w słońca blasku, ...

o II bitwie chocimskiej 11 listopada 1673 - śpiewała Camerata Cracovia

1. Słuchajcie wszyscy, jako Bóg łaskawy
   przywiódł do wielkiej Polski Naród sławy
   a oddawajcie uniżone dzięki
   Jemu na wieki
2. Że do ostatka nie dał nam zaginąć
   skarał jak ojciec, a kazał przeminąć
   swej surowości, miecz nam zgotowany
   wziął na pogany
3. Turczyn wyniosły, co go świat się boi
   wziąwszy Kamieniec pod Chocimiem stoi
   tam swe wprowadził wielbłądy na szopy
   w nasze okopy
4. Zaraz hetmani przeciwko nim poszli
   przez krwawe niegdej bukowe zarośli
   gdzie nieszczęśliwie za króla Olbrachta
   zginęła szlachta
5. Hetman Sobieski wszystko opatrzywszy
   ciężkie przeprawy ostrożnie przebywszy,
   gdzie wyszedł w pole, by Turka powstrzymać
   od Wołoszyna
6. A gdy rycerstwo westchnęło do Boga
   zaraz odeszła od nich wszelka trwoga
   dali dla wiary, dla ojczyzny miłej
   ostatnie siły
7. Wielki Sobieski marszałku, hetmanie
   niech ci za tryumf nieśmiertelny wianiec
   Bądź dla Ojczyzny naszej opiekunem
   Turkom piorunem

Wojciech Kilar, Jerzy Lutowski

1. W stepie szerokim, którego okiem
   Nawet sokolim nie zmierzysz.
   Wstań, unieś głowę, wsłuchaj się w słowa
   Pieśni o małym rycerzu!
2. Choć mały ciałem, rębacz wspaniały,
   Wyrósł nad pierwsze szermierze.
   I wieki całe będą śpiewały
   Pieśni o małym rycerzu!
3. Ty, któryś w boju i Ty, coś w znoju,
   I Ty, co liczysz i mierzysz.
   Wstań, unieś głowę, wsłuchaj się w słowa
   Pieśni o małym rycerzu!

Horytnica

1. Nie płacz po swoim zagończyku, choć poległ taki młody.
   Nie łez mu brak lecz dzikich stepów, swej szabli i przygody.
   Tam, gdzie ich wojen niosły losy jak wichry letniej burzy,
   Tam ciągle płynie pieśń żołnierska - wolności, walki, służby.
2. Spójrz, idą pułki Lisowczyków, we wszystkie strony świata.
   Pod kopytami szwedzki dragon, od szabli ginie Tatar.
   Spójrz, idą pułki Lisowczyków, we wszystkie strony świata.
   Buzdygan kruszy szyki wrogów, to Lisowczyków szarża.
3. Na Kresy wiodła krew gorąca, by carskie burzyć trony.
   Choć żołdu nie płaciła Polska, zadanie wypełniono.
   I niosła w dal gorące serca, pieśń ognia, krwawej stali.
   Rytm kopyt wybijały bębny, gdy w dal galopowali.
4. Spójrz idą pułki Lisowczyków, we wszystkie strony świata.
   Pod kopytami szwedzki dragon, od szabli ginie Tatar.
   Spójrz idą pułki Lisowczyków, we wszystkie strony świata.
   Buzdygan kruszy szyki wrogów, to Lisowczyków szarża.
5. Czerwono czarny sztandar wzywał przeciwko wielu wrogom.
   Na Rusi wzmogła się pożoga, to szwedzki nadszedł potop.
   Gdy przyszło wydrzeć Azji Jasyr i rozbić Tatarzyna,
   Tam rozbiegały się gromady, straceńców gnała drużyna.
6. Spójrz idą pułki Lisowczyków, we wszystkie strony świata.
   Pod kopytami szwedzki dragon, od szabli ginie Tatar.
   Spójrz idą pułki Lisowczyków, we wszystkie strony świata.
   Buzdygan kruszy szyki wrogów, to Lisowczyków szarża.
7. Czas zatarł pamięć tamtych wieków, walecznej, dziarskiej braci.
   Ich kości leżą pośród stepów, wśród dzikich pól połaci.
   Lecz wiem, że gdy Was wezwie Polska, zabłysną ostre szable
   I duchy Wasze niespokojne, znów dla niej ruszą w siodle.

1863AD, autor nieznany

1. Posłuchajcie, ja was proszę, o wojnie tureckiej.
   Turek zmierzył się przed trzystu lat z królem Sobieskiem
   Wpierw w niedzielę Turka z rana wpłynęły okręty
   i na tym miejscu stanęły, gdzie był obraz święty.
2. A w niedziele bardzo rano bramy otworzyli,
   Zaraz do miasta, do Wiednia Turcy przystąpili.
   O, o Wiedniu, o, o Wiedniu, już cię teraz mamy.
   Już cię tu nikt nie obroni, jeno ten nad wami.
3. I przyjechał pan turecki, monstrancyję zdjęli.
   Siedemdziesiąt zakonników przed klasztorem ścięli.
   A i pannom zakonnicom żni piersi nożami,
   A Przenajświętszy Sakrament deptali nogami.
4. Dzieci bili, zabijali, na bagnety brali.
   Nieszczęsne matki patrzały, z żalu umierały.
   Krew płynęła strumieniami z okien na ulice.
   Turek ze wszystkich stron świata strzelał w kamienice.
5. I już wszyscy potrwożeni, już we krwi stanęli.
   I o pomoc Matkę Bożą gorliwie prosili.
   O Przenajświętsza Panienko, wiele tego razy
   Obrażali, posiekali Twe święte obrazy.
6. I przyjechał król Sobieski, do kościoła bieży.
   Upadł przed Najświętszą Panną, i tam krzyżem leży.
   Wtem zawowała z obrazu: "Powstań na kolana.
   O powstań królu Sobieski, na Turka pogana".
7. "O Przenajświętsza Panienko, jakże mam wojować,
   Kiedy już słońce zachodzi, późno się szykować."
   "A ja mowie to do ciebie, ze z mojej przyczyny.
   Słońce będzie ci świeciło dłużej trzy godziny".
8. "O Przenajświętsza Panienko dopomóż mi sama,
   Bo ja idę już wojować na Turka pogana."
   O i powstał król Sobieski, który krzyżem leżał,
   I na Turka poganina czym prędzej pobieżał.
9. I ze wzgórza Kahlenbergu król wojska prowadził.
   Każdy husarz z pięćdziesięciu Turków sobie radził.
   Choć liczyła pół miliona ludzi armia wroga,
   Nic ci mnogi lud nie wzmoże przeciw armii Boga.
10. I Przenajświętsza Panienka sama w wojnie była
    I o pomoc swego syna, o pomoc prosiła.
    I Przenajświętsza Panienka sama w wojnie była
    I z pomocą swego Syna Turka oślepiła.
11. Zobaczywszy Bóg Najwyższy z nieba wysokiego
    Spuścił na nich deszcz kamienny, wybił do jednego.
    Ci którzy żywi zostali, jęli rejterować.
    Poprzysięgli, że nie pójdą do Polski wojować.

autor nieznany

1. Pokłon, pokłon dla hetmana, króla Sobieskiego Jana
   Niech mu takich "Wiedni" wiele, jako dywan się uściele
   Francuz, Anglik, szczur niemiecki, wie czym słynny jest Sobieski
   My Ojczyźnie, razem z Janem, zabliźniamy każdą ranę
   Nie masz jak ten polski naród, on Tatarów i bojarów
   Kozaczyna i Turczyna mocną dłonią wziął za łeb!
   a Austriak wredna żmija, bez Polaka był by kiep...
   Niech opowie wiatr - husarskiej braci kompan
   jak turecki gad od szabel Polonusów padł!
2. Pokłon pokłon dla hetmana, króla Sobieskiego Jana
   Po dywanie Glorii stąpa, stąpa pewnie, tak od lat
   Gdy w szeregach nasz Jan Trzeci, karabele w rapciach drżą
   Jasna gwiazda nad Nim świeci i przewodzi panowania dniom!
   Świeć gwiazdo świeć, nie żałuj blasku polskiej ziemi
   Nagrodą jest patronkę w Tobie mieć
   Victorię głoś, sama - z istoty swych promieni...
   Wybrali nas dzisiaj na Pospolitą Rzecz!
3. Pokłon pokłon dla hetmana, króla Sobieskiego Jana
   Niech mu takich "Wiedni" wiele, jako dywan się uściele
   Nie masz jak ten polski naród, on Tatarów i bojarów
   Kozaczyna i Turczyna mocną dłonią wziął za łeb!
   a Austriak wredna żmija, bez Polaka był by kiep...
   Sarmacki miecz, Sarmacki miecz...
   Niech sławi Pospolitą Świętą Rzecz!
   

Bitwa pod Hodowem, Okopy Trójcy Świętej, 11 czerwca 1695; na melodię 40:1 Sabaton

1. Husarów ze trzystu huf
   Obozem tu stał
   W sześćdziesiąt tysięcy gdy gnał
   Przez step turecki nasz wróg
   Okopom patronem był
   Trójjedyny Bóg
   Na kresach wszech polskich dóbr, ziem
   Był czerwiec, zielenił się step
   
   Refren;
   O wara tym, co wznoszą dłoń
   Na kraj, chroniony przez polską broń
   Nie wygra z Polakiem dwustu
   Bo tak waleczny Polaka duch
   
   Przeciw jednemu
   Dwustu ich szło
   Ducha polskiego
   Wszak nie znali
   Trzystu husarów
   Ruszyło w bój
   Rozbiło turecką armię w proch.
   
2. Husaria ruszyła na znak
   "Uderzać już czas"
   Szum skrzydeł się wzbijał nad step
   Wnet wróg w zasięgu jest lanc.
   Szeregi tureckie śmierć
   Tnie niby łan zbóż
   Już dziesięć tysięcy mniej dusz
   A reszta ucieka co tchu
   
   Refren;
   O wara tym, co wznoszą dłoń ...

(tłum. Samuel Twardowski)

DO RYCERSTWA POLSKIEGO OJCZYSTĄ MUZĄ AD EQUITES POLONOS Aeterna magnis carmina Carpat... (Lib. IV, l)
1. Wieczną na wielkiej krępakowej skale
   Rysuję piosnkę. Umiejcie ją cale,
   Potomne czasy! Niewinne dziewczęta
   Niech ją i późne śpiewają wnuczęta.
2. Próżno, Polacy, miasta murujemy,
   Próżno i zamki do zamków łączemy,
   Jeśli w kościołach pustki, a wyniosłe
   Świątnic fabryki chwastami zarosłe.
3. Próżno hucznymi z fortec kartanami
   Puszkarze miecą swymi piorunami,
   Jeżeli chóry kościelne pauzują,
   A nieme dzwony wieże swe piastują,
4. Jeśli też w jednym będących Kościele
   Wyznania Boga jest przeciwnych wiele,
   A gminu ludzi, prze ich dzikie zdanie,
   Prawa i wiary dziwne pomieszanie.
5. Za jedną bramą źle w mieście siedzimy,
   Źle w jednym szyku ojczyzny bronimy,
   Ofiary Bogu, nabożeństwa różne,
   Błagania nieba - sposoby to próżne.
6. Kto nie wie Greków: że o wierze swary
   Włożyły piękną Grecyją na mary?
   Gdy się gmin w Boskie wdaje tajemnice,
   Kurzą się czeskie sąsiedzkie świątnice.
7. Wnętrznym wzruszeniem utracone zdrowie
   Królestwa swego płaczą cni Węgrowie.
   Zebrane w kupę wszytkie możne siły
   Oraz przeciwne wiary potopiły.
8. Rzuć z Tatr, Polaku, w lewo twoje oko
   Na pola bydeł pełne, skąd szeroko
   Draw i Saw płyną i skąd szerokimi
   Wiezie obfitość Dunaj brzegi swymi.
9. Zaż by tak urósł ów tyran Sztambołu,
   Kiedy by widział serca wszech pospołu
   Sfornych chrześcijan w jednym wiary pęcie?
   Sprzysięgło siły byłyby mu w wstręcie.
10. A wszak swym siłom Węgrzyn podufały,
    Już był opatrzył swe fortece, wały,
    A w brzegach pełnych rozłożysty Dunaj
    Przestrzegał: przez mię o moście nie dumaj.
11. Bronił ten do miast przystępu snadnego,
    Ale Bóg gniewu nieubłaganego,
    Złych rąk obrony hańby i nadzieje,
    Z których się oraz całe niebo śmieje.
12. Wieszczym ja duchem z nieba obietnice
    Niosę krwi polskiej; póki ich świątnice
    Zgodnymi śluby, modłami i pieniem,
    Jednym kadzidła ciepłe są paleniem;
13. Póki i Tobie pokorne kolana
    Polska nachyla, kiedy zorza rana,
    Jasne południe i mrok późny każe,
    O Panno, wolna od wszelakiej zmaze!
14. Pókić ołtarze, kiedy w grudniu świta,
    Świec siedmią jasne i trwa starożyta
    Pieśń przodków naszych, a gmin pospolity
    Pokornieć pali z prosta wosk uwity.
15. Nas samych Wisła i Dniepr niech napawa,
    W morza swe idąc póki biegu stawa.
    A my ni wichrów z południa się bójmy,
    Ni się o Arkton północną frasujmy.
16. Mylę się? Czyli głos z powietrza czuję?
    Głos mi poważny nadzieję cukruje.
    A na znak, co się chmurą kęs zadęło,
    Zaraz i niebo pogodą błysnęło.

Horytnica

1. Niechaj skrzydła chwały niosą Was
   Rozniecając czarnych szabel blask
   Jak lawina mknie stukonny grom
   Strachu nie znając, ziemię zraszają krwią
   
   
2. Rude tygrysy, lamparty złote
   Okrywa rotę szkarłat i stal
   Piękno i strach razem puszczone w cwał
   
   W duszach zaś mieszka niezwykłe męstwo
   Honor, braterstwo, odwaga lwia
   Do walki pcha, dla sławy i za kraj
   
   
3. Niechaj skrzydła chwały niosą Was
   Rozniecając czarnych szabel blask
   Niczym ogień z nieba spadnie cios
   Znów odmieniając dziejów los
   
   Niech w sokolim pędzie jazda gna
   Na proporcach tańczy bitwy wiatr
   Jak lawina mknie stukonny grom
   Strachu nie znając, ziemię zraszają krwią
   
   
4. Choć nieprzyjaciół jak ziarnek maku
   Nasi w ataku bitni jak pieprz
   Ołowiu deszcz strząsają z siebie, precz
   
   Zacieśniaj szyki, morderczy impet
   Rzeczpospolitej pancerna pięść
   Uderzaj, leć, przynieś na kopiach śmierć
   
   
5. Niechaj skrzydła chwały niosą Was
   Rozniecając czarnych szabel blask
   Niczym ogień z nieba spadnie cios
   Znów odmieniając dziejów los
   
   Niech w sokolim pędzie jazda gna
   Na proporcach tańczy bitwy wiatr
   Jak lawina mknie stukonny grom
   Strachu nie znając, ziemię zraszają krwią
   
6. Magna Polonia invicta est
   Vivat husaria et vivat rex
   Amor patriae nostra lex
   
7. Rozwiń chorągiew i pochyl kopię
   Prowadź wierzchowca w pełnym galopie
   Dziś Twoja dzielność, Twe ideały
   Wyniosą Polskę do nowej chwały
   

Juliusz Słowacki 1864,

1. Nigdy z królami nie będziem w aljansach,
   Nigdy przed mocą nie ugniemy szyi;
   Bo u Chrystusa my na ordynansach —
   Słudzy Maryi!
2. Więc choć się spęka świat, i zadrży słońce,
   Chociaż się chmury i morza nasrożą;
   Choćby na smokach wojska latające,
   Nas nie zatrwożą.
3. Bóg naszych ojców i dziś jest nad nami!
   Więc nie dopuści upaść w żadnej klęsce;
   Wszak póki On był z naszymi ojcami,
   Byli zwycięzce!
4. Więc nie wpadniemy w żadną wilczą jamę,
   Nie uklękniemy przed mocarzy władzą;
   Wiedząc, że nawet grobowce nas same
   Bogu oddadzą.
5. Ze skowronkami wstaliśmy do pracy,
   I spać pójdziemy o wieczornej zorzy;
   Ale w grobowcach my jeszcze żołdacy
   I hufiec boży.
6. Bo kto zaufał Chrystusowi Panu,
   I szedł na święte kraju werbowanie,
   Ten, de profundis, z ciemnego kurhanu,
   Na trąbę wstanie.
7. Bóg jest ucieczką i obroną naszą!
   Póki on z nami całe piekła pękną!
   Ani ogniste smoki nas ustraszą,
   Ani ulękną.
8. Nie złamie nas głód, ni żaden frasunek,
   Ani zhołdują żadne świata hołdy:
   Bo na Chrystusa my poszli werbunek,
   Na jego żołdy. —

1. Cześć polskiej ziemi, cześć,
   Ojczyźnie naszej cześć,
   Cześć Polsce, cześć !
   
   Kto się jej synem zwie,
   W kim polska dusza wre,
   Niech stanie w grono te
   Pieśń chwały wznieść. x2
2. Już nieraz obcy lud,
   Bój przeciw Polsce wiódł,
   Lecz Lach go starł.
   
   I Polak w Moskwie był,
   I on był groźnym z sił,
   I przed nim czołem bił
   Rosyjski car. x2
3. Nie chełp się wrogu nasz,
   Choć wojska liczne masz
   Na żołdach swych.
   
   Do bram Zamościa bież
   Gostyńskich spytaj wież,
   Niech rzekną, jeśli chcesz:
   Kto siedział w nich. x2
4. Teutonów, Turków znak,
   Starł nasz wolności ptak,
   W kajdany skuł –
   
   Szwed, Tatar przed nim drży.
   Kto knuje spisek zły,
   Ma o podboju sny,
   Swój kopie dół. x2

1. Bracia do boju nadszedł czas,
   Trąba wojenna wzywa nas.
   Do boju! Do boju!
   Pospieszajmy wraz!
   
   Zdradny sąsiad myśl natężył
   Jakby zniszczyć polskie plemię.
   Podbił Polskę, uciemiężył.
   Rwał na części naszą ziemią.
   
   Refren:
   W mściwą dłoń
   Chwyćmy broń.
   Zniknie moc tyrana.
   Bij, śpiewaj o wolności!
   A przy nas wygrana!
2. Każdy odważnie czoło staw!
   Idźmy w obronie naszych praw,
   Do boju! Do boju!
   Za świętość naszych praw!
   
   Srodze przemoc nas gnębiła,
   Podeptano nasze prawa,
   Ojców naszych, nasza sława
   Pośmiewiskiem wrogów była.
   
   Refren:
   W mściwą dłoń…
3. Precz stąd tyranie, precz stąd, precz!
   Bracia, wolności wznieśmy miecz.
   Do broni, do broni!
   Za wolność wznieśmy miecz.
   
   Ufność znikła między nami.
   Nagradzano przeniewierstwa,
   Otaczano nas szpiegami.
   Uprawiano fałsz i zdzierstwa.
   
   Refren:
   W mściwą dłoń…
4. Roty najezdników trzeba znieść,
   Polsce odzyskać wolność, cześć
   Do Polski, do Polsce!
   Odzyskać Polsce cześć!
   
   Polska dotąd jarzmo dźwiga.
   Wróg tam pastwi się bezkarnie
   Jakież serce się nie wzdryga
   Na bezprawia, na męczarnie.
   
   Refren:
   W mściwą dłoń…
   

1. Hej strzelcy wraz! Nad nami Orzeł Biały,
   A przeciw nam śmiertelny stoi wróg.
   Wnet z naszych strzelb piorunne zagrzmią strzały,
   Niech lotem kul kieruje Zbawca Bóg.
   Więc gotuj broń i kulę bij głęboko,
   O ojców grób bagnetów poostrz stal!
   Na odgłos trąb twój sztucer bierz na oko!
   
   Refren
   Hej, baczność! Cel i w łeb lub w serce pal!
   Hej trąb, hej trąb! Strzelecka trąbko w dal!
   A kłuj, a rąb. I w łeb lub w serce pal!
2. Wzrósł liściem bór, więc górą wiara strzelcy,
   Masz w ręku broń, a w piersi święty żar,
   Hej Moskwa tu, a nuże tu wisielcy!
   Od naszych kul nie schroni kniaź ni car!
   Raz przecież już zabrzmiały trąbek dźwięki,
   Lśni polska broń jak stalnych kłosów fal,
   Dziś spłacim wam łzy matek i wdów jęki.
   
   Refren Hej baczność! ...
3. Chcesz zdurzyć nas, oszukać świat chcesz czule –
   Plujem ci w twarz za morze twoich łask!
   Amnestią twą obwiniem nasze kule,
   Odpowiedź da huk armat, kurków trzask.
   Do Azji precz, potomku Czingis-chana!
   Tam żywioł twój, tam ziemia carskich gal,
   Nie dla cię, nie, krwią polską ziemia zlana.
   
   Refren Hej baczność! ...
4. Do Azji precz, tyranie! Tam siej mordy,
   Tam gniazdo twe, tam panuj, tam twój śmieć!
   Tu Polska jest, tu zginiesz i twe hordy,
   Lub naród w pień wymorduj, wysiecz, zgnieć!
   O Boże nasz! O Matko z Jasnej Góry!
   Błogosław nam! Niech korna łza i żal
   Przebłaga Cię, niewoli zedrze sznury!
   
   Refren Hej baczność! ...
5. Graj, trąbko, graj, jak grałaś przez wiek cały
   Do marszu tym, co szli do Polski bram.
   Słysz bracie, słysz, minionych lat sygnały
   Sztafety znak z kolei dają nam.
   Więc gotuj broń i kule bij głęboko,
   O ojców grób bagnetów poostrz stal,
   Na odgłos trąb swój sztucer bierz na oko!
   
   Refren Hej baczność! ...
6. Bagnetów szturm wolności zdobył szaniec,
   Zwyciężył duch mężnością rąk i nóg,
   Lecz biada, aby zwijać straż u granic, Gdy na przedpolach czyha zdrajca wróg .
   Więc gotuj broń i kule bij głęboko,
   O ojców grób bagnetów poostrz stal,
   Na odgłos trąb swój sztucer bierz na oko!
   
   Refren Hej baczność! ...
7. Bałtyku szum, że nasza sprawa święta,
   Od wieków huczy aż po Karpat wał!
   Na bój zaprawia orzeł swe orlęta,
   By porwać je na pierwszy odgłos dział.
   Więc gotuj broń i kule bij głęboko,
   O ojców grób bagnetów poostrz stal,
   Na odgłos trąb swój sztucer bierz na oko!
   
   Refren Hej baczność! ...

1. O, Panie, któryś jest na niebie,
   Wyciągnij sprawiedliwą dłoń!
   Wołamy z wszystkich stron do Ciebie
   O polski dach i polską broń.
   
   Refren:
   O, Boże, skrusz ten miecz,
   Co siekł nasz kraj,
   I wolność Polsce nam
   Przywrócić daj!
   By stał się twierdzą nowej siły
   Nasz dom, nasz dom.
2. O, usłysz, Panie skargi nasze,
   O, usłysz nasz żałosny śpiew!
   Znad Warty, Wisły, Sanu, Bugu
   Męczeńska do Cię woła krew!
   Refren: O, Boże, skrusz ten miecz...

1. Polska powstaje, dzwon wolności brzmij
   Sławny despota na swym tronie drży,
   A choć my mu dajmy w skórę,
   Pędźmy za dziesiątą górę!
   
   Dalej na koń! Dalej na koń!
   Marsz, marsz, marsz, marsz!
2. Już na północy z naszych kościołów
   Zrobili wrogi stajnie dla wołów,
   Wypędźmy więc te bydlęta,
   Bo nasza jest ziemia święta!
   
   Dalej na koń! Dalej na koń!
   Marsz, marsz, marsz, marsz!
3. Na koń! Podole, Litwa, Wołynie,
   A sława Polski niech nie zaginie,
   Za przykładem Krakowianów
   Wypędźmy z Polski gałganów!
   
   Dalej na koń! Dalej na koń!
   Marsz, marsz, marsz, marsz!
4. O Ty Najświętsza Królowo Polski
   Wyprawie naszej dodaj nam łaski,
   Abyśmy Ciebie chwalili,
   Z Tobą wiecznie królowali.
   
   Dalej na koń! Dalej na koń!
   Marsz, marsz, marsz, marsz!
   

Autor nieznany

1. Jeszcze jeden mazur dzisiaj,
   nim poranek świta,
   "Czy pozwoli panna Krzysia?"
   młody ułan pyta.
   I tak długo błaga, prosi,
   boć to w polskiej ziemi:
   W pierwszą parę ją ponosi,
   a sto par za niemi.
   W pierwszą parę ją ponosi,
   a sto par za niemi.
2. On coś pannie szepce w uszko
   i ostrogą dzwoni,
   Pannie tłucze się serduszko
   i liczko się płoni.
   Cyt, serduszko, nie płoń liczka,
   w czas wojny nawały,
   O pół mili wre potyczka,
   słychać pierwsze strzały.
   O pół mili wre potyczka,
   słychać pierwsze strzały.
3. Słychać strzały, głos pobudki,
   dalej na koń, hurra!
   Lube dziewczę porzuć smutki,
   dokończym mazura.
   Jeszcze jeden krąg dokoła,
   jeden uścisk bratni,
   Trąbka budzi, na koń woła,
   mazur to ostatni.
   Trąbka budzi, na koń woła,
   mazur to ostatni.
   

czerwiec-wrzesień 1877 (na melodię Hannsa Eislera)

Już sto pięć lat cierpieli
Pod zaborem Polacy
Kiedy papież ich wezwał
Do modlitwy i pracy
Bo to pola obsiane
A nie krwi rozlewanie
Narodowi zapewni
W ziemi przodków swych trwanie Za miecz wy nie chwytajcie
Jak rzekł Chrystus Piotrowi
Lecz się grzechów wyzbądźcie
Opór stawcie czartowi
Jak do Narodu dotrą
Te papieskie wszak słowa,
Skoro je przekręciła
Prasy wrogiej nam zmowa, Gdy Anglik pragnie w Polsce
Krwawe zrobić powstanie
I zdrajców już opłacił?
Z Polski nic nie zostanie.
Niemiec mu kibicuje
Na Mazowsze ma chrapkę
A Francuz do tej jatki
Też przyłoży swą łapkę. Posłał Bóg do Gietrzwałdu
Pannę Marię w dni zdrady
By ocaliła Polskę
Od grożącej zagłady
Stała Panna Najświętsza
Na konarze klonowym
Gdzie Justyna i Basia
Ją widziały w czas owy Proboszcz kazał się spytać,
Z czymże do nich przychodzi
A Maryja po polsku
Rzekła, o co jej chodzi.
O Mszy Świętej słuchajcie
Z nabożeństwem w niedziele
Wierni bądźcie w małżeństwie
Wiernie trwajcie w Kościele Trzeźwi bądźcie, mówiła
I odmawiajcie róźaniec
Jeśli mnie posłuchacie
Polska wnet zmartwychwstanie
Poszła wieść bez komórek
W Polskę jak błyskawica,
Że coś ważnego mówi
Nam Maryja Dziewica Choć milczały gazety
Mimo brudnych kłamstw dymu
W dwa miesiące przybyło
Pół miliona pielgrzymów
Armie mocarstw czekały
Wojny pragnąc jak wody
Ale tu nie ustawał
Wielki ruch pielgrzymkowy Nie zaczęła się zatem
Pierwsza wojna światowa
Pamiętajmy na zawsze
Jak nas Bóg uratował
Powróciwszy pielgrzymi
Pochwycili różaniec
Broń tę najpotężniejszą
Wytoczyli na szaniec Bractwa wnet różańcowe
W każdej wiosce przybyły.
W polskiej mowie modlitwy
Wnet się rozprzestrzeniły
Jak po deszczu wyrosły
Wszędzie bractwa trzeźwości
Które utorowały
Szlak ku niepodległości Bo gdzie zdrowa moralnie,
Zbożna, trzeźwa rodzina,
Tam człek Boga poznaje
I Mu służyć zaczyna
Służyć swemu bliźniemu
Krewnym i Narodowi,
Tylko służby postawa
Życie w kraju uzdrowi.

Autorstwo mieszane, m.in. 2 zwrotki Władysław Anczyc

1. Jeszcze Polska nie zginęła,
   i zginąć nie może,
   bo Ty jesteś sprawiedliwy,
   o Wszechmocny Boże.
   Refren:
   Marsz, marsz Polacy,
   marsz dzielny Narodzie,
   żyć będziemy z własnej pracy
   w ojczystej zagrodzie.
2. Już was żegnam, niskie strzechy,
   Ojców naszych chatki.
   Już was żegnam, idę w pole,
   Ojcowie i matki.
   Refren: Marsz, marsz Polacy,...
3. Już was żegnam, bracia, siostry,
   Krewni, przyjaciele.
   Póki w ręku miecz jest ostry,
   Nie zginie nas wiele.
   Refren: Marsz, marsz Polacy,...
4. Marsz przytomnie, śmiało, dzielnie,
   Jako przynależy
   Godnym synom ojców naszych -
   Polaków rycerzy.
   Refren: Marsz, marsz Polacy,...
5. Polak pada dla Narodu,
   Dla matki Ojczyzny.
   Chętnie znosi głód i trudy,
   A najczęściej blizny.
   Refren: Marsz, marsz Polacy,...
6. Łączmy ramię do ramienia,
   My z wieków Polanie,
   Gdy uderzym wszyscy razem -
   Polska zmartwychwstanie!
   Refren: Marsz, marsz Polacy,...
7. Będą błyszczeć po Rosyi
   Szańców naszych groty
   I staniemy, gdzie Batory
   Rozbijał namioty.
   Refren: Marsz, marsz Polacy,...
8. Na nic zda się wark teutoński
   W grodzie Mieczysława
   Przegonimy ich za Odrę
   Wzorem Bolesława
   Refren: Marsz, marsz Polacy,...
9. Na południe od Sudetów
   I za Karpatami
   Będzie przebiegać granica
   Z braćmi Austriakami
   Refren: Marsz, marsz Polacy,...
10. Przepędzimy bezbożników,
    Kacry, bisurmany.
    Król Sobieski nam pokazał,
    Jak pobić pogany.
    Refren: Marsz, marsz Polacy,...
11. A gdy nieprzyjaciół naszych
    Dumę poskromimy,
    Kochajmy się, żyjmy razem -
    Nigdy nie zginiemy.
    Refren: Marsz, marsz Polacy,...
12. Na królewski dwór zhańbiony
    Wzleci Orlę Białe.
    Hukną działa, jękną dzwony
    Polakom na chwałę!
    Refren: Marsz, marsz Polacy,...
    

1. Hasło dziś rozbrzmiewa,
   Hej za broń powstańcy!
   Prusak zdzierać chce sztandary,
   Padają ofiary,
   Hej za broń!
2. Łańcuch bohaterów
   Z piersi murowany,
   Broni grodu Mieczysława,
   Cześć powstańcom, sława,
   Hej za broń!
3. Sieką wkoło kule,
   Łamią się bagnety,
   Hej na barykady druhy,
   Marsz powstańcy-zuchy,
   Hej za broń!
4. Niemca ogień praży,
   Pękają granaty,
   Wielkopolski los się waży,
   Więc wszyscy na straży,
   Hej za broń!
5. Krwawy bój się toczy,
   Już wróg się poddaje,
   Wielkopolska ze swych mroczy
   Wolna zmartwychwstaje,
   Hej za broń!
6. Dzielni Poznańczanie
   Pokazali światu,
   Jak Prusaka się wypędza,
   Boso do Heimatu,
   Hej za broń!

Autor nieznany

1. Tysiąc dziewięćset dwudziesty
   Rok we krwi skąpany.
   Który chłopiec najzgrabniejszy,
   Do wojska zabrany.
2. Bo każdego polskie serce
   Do wojska zawiedzie.
   Pozostawi dom, rodzinę
   Gdy ojczyzna w biedzie.
3. Stają starsi, dzieci, młodzi
   Na Polski wołania.
   Tak jak niegdyś pradziadowie
   Poszli do powstania.
4. Ciągną na nich bolszewicy
   Znaczą szlak mordami
   Święta Panno z Jasnej Góry
   Wstawiaj się za nami.
5. Tam nad Wisłą, pod Warszawą
   Wzeszło słońce krwawo,
   Już dowódcy nawołują
   Naprzód chłopcy, żwawo!
6. Chłopcy piersi nadstawili
   Jak kamienne mury,
   Bolszewicy biją do nich
   Jak grad z czarnej chmury.
7. Nie puścimy bolszewików
   Przez Polskie Przedmurze
   Choć samotni, bez pomocy
   Powstrzymamy burzę.
8. Pod Ossowem ksiądz Skorupka
   Ruszył w bój bez broni
   Zamiast szabli, karabinu
   Krzyż Chrystusa w dłoni.
9. Krzyknął: "Chłopcy! Za Ojczyznę
   I za wiarę w Boga!"
   A żołnierze - ochotnicy
   Ruszyli na wroga.
10. Pada kapłan, a dokoła
    Giną ochotnicy.
    Lecz bolszewik nie zdobędzie
    Już naszej stolicy.
11. Ciężkie boje toczył żołnierz,
    Bronił swej wolności.
    Nie oddamy polskiej ziemi,
    Tej naszej świętości.
12. Nad Wkrą strzały, a znad Wieprza
    Polski bagnet błysnął
    Zapamiętaj bolszewiku
    Co to Cud nad Wisłą!
13. Płaczą matki za synami
    Panny za chłopcami
    Że ich aż tylu poległo
    W bojach z Moskalami.
14. Nie płacz matko, nie płacz dziewczę
    Nic się nam nie stało,
    Pokonamy bolszewików
    I wrócimy cało.
15. Szemrze Wisła, Wkra, Wieprz, Niemen
    O polskich żołnierzach
    Naród modli się za nimi
    W ojczystych pacierzach.
    

1. Płomień serca rozpalał mrok
   Stryjski park osłaniał ich.
   Echem grzmiał kamienny bruk,
   listopadem kładł się do nóg!
   I tylko te słowa dwa były pieśnią
   Ich wszystkich snów.
   Wiele serc, wiele rąk
   Jedna myśl i słowa dwa: polski Lwów!
   
   Biją miasta dzwony: do broni! Do broni!
   Na Ojczyzny zew stają Orlęta.
   Wierne miasto im to pamięta,
   O, Matko żegnaj; nie zatrzymuj mnie...
   
2. Nie pytali o walki sens,
   Małą dłonią ściskając broń.
   Wierni tak, młodzi tak
   "Semper fidelis" jak Lwów!
   Łyczakowski powie to grób:
   Biały marmur i prosty krzyż!
   Wiele serc, wiele rąk,
   Jedna myśl i słowa dwa: polski Lwów!
   
   Biją miasta dzwony: do broni! Do broni!
   Na Ojczyzny zew stają Orlęta.
   Wierne miasto im to pamięta.
   O Matko, żegnaj, nie zatrzymuj mnie...
   
3. Miałeś wtedy niewiele lat,
   Zaczynałeś dopiero żyć.
   Padłeś nagle na zimny bruk -
   Krew czerwona spłynęła w dół!
   I tylko te słowa dwa wyszeptałeś
   Nim nastał mrok
   Proste tak, święte tak
   Jedna myśl i słowa dwa: polski Lwów!
   
   Biją miasta dzwony: do broni! Do broni!
   Na Ojczyzny zew stają Orlęta.
   Wierne miasto im to pamięta.
   O Matko, żegnaj, nie zatrzymuj mnie...
   

Horytnica

1. Dziś w zarośniętym grobie leżysz.
   "Powstańcom śląskim" napis brzmi.
   Lud nie pamięta swych żołnierzy,
   a Niemiec z twojej krwi znów drwi.
2. Szyderczy uśmiech, podłe słowa,
   za twoją śmierć i dzieci twych.
   Kto w wolnej piersi duch zachował,
   ten nie zapomni tamtych dni.
3. Śląski rycerzu śnij o Polsce,
   która nie wyprze się twej krwi.
   W której twa walka będzie święta,
   za którą ci nie będzie wstyd.
4. Czy widzisz, znowu Śląsk sprzedają
   i ziemię twą zawłaszcza fryc.
   Mordercom twoim wybaczają,
   ofiara twa nie znaczy nic.
5. Lecz my nie wybaczymy zdrady,
   dla rządów hańby tylko sznur.
   O polski Śląsk będziemy walczyć
   A oręż twój prowadzi w bój.
6. Śląski rycerzu śnij o Polsce,
   która nie wyprze się twej krwi.
   W której twa walka będzie święta,
   za którą ci nie będzie wstyd.

pieśń o oblężeniu Warszawy w 1939, autor nieznany

1. Posłuchajcie ludzie smutnej opowieści,
   Co ja wam zaśpiewam, w głowie się nie mieści.
   Co ja wam opowiem to jest smutne bardzo,
   Niechaj Wasze serca wspomnieniem nie wzgardzą.
2. Dnia pierwszego września roku pamiętnego,
   Wróg napadł na Polskę z kraju sąsiedniego.
   Najgorzej się zawziął na naszą Warszawę,
   Warszawo kochana, tyś jest miasto krwawe.
3. Kiedyś byłaś piękna, bogata, wspaniała,
   Dzisiaj tylko kupa gruzów pozostała.
   Kościoły zburzone, domy popalone,
   Gdzie się mają schronić ludzie poranione?
4. Lecą bomby z nieba, brak jest ludziom chleba,
   Nie tylko od bomby, umrzeć z głodu trzeba.
   Lecą bomby, lecą od wieczora do dnia,
   Nie ma kropli wody do gaszenia ognia.
5. Kościoły zburzone, domy popalone,
   Gdzie się mają podziać dzieci wygłodzone?
   Matka szuka syna, głośno wzywa Boga,
   Błaga o ratunek przeklinając wroga.
6. Gdy biedna Warszawa w gruzach pozostała,
   To biedna Warszawa poddać się musiała.
   I tak się broniła całe trzy tygodnie!
   Jeszcze Pan Bóg skarze szkopów za ich zbrodnie!
7. Co ja wam tu śpiewam, w głowie się nie mieści,
   Teraz będzie koniec mojej opowieści.
   Posłuchajcie, ludzie, z nami łaska Boża,
   Odbudujem Polskę od gór aż do morza.

7–10 września 1939AD

1. Kpt. Raginis, Obrońcy spod Wizny!!!
   Honor ponad wszystko, Życie dla Ojczyzny!!!
   
   W historię Polski jest wpisana
   Pamięć o walkach koło Wizny
   Kiedy przed armią Guderiana
   Kilkuset broniło Ojczyzny
2. Kpt. Raginis, Obrońcy spod Wizny!!!
   Honor ponad wszystko, Życie dla Ojczyzny!!!
   
   W pancerne szpony pochwyceni
   Miażdżeni ogniem artylerii
   W swych bunkrach zewsząd osaczeni
   Samotni, ale nie ugięci
3. Kpt. Raginis, Obrońcy spod Wizny!!!
   Honor ponad wszystko, Życie dla Ojczyzny!!!
   
   Walczyli póki sił wystarczy
   Skazani z góry na przegraną
   Patrzący śmierci prosto w oczy
   Aż 3 dni opór ich łamano
4. Kpt. Raginis, Obrońcy spod Wizny!!!
   Honor ponad wszystko, Życie dla Ojczyzny!!!
   
   Aż w końcu nadszedł już ten czas
   By poddać się, swą złożyć broń
   Lecz On do końca walczyć chciał
   Mogiłą Jego Strękowy Schron
5. Kpt. Raginis, Obrońcy spod Wizny!!!
   Honor ponad wszystko, Życie dla Ojczyzny!!!
   

Feliks Konarski; 17 stycznia – 19 maja 1944AD

1. Czy widzisz te gruzy na szczycie?
   Tam wróg twój się ukrył jak szczur.
   Musicie, musicie, musicie
   Za kark wziąć i strącić go z chmur.
   I poszli szaleni zażarci,
   I poszli zabijać i mścić,
   I poszli jak zawsze uparci,
   Jak zawsze za honor się bić.

   Refren:

   Czerwone maki na Monte Cassino
   Zamiast rosy piły polską krew.
   Po tych makach szedł żołnierz i ginął,
   Lecz od śmierci silniejszy był gniew.
   Przejdą lata i wieki przeminą.
   Pozostaną ślady dawnych dni
   I wszystkie maki na Monte Cassino
   Czerwieńsze będą, bo z polskiej wzrosną krwi.

2. Runęli przez ogień, straceńcy,
   niejeden z nich dostał i padł,
   jak ci z Samosierry szaleńcy,
   Jak ci spod Racławic sprzed lat.
   Runęli impetem szalonym,
   I doszli. I udał się szturm.
   I sztandar swój biało czerwony
   Zatknęli na gruzach wśród chmur,
   Refren: Czerwone maki...
3. Czy widzisz ten rząd białych krzyży?
   Tam Polak z honorem brał ślub.
   Idź naprzód, im dalej, im wyżej,
   Tym więcej ich znajdziesz u stóp.
   Ta ziemia do Polski należy,
   Choć Polska daleko jest stąd,
   Bo wolność krzyżami się mierzy,
   Historia ten jeden ma błąd.
   Refren: Czerwone maki...

Adam Ważyk, II wojna światowa na Wschodzie

1. Spoza gór i rzek
   Wyszliśmy na brzeg.
   Czy stąd niedaleko już
   Do grających wierzb, malowanych zbóż?
   Wczoraj łach, mundur dziś,
   Sciśnij pas, pora iść.
   Ruszaj, Pierwszy Korpus nasz,
   Spoza gór i rzek na Zachód marsz!
2. Czekaj, Maryś, nas,
   Niedaleki czas,
   Gdy zmora przepadnie zła,
   Będzie radość, aż błyśnie w oku łza.
   Nie płacz, Maryś, nie,
   Nie powtórzy się.
   Ruszaj, Pierwszy Korpus nasz,
   Salut daj na Wschód, na Zachód marsz!
3. Będzie Wielka Rzecz,
   Pospolita Rzecz,
   Potęga wyrośnie z nas
   Na pochwałę wsi, na pochwałę miast.
   Na spotkanie dniom
   Szklany stanie dom.
   Ruszaj, Pierwszy Korpus nasz,
   Po tę Wielką Rzecz na Zachód marsz!

1. Hej, chłopcy, bagnet na broń!
   Długa droga daleka przed nami,
   Mocne serca, a w ręku karabin,
   Granaty w dłoniach i bagnet na broni.
   
   Jasny świt się roztoczy, wiatr owieje nam oczy
   I odetchnąć da płucom, i rozgorzeć da krwi
   I piosenkę jak tęczę nad ziemią roztoczy
   W równym rytmie marsza raz, dwa, trzy.
   
   
2. Hej chłopcy bagnet na broń
   Długa droga daleka przed nami
   Po zwycięstwo my młodzi idziemy
   Granaty w dłoniach i bagnet na broni.
   
   Ciemna noc się przed nami roziskrzyła gwiazdami
   Białe wstęgi dróg w pyle, długie noce i dni
   Nowa Polska zwycięska jest w nas i przed nami
   W równym rytmie marsza raz, dwa, trzy.
   
3. Hej chłopcy bagnet na broń
   Bo kto wie czy to jutro, pojutrze czy dziś
   Przyjdzie rozkaz, że już trzeba nam iść
   Granaty w dłoniach i bagnet na broni.
   
   

1. My ze spalonych wsi,
   My z głodujących miast.
   Za głód, za krew, za lata łez
   Już zemsty nadszedł czas!
2. Więc zarepetuj broń
   I w serce wroga mierz!
   Dudni już krok, milionów krok,
   Brzmi partyzancki śpiew.
3. Więc naprzód, Gwardio, marsz!
   Świat płonie wokół nas.
   I zadrży wróg, i zginie wróg
   Z ręki ludowych mas.

Autor nieznany

1. Rozszumiały się wierzby płaczące,
   Rozpłakała się dziewczyna w głos,
   Od łez oczy podniosła błyszczące,
   Na żołnierski, na twardy życia los.
   Refren:
   Nie szumcie, wierzby, nam,
   Żalu, co serce rwie,
   Nie płacz, dziewczyno ma,
   Bo w partyzantce nie jest źle.
   Do tańca grają nam
   Granaty, wisów szczęk,
   Śmierć kosi niby łan,
   Lecz my nie znamy, co to lęk.
   
2. Czy to deszcz czy słoneczna spiekota,
   Wszędzie słychać miarowy, równy krok,
   To na bój idzie leśna piechota,
   Śpiew na ustach, spokojna twarz i wzrok
   Refren: Nie szumcie, wierzby....
3. I choć droga się nasza nie kończy,
   Choć nie wiemy, gdzie wędrówki kres,
   Ale pewni jesteśmy zwycięstwa,
   Bo przelano już tyle krwi i łez.
   Refren: Nie szumcie, wierzby....
   

1. Nie noszą lampasów, lecz szary ich strój,
   Nie noszą ni srebra, ni złota,
   Lecz w pierwszym szeregu podąża na bój
   Piechota, ta szara piechota.
   
   Refren
   Maszerują strzelcy, maszerują,
   Karabiny błyszczą, szary strój,
   A przed nimi drzewa salutują,
   Bo za naszą Polskę idą w bój!
2. Bo idą, a w słońcu kołysze się stal,
   Dziewczęta zerkają zza płota,
   A oczy ich dumnie utkwione są w dal,
   Piechota, ta szara piechota!
   Refren Maszerują.....
3. Nie grają im surmy, nie huczy im róg,
   A śmierć im pod stopy się miota,
   Lecz w pierwszym szeregu podąża na bój
   Piechota, ta szara piechota.
   Refren Maszerują ......

Stefan Turski (na melodię "Szumią Oleandry"), Leon Pasternak

1. Szumi dokoła las, czy to jawa, czy sen
   Co ci przypomina, co ci przypomina
   Widok znajomy ten
   Co ci przypomina, co ci przypomina
   Widok znajomy ten
2. Żółty, wiślany piach, wioski słomiany dach
   Płynie, płynie Oka jak Wisła szeroka
   Jak Wisła głęboka
   Płynie, płynie Oka jak Wisła szeroka
   Jak Wisła głęboka
3. Był już niejeden las, wiele przeszliśmy rzek
   Ale najpiękniejszy, ale najpiękniejszy
   Jest naszej Wisły brzeg
   Ale najpiękniejszy, ale najpiękniejszy
   Jest naszej Wisły brzeg
4. Piękny jest Wisły brzeg, piękny jest Oki bieg
   Jak szarża ułańska od Wisły do Gdańska
   Pójdziemy, dojdziemy
   Jak szarża ułańska od Wisły do Gdańska
   Pójdziemy, dojdziemy

tekst: Elżbieta Kuryło, muzyka: Edward Pałłasz, 1983

1. Czy równiny, czy góry,
   wiele miejsc jest, na których
   polski żołnierz zapisał swe imię.
   Od Narwiku do Narwi
   rosła chwała tej armii,
   która sztandar zatknęła w Berlinie.
   
   Refren [2x:]
   Za nasz spokojny dom,
   za życie matek, żon,
   bronili naszych miast i wsi
   aż do ostatniej kropli krwi.
   
2. W chłodzie, w deszczu, w upale,
   w leśnej armii oddziale
   szedł partyzant na bój i zwyciężał.
   I na polach Lenino,
   i pod Monte Cassino
   rosła chwała polskiego oręża.
   
   Refren [2x:]
   Za nasz spokojny dom,
   za życie matek, żon,
   będziemy bronić miast i wsi
   aż do ostatniej kropli krwi.

Stanisłw Mikulski

1. Był taki czas,
   gdy nikt z ziemi nie zebrał zbóż
   i ptak żaden nie szukał już
   miejsca dla swych gniazd.
2. Był taki czas,
   kiedy oczom zabrakło łez.
   I nie pytał nikt, jak to jest,
   tylko ściskał pas.
3. I visów szczęk
   grał do tańca, do tańca grał,
   i pryskał lęk,
   stawkę każdy znał.
4. I w taki czas
   przyszło wygrać nam stawkę swą,
   stawkę większą niż życie, co
   się przydarza raz.
5. Aż przyszedł czas
   jak daleki dziewczyny śpiew,
   jak znad rzeki szum cichy drzew,
   odmieniony czas.
6. Aż przyszedł czas,
   gdy zaciążył ziemi łan zbóż
   i ptak zdążył odnaleźć już
   miejsce dla swych gniazd.
7. I trwa ten czas,
   lecz z nim razem każdego dnia
   wciąż pamięć w nas
   niezgojona trwa.
8. O tamtych dniach,
   kiedy każdy znał stawkę swą,
   stawkę większą niż życie, co
   się przydarza raz.

Horytnica

1. Naród nasz dumny niczym dąb stary
   Niezmiennie rośnie przez milenia
   Korzeń oplata ziemi filary
   Gdzie prochy przodków, echo istnienia
2. Wzbija się w górę pień jak kolumna
   Baldachim nieba zdolna utrzymać
   Żywego drzewa siła ogromna
   Płynące lata w słojach zaklina
3. Tysiąc konarów, gałęzi sieć
   Skąd zielonych liści dobiega śpiew
   Wody i ziemi pradawna pieśń
   Na wieki ukryta w szeleście drzew
4. Ponad koroną orła szlak
   Ściga się z wiatrem dzielny ptak
   Patrzcie na niego córko i synu
   Niechaj to będzie Wasz znak
   
   Ref.
   Przysięgam polskiej mowy strzec
   Bo język to narodu skarb
   Dopóki zdolnym podnieść miecz
   Na straży granic będę stał
   
   Ślubuję chronić ją i czcić
   Ojczystą ziemię matkę naszej krwi
   Po kres dni, dla niej żyć
   Siłę mieć, wiernym być
   
5. Uderza piorun – srebrzysty ogień
   Próbuje rozbić dębu monolit
   I chociaż konar niejeden płonie
   Prastare drzewo uparcie stoi
6. Wicher jesieni liście porywa
   Zostawia suchy drewniany szkielet
   Mróz go w uścisku stalowym trzyma
   W śniegu spowity niczym w popiele
7. Lecz jak po nocy budzi się dzień
   Tak wiosna rozproszy zimowy mrok
   Słońce zakończy głęboki sen
   I życie zwycięski zatoczy krąg
8. Nie złamie dębu wiatr ni grom
   Ni zimny srogiej lód i szron
   Gdzie biały orzeł gniazdo założył
   Tam wybudujesz swój dom
   
   Ref.
   Przysięgam polskiej mowy strzec
   Bo język to narodu skarb
   Dopóki zdolnym podnieść miecz
   Na straży granic będę stał
   
   Ślubuję chronić ją i czcić
   Ojczystą ziemię matkę naszej krwi
   Po kres dni, dla niej żyć
   Siłę mieć, wiernym być
   

1. Polska będzie trwać tak długo,
   póki my żyjemy,
   w abstynencji wiodąc żywot
   ciężko pracujemy

   Refren:

   Z Bogiem, bracia Polacy,
   nasz dzielny Narodzie.
   Żyć będziemy z własnej pracy
   w ojczystej zagrodzie.

2. Póki bezalkoholowych
   wesel u nas mnóstwo,
   póty Polsce nie doskwiera
   nędza i ubóstwo.

   Refren:

3. Póki ojciec trwa przy pługu,
   przy różańcu matka,
   póty starczy chleb dla dzieci,
   dla babci i dziadka.

   Refren:

4. Póki chronią się orlęta
   pod krzyża skrzydłami,
   póty próżno wróg nas straszy
   swastyką, swjesdami

   Refren:

(na melodię "Rycerska duma")

1. My zowiemy sie Polacy,
   Bo garniemy się do pracy.
2. My jesteśmy abstynenci
   Wciąż radośni, uśmiechnięci.
3. My jesteśmy katolicy,
   Nie pijacy rozbójnicy.
4. Od praojców my Słowianie
   Twoim ludem Chryste Panie
5. My jesteśmy z Polski dumni,
   Bośmy trzeźwi, więc rozumni
6. Przed Narodem przyszłość wielka,
   Będzie i pomyślność wszelka.
7. Skąd w nas ten entuzjazm zdrowy?
   Z wesel bezalkoholowych.
8. Beztrunkowe zaślubiny
   Opoką trwałej rodziny.
9. Gdy rodzina będzie trwała
   Trwała będzie Polska cała.
10. Chwalmy Boga, wdzięczne dzieci
    Że nasz Naród tak oświecił.

(na melodię Moskau Dschinghis Khan)

1. Góry: szczyty wśród mroków chmur,
   Na stromych zboczach bór
   Strumieni chłód
   Góry: lecz takie miejsce znam
   Gdzie ciepłe serca ma
   Góralski lud.

   Radość, serdeczność ich się udziela.
   Tam nie oddaje flaszkom się czci
   Bez alkoholu mają wesela
   Bo wiara ojców jest w sercach ich
   Hej-hej-hej-hej...

   Kamesznica
   Uniesionych ciupag las
   Zbójnickiego zacząć czas
   Tańczmy, tańczmy, hej, hej!

   Kamesznica
   Aż spod butów idą skry
   Tak tańczymy tylko my
   Tańczmy, tańczmy, hej, hej!

   Kamesznica
   Polska to nie ciulów kraj
   Tu jest abstynentów raj
   Tańczmy, tańczmy, hej, hej!

   Kamesznica
   W nas słowiańska płynie krew
   Wszechtrzeźwości w niej jest zew
   Tańczmy, tańczmy, hej, hej!

2. Góry: Tych czyha śmierci mrok,
   którym użądlił wzrok
   gorzałki jad.
   Góry: Gór piękno pozna ten,
   kto powędruje hen
   w wszechtrzeźwy świat.

   Tylko w trzeźwości piękne jest życie.
   Kto trzeźwy, radość na co dzień zna.
   Polacy tęsknią za życiem skrycie,
   które wszechtrzeźwość tylko ci da.

   Kamesznica
   W nas słowiańska płynie krew
   Wszechtrzeźwości w niej jest zew
   Tańczmy, tańczmy, hej, hej!

   Kamesznica
   Polska to nie ciulów kraj
   Tu jest abstynentów raj
   Tańczmy, tańczmy, hej, hej!

   Kamesznica
   Aż spod butów idą skry
   Tak tańczymy tylko my
   Tańczmy, tańczmy, hej, hej!

   Kamesznica
   Uniesionych ciupag las
   Zbójnickiego zacząć czas
   Tańczmy, tańczmy, hej, hej!

3. Góry: Wspinasz się, patrzysz wzwyż
   Tam szczyt jest zdobny w krzyż,
   Od Boga znak
   Góry: Czy dobry czy tez drań
   Kiedyś powiedzie hań
   Ostatni szlak

   Wesele Wesel tu się zaczęło,
   By nie zatracił dusz polskich świat
   Do wielkiej bitwy w szyku stanęło
   Jak na polach grunwaldzkich sprzed lat.
   Hej-hej-hej-hej...

   Kamesznica
   Abstynencja sile da
   By uchronić cię od zła
   Od diabelskich złud

   Kamesznicę
   Wypromował Zązel Ksiądz
   Wie to w Polsce każdy brzdąc
   Na trzeźwości wzór.

   Kamesznica
   W nas słowiańska płynie krew
   Wszechtrzeźwości w niej jest zew
   Tańczmy, tańczmy, hej, hej!

   Kamesznica
   Polska to nie ciulów kraj
   Tu jest abstynentów raj
   Tańczmy, tańczmy, hej, hej!

1. Bohaterskim wiernym chwała.
   Polska tylko nimi stała.
   Stała długo i stać będzie,
   Póki Boże zna orędzie.
2. Chwała ludziom bogobojnym,
   Pracowitym, trudem znojnym,
   Wszem uczciwym i rzetelnym
   W obowiązku też niedzielnym.
3. Chwała czystym w narzeczeństwie,
   Chwała wiernym bądź w małżeństwie,
   Swych rodziców chwała czczącym,
   Eutanazję zwalczającym.
4. Cześć chroniącym człowieczeństwo
   Cześć wiedzącym, że małżeństwo
   To nie wódka, tort i ciasta,
   Lecz mężczyzna i niewiasta,
5. Którzy razem trwać dozgonnie
   Postanowią obustronnie
   Dzieci zrodzić i wychować,
   Godność rodziców piastować,
6. Cześć żeniącym się bez trunków
   Stąd mającym ślub w szacunku.
   Ci depozyt świętej wiary
   Strzegą obyczajem starym.
7. Cześć tym, co chcą trzeźwo dziatki
   Począć, karmić mlekiem matki,
   Trzeźwo dzieci mieć w swej pieczy,
   Chorych nie truć, lecz je leczyć,
8. Cześć goniącym do roboty
   Dzieci, by w nie wpajać cnoty
   Katolickie: abstynencję,
   W dobrych czynach konsekwencję,
9. Cześć tym, którzy uczą dziecię
   Jak ma żyć pobożnie w świecie:
   Zło unikać, dobro czynić
   I przepraszać, gdy zawini
10. Przed takimi chylmy czoła.
    Chlubą Polski i Kościoła
    Ci-że są bohaterowie.
    To elita, co się zowie.
11. Chwała, cześć bądź także księżom,
    Którzy z grzechów, co ciemiężą,
    Bożą mocą wyzwalają
    I dróg Bożych nauczają.
12. Przez kapłanów święte dłonie
    I w niedzielę i na co dzień
    Z mocy złego nas wyzwala
    Chrystusowa Mszy ofiara.
13. Cześć samemu bądźże Bogu,
    Że już od samego progu
    Mamy ludzi nam życzliwych,
    Trzeźwych, dobrych, sprawiedliwych.
14. Że przykazań dał nam dziesięć,
    Których mądrość nas powiedzie
    Drogą życia w wszechtrzeźwości
    Ku wieczystej szczęśliwości.

muzyka: ks. Piątkiewicz Władysław, tekst: Krumłowski Konstanty; koniec XIXw

1. Jak długo w sercach naszych,
   choć kropla polskiej krwi,
   jak długo w sercach naszych
   ojczysta miłość tkwi.
   Ref. Stać będzie kraj nasz cały,
   stać będzie Piastów gród,
   zwycięży Orzeł Biały,
   zwycięży polski lud.
2. Jak długo z gór karpackich
   brzmi polskiej pieśni ton,
   jak długo na Wawelu
   Zygmunta bije dzwon.
   Ref. Stać będzie kraj nasz cały...
3. Jak długo Wisła wody
   na Bałtyk będzie słać,
   jak długo polskie grody
   nad Wisłą będą stać.
   Ref. Stać będzie kraj nasz cały...
4. Dopóki stara wiara
   rozgrzewa naszą krew,
   zdobędziem kraj nasz cały,
   bo każdy Polak lew.
   Ref. Stać będzie kraj nasz cały...
5. O wznieś się Orle Biały
   O Boże spraw ten cud
   Zwycięstwo polskiej sławy
   Ogląda polski lud
   Ref. Stać będzie kraj nasz cały...

Kowalski Adam (1947)

1. Chociaż każdy z nas jest młody,
   Lecz go starym wilkiem zwą, wilkiem zwą.
   My strażnicy polskiej wody,
   Marynarze polscy są.
   Ref. Morze, nasze morze, Ciebie będziem wiernie strzec, 2x
   Mamy rozkaz cię utrzymać,
   Albo na dnie, na dnie twoim lec,
   Albo na dnie z honorem lec, z honorem lec.
2. Żadna siła, żadna burza,
   Nie odbierze Gdyni nam, Gdańska nam.
   Nasza flota choć nie duża,
   Wiernie strzeże portów bram.
   Ref. Morze, nasze morze, …

muzyka: Feliks Nowowiejski (1921), tekst:Hieronim Derdowski (1880)

1. Tam gdzie Wisła od Krakowa
   W polścié morze płinie,
   Polskô wiara, polskô mowa
   Nigdë nie zadzinie.
   Ref.: Nigdë do zgubë
   Nié przińdą Kaszubë,
   Marsz, marsz za wrodżém!
   Më trzimómë z Bodżém
2. Më z Mniemcami wiecie całé
   Krwawé wiedlë wojnë,
   Wolne plesnie wiedno brzmniałë
   Bez górë i chojnë.
   Ref.: Nigdë do zgubë ...
3. Przëszedł Krziżôk w twardi blasze,
   Pôlëł wse i mniasta,
   Za to jego cepë nasze
   Grzmocëłë lôt dwa sta.
   Ref.: Nigdë do zgubë ...
4. Nôs zawołôł do swi rotë
   Poiści król Jadziełło
   Téj w mniemniecciëch karkach gnôtë
   Trzeszczałë, jaż mniło.
   Ref.: Nigdë do zgubë ...
5. Gdze król Kazmnierz gnôł Krziżôka ?
   Gnôł go pod Chojnice!
   Bë go zgnietłë jak robôka
   Kaszubścié kłonice.
   Ref.: Nigdë do zgubë ...
6. Ciéj rôż naju okrętami
   Szwédë najechalë
   Më żesmë jëch kapuzami
   Z Pucka wënëkalë.
   Ref.: Nigdë do zgubë ...
7. Krziżem swiętim przeżegnanie,
   Sec, seciera, kosa,
   Z tim Kaszuba w piekle stanie,
   Diôbłu utrze nosa.
   Ref.: Nigdë do zgubë ...
8. Nasz Stanisław Kostka swięti,
   Co sę u nôs rodzëł,
   Nie dopuscy, bë zawzęti
   Wróg nóm długo szkodzëł.
   Ref.: Nigdë do zgubë ...
9. Płaczą matcie nad sënami,
   Płaczą dzys dzewice,
   Hola! Jesz je Bóg nad nami,
   Dôł cepë, kłonice.
   Ref.: Nigdë do zgubë ...
10. Jak me Mniemce wënëkalë
    Tak wëzwolym sa od wëdczi
    Plesn trzezwoscy bądą grale
    Wieselne kaszëbscze skrzëpczi
    Ref.: Nigdë do zgubë ...
11. Czujce tu ze serca toni
    i skład nasz apostolści.
    Ni ma Kaszëb bez Polonii,
    a bez Kaszëb Polsczi
    Ref.: Nigdë do zgubë ...

tekst: Rybka Stanisław, muzyka: Nowowiejski Feliks (1920)

1. Wolności słońce pieści lazur,
   Łódź nasza płynie w świata dal.
   Z okrętu dumnie polska flaga
   Uśmiecha się do złotych fal.
   
   Refren:
   I póki kropla jest w Bałtyku,
   Polskim morzem będziesz ty,
   Bo o twe wody szmaragdowe
   Płynęła krew i nasze łzy.
   
2. Strażnico naszych polskich granic,
   Już z dala brzmi zwycięski śpiew.
   I nie oddamy cię, Bałtyku
   Zamienisz ty się pierwej w krew.
   
   Refren: I póki kropla jest w Bałtyku ...
3. Płyń, polska floto, płyń na krańce,
   Powita cię uchodzca brat,
   Twa flaga dumnie niech powiewa,
   Wolność i sławę niosąc w świat.
   
   Refren: I póki kropla jest w Bałtyku ...
4. Nad morzem krążył orzeł biały
   I ochrzcił fale własną krwią.
   Pomorskie fale rozbrzmiewają
   Nad brzegiem morza piosnką tą:
   
   Refren: I póki kropla jest w Bałtyku ...

Andrzej Kubacki (utwór autorski)

1. Krzyżackim płaszczem chciano cię zakryć
   Na Częstochowę szedł Turek i Szwed
   Niemiec założyć chciał ci kajdany
   A Rosja brała, co chciała mieć.
   
   Jakże ci wdzięczny jestem Ojczyzno
   że się nie dałaś, choć kąsał cię wróg
   krwią cię znaczono, gdy batem nas bito
   wielu poległo braci i sióstr
   Refren:
   My tylko wolnej Oczyzny chcemy
   Tej najpiękniejszej wśród pól i łąk
   Twą niepodległość bronić będziemy
   Byś polskim chlebem karmiła nas wciąż
2. Przepędziliśmy wrogów z Ojczyzny
   w dzwonach rozbrzmiewa wolności ton
   Z nami nadzieja na Jasnej Górze
   W koronie Orzeł pręży swą moc
   
   Nikt już nie będzie się znęcał nad nami
   Ojczyzny naszej skazywał na rzeź
   Boś ty jest Polską z wszelkimi dobrami
   Kto chce cię nękać, niech idzie precz.
   Refren:
   My tylko wolnej Oczyzny chcemy
   Tej najpiękniejszej wśród pól i łąk
   Twą niepodległość bronić będziemy
   Byś polskim chlebem karmiła nas wciąż
3. Bądź z nami Matko Królowo Polski,
   Niech Orzeł Twe berło strzeże u szpon
   Niech nie zabierze naszej wolności
   Na wieki wieków tę wolność nam chroń

1. Ojczyzna nasza to wieś i miasto
   i las co szumi piosnkę o zmroku.
   
   Obłok i słońce, co świeci jasno,
   zboże, co w polu rośnie wysoko. 2x
2. Ojczyzna nasza to dom i szkoła
   i szara wstęga i drogi za domem
   
   I wszystko, wszystko co jest dokoła
   tak bliskie sercu, drogie, znajome. 2x
3. To mowa, którą od dziecka znamy
   to ludzie, których nikt nie pokona.
   
   Gorącym sercem Ciebie kochamy
   Nasza Ojczyzno - ziemio rodzona. 2x

tekst: Konstanty Ildefons Gałczyński, muzyka: Tadeusz Sygietyński

1. Wszystko tobie, ukochana ziemio,
   nasze myśli wciąż przy tobie są,
   tobie lotnik triumf nad przestrzenią,
   a robotnik daje dwoje rąk.
   
   Ty przez serce nam jak Wisła płyniesz,
   brzmi jak rozkaz Twój potężny głos,
   murarz, żołnierz, cieśla, zdun, inżynier
   wykuwamy twój szczęśliwy los.
   
   Refren:
   Ukochany kraj,
   umiłowany kraj,
   ukochane i miasta, i wioski,
   ukochany kraj,
   umiłowany kraj,
   ukochany, jedyny, nasz, polski.
   Ukochany kraj,
   umiłowany kraj,
   ukochana i ziemia, i nazwa,
   ukochany kraj,
   umiłowany kraj,
   nasza droga i słońce, i gwiazda.
   
2. My trudności wszystkie pokonamy,
   żaden wróg nie złamie hartu w nas,
   w słońce jutra otworzymy bramy,
   rozśpiewamy, rozświecimy czas.
   
   To dla ciebie najgorętsze słowa,
   wszystkie serca, siła wszystkich rąk,
   to dla ciebie, dumo narodowa,
   każdy dzień i każdy nowy dom.
   
   Refren: Ukochany kraj ....

Hoffman Kazimierz (+1911), Wasilewski Edmund, Hoffman Kazimierz

1. Płynie Wisła, płynie
   Po polskiej krainie, (bis)
   Zobaczyła Kraków, pewnie go nie minie. (bis)
2. Zobaczyła Kraków,
   Wnet go pokochała, (bis)
   A w dowód miłości wstęgą opasała. (bis)
3. Chociaż się schowała
   W Niepołomskie lasy, (bis)
   I do morza wpada, płynie jak przed czasy. (bis)
4. Nad moją kolebą
   Matka się schylała, (bis)
   I po polsku pacierz mówić nauczała. (bis)
5. "Ojcze nasz" i "Zdrowaś"
   I "Skład Apostolski", (bis)
   Bym do samej śmierci kochał naród polski. (bis)
6. Bo ten naród polski
   Ma ten urok w sobie, (bis)
   Kto go raz pokochał, nie zapomni w grobie. (bis)
7. Abym gdy dorosnę
   Wziął Polkę za żonę (bis)
   Bo tylko Polakom Laszki przeznaczone. (bis)
8. Niech Francuz Francuzkę
   Niemiec kocha Niemkę (bis)
   Ja zaś wolę Polkę, niźli cudzoziemkę. (bis)
9. I to wszystko razem
   Od matki słyszałem (bis)
   Czego nie zapomnę jak nie zapomniałem. (bis)
10. Płynie Wisła płynie,
    Po polskiej krainie (bis)
    A dopóki płynie Polska nie zaginie. (bis)

Sygietyński Tadeusz, Ficowski Jerzy

1. Chociaż tyle w świecie miast,
   więcej niż na niebie gwiazd,
   tu najpiękniej płynie czas,
   najbliższa sercu jest Warszawa.
   Nikt już nie odejdzie stąd,
   drogi jest nam każdy kąt,
   dzieło naszych serc i rąk,
   nasza duma, nasza sława.
   Tu zaułków dawnych cień
   z gruzuśmy do gwiazd podnieśli,
   tu przepływa dzień za dniem
   niby nuta naszej pieśni.
   Śmieje się Warszawa znów
   najserdeczniej, najweselej,
   rozumiemy się bez słów,
   jak przyjaciel z przyjacielem.
   
2. Gdzie jest taki drugi wiatr,
   gdzie jest taki młody świat,
   gdzie od tyłu, tylu lat
   jest naszych serc gorąca przystań.
   Nie nad brzegiem obcych mórz,
   tylko tutaj, tu i już,
   gdzie w pogodę i wśród burz
   brzeg warszawski pieści Wisła.
   Płynie Wisła aż od gór,
   mija fala brzeg piaszczysty.
   Nawet nam odmłodniał nurt
   starej rzeki, naszej Wisły.
   Tu opada słońca blask
   w srebrnej Wisły nurty młode.
   Najpiękniejsze z naszych miast
   w jej spokojną patrzy wodę.
   
3. Chociaż tyle w świecie miast,
   więcej niż na niebie gwiazd,
   tu najpiękniej płynie czas,
   najbliższa sercu jest Warszawa.

Wars Henryk, Schlechter Emanuel

1. Niech inni se jadą, gdzie mogą, gdzie chcą
   do Wiednia, Paryża, Londynu
   A ja się ze Lwowa nie ruszę za próg
   ta mamciu ta skarz mnie Bóg
   Ref. Bo gdzie jeszcze ludziom
   Tak dobrze jak tu?
   Tylko we Lwowie!
   Gdzie śpiewem cię tulą
   I budzą ze snu?
   Tylko we Lwowie!
   I bogacz, i dziad
   Tu są za pan brat
   I każdy ma uśmiech na twarzy..
   A panny to ma
   Słodziutkie ten gród,
   Jak sok, czekolada i miód...
   I gdybym się kiedyś
   Urodzić miał znów,
   To tylko we Lwowie!
   Bo szkoda gadania,
   Bo co chcesz, to mów
   Nie ma jak Lwów!
2. Możliwe że więcej ładniejszych jest miast
   lecz Lwów jest jedyny na świecie
   i z niego wyjechać ta gdziesz ja bym mógł
   ta mamciu ta skarz mnie Bóg
   Ref :Bo gdzie jest na świecie tak dobrze jak tu itd

Studziński Wincenty, Wasilewski Edmund

1. Na Wawel, na Wawel,
   Krakowiaku żwawy!
   Podumaj, potęsknij
   nad pomnikiem sławy.
2. Dzieje twojej ziemi
   na grobowcach czytaj,
   twoich wodzów groby
   uściskiem powitaj.
3. Popatrz się po górach,
   po dołach, równinach,
   niech Polski miłością
   krew ci zawrzy w żyłach.
4. Tu twych ojców kości
   bieleją spod sochy,
   tam w powietrzu drgają
   braci twoich prochy.
5. Przyłóż usta do nich
   słodyczy wysysaj
   na ich łonie głowę
   do snu ukołysaj.
6. Do snu ukołysaj,
   niech się przyśnią tobie
   tysiące, tysiące,
   co już legły w grobie.

Fr. Karpiński

1. Święci! niebieskiej mieszkańcy krainy!
   Do was bieżymy w czasie złej godziny;
   Których za własnych współziomków ogłasza,
   Ojczyzna nasza.
2. Po tejże ziemi z namiście chodzili!
   Z tych samych źródeł wodę naszą pili,
   Polska was matka mlekiem swem karmiła,
   Rola żywiła..
3. Wspomnijcie bracia! na wasze rodaki,
   Książęta niebios! na liche żebraki,
   Dobrego Boga błagajcie za nami
   Swemi prośbami.
4. Jeśli głód, wojna i powietrze srogie,
   Nawiedzić zechcą królestwo ubogie
   Brońcie nas, stojąc na kraju granicy,
   Święci strażnicy!
   
5. Boże! ta prośba będzie uiszczona,
   Jako przez twoich przyjaciół czyniona,
   I zasługami wiecznie wspierana
   Chrystusa Pana.
   

Władysław Bełza (1847- 1913)

1. Gdzie Mieczysława gród,
   Przed wrogiem twarzą w twarz
   Niech stanie polski lud
   I dzielną stawi straż!
2. Teutońskich głodnych rzesz,
   Już słychać wściekły wark...
   O! spiesz się ludu spiesz,
   Hydrze tej zetrzeć kark!
3. Jak morzu łańcuch skał,
   Odporną staw im straż!
   A gdzie ich sztandar wiał,
   Niech znak powionie nasz!
4. Polskiego słowa ton,
   Przez ich tłumiony stal —
   Niech zabrzmi jako dzwon,
   I wolny płynie w dal!
5. Biały, do białych gwiazd,
   Skąd wzbił się orzeł nasz!
   W obronie orlich gniazd,
   O! ludu trzymaj straż!

melodia: Jarecki, Henryk przed 1914, tekst: Władyslaw Bełza

1. O święty kraju nasz,
   Nie dajmy cię na łup,
   Nad Wisłą czuwa straż,
   Zwycięstwo, albo grób!
2. Świecie, wszak męki, łzy
   I polskie boje znasz,
   Choć tak potężnyś Ty,
   Nad Wisłą czuwa straż.
3. O, Boże, z tronu gwiazd,
   Dzień wolny dać nam każ,
   W obronie naszych gniazd,
   Nad Wisłą czuwa straż.

tekst: F. A. Kr., melodia: autor nieznany, 1820

1. Cieszmy się bracia nadzieją,
   Że nam wrócą dawne czasy
   Że nam jeszcze zajaśnieją.
   Karabele, słuckie pasy,
   Kontusze kołpaki rysie
   I owe zwyczaje dawne
   Nadewszystko owo sławne
   Staropolskie: „Kochajmy się“!
2. Polskie nosili odzienie,
   Sławniejsze od nas naddziady,
   Czemuż, proszę, uniżenie,
   Nie wstępujemy w ich ślady.
   Nasz Stefan Batory wielki,
   Gromiąc moskiewskie bojary,
   Nie przywdziewał kamizelki,
   Lecz kontusze i czamary.
3. Bierz więc kontusze, żupany,
   Wzgardź obcym strojem Polaku,
   Ten, co gromił bisurmany,
   Nie wjeżdżał do Wiednia we fraku.
   W kontusze, bracia, w kontusze!
   Bo chcąc dobrym być Polakiem,
   Nie dosyć mieć polską duszę
   Potrzeba rozstać się z frakiem.
4. Wyście, panie, temu winne,
   Żeśmy fraki pokochali,
   Okażcie nam honor inny,
   My się będziem przebierali.
   Wy synom waszym, Sarmatki,
   Zachwalajcie strój Polaka,
   A przyjmą radę od matki
   I powezmą wstręt do fraka.
5. I wy, młodości boginie,
   Co tysiącem serc władacie,
   Chciejcież kochać tych jedynie,
   Którzy chodzą w polskiej szacie.
   Wszakże Polek zacnych wdzięki
   Rodziły męstwo do boju,
   I dziś na skinienie ręki
   Wszyscy staną w polskim stroju.

Karol Kurpiński / Kazimierz Purwin

1. Cześć ci, Polsko, hołd i chwała,
   ziemio żyzna i wspaniała!
   Ziemio dobrych, sprawiedliwych!
   Ziemio trzeźwych i uczciwych!
2. Od spienionych fal Bałtyku,
   Tatr i Karpat niebotyków.
   Od wstęg Wisły, Odry, Warty,
   płynie pieśń jedności bratniej.
3. Tobie, Polsko, cześć i chwała,
   ziemio wielka i wspaniała.
   Stąd do kresów twoich włości,
   brzmi potężny śpiew wolności.
4. Niech się twoje imię sławi,
   strzeż spuścizny ojców naszych,
   by nam żadna wroga siła
   nigdy więcej nie groziła.
5. Polsko, dziedzictwo Mieszkowe
   świeć wiernością Chrystusowi
   W twoich wiernych synów chwale
   w blasku sławy trwaj nam stale!

Horytnica

1. Hymn ten traktuje o moim kraju
   Gdzie jest mi dane pracować, żyć
   Poznawać ludzi co mnie mijają
   Śnią o potędze, codziennie tkwić
   
2. Bo to jest właśnie moja ojczyzna
   Zielone łąki, lasy i wody, chaty i kwiaty
   Każdy to przyzna
   że właśnie taka jest moja ojczyzna!
   
3. Dlatego właśnie jestem tutaj
   Tutaj chce umrzeć i tu żyć
   Czerpać natchnienie z mej ojczyzny
   I ponad wszystko dumnym być
   
4. A kiedy przyjdzie taka chwila
   Gdy wróg zapuka do jej drzwi
   Karabin mocno w ręku trzymaj
   W obronie kraju ja i Ty!
   
5. Podniebny widok raju, gajów
   Morze Bałtyckie całuje brzeg
   Góry sięgają obłoków nieba
   Spowite płaszczem, biały śnieg
   
6. Urocze wioski i miasteczka
   Jeziora Mazur zapierają dech
   Wiekowe drzewa znają historię
   Którą roznosi wiatru śpiew
   
7. Dlatego właśnie jestem tutaj
   Tutaj chce umrzeć i tu żyć
   Czerpać natchnienie z mej ojczyzny
   I ponad wszystko dumnym być!
   
8. A kiedy wróg swą pieśń zaśpiewa
   I ściągnie swoje armie tu
   Niechaj ten hymn głośno rozbrzmiewa
   Melodią do utraty tchu!
   

Horytnica

1. Kochana ma Polsko, Ojczyzno jedyna,
   Twe dumne barwy, biało - czerwone,
   żyję dla Ciebie, Ty dla mnie zawsze będziesz trwać.
   Z północy i południa, na zachód i na wschód,
   spoglądam na tę ziemię, krainę moich snów
   i tylko tutaj czuję smak, smak złocistego chleba,
   tu orzeł tuli serce me, wzlatując wprost do nieba.
   
2. Kochana ma Polsko, Ojczyzno jedyna,
   Twe dumne barwy, biało - czerwone,
   żyję dla Ciebie, Ty dla mnie zawsze będziesz trwać.
   Kochana ma Polsko, Ojczyzno jedyna,
   skrzydlaty orle, obrońco Kraju,
   wzleć ponad chmury, swą dumną pieśń po świecie nieś.
   Podziwiam piękno srebrnych gór, i szept mazurskich lasów,
   strumieni przezroczystych wód, symbole dawnych czasów,
   dywany kolorowych pól, barwy złocistych plaży,
   rysują obraz marzeń mych, cudowne krajobrazy.
   
3. Kochana ma Polsko, Ojczyzno jedyna,
   Twe dumne barwy, biało - czerwone,
   żyję dla Ciebie, Ty dla mnie zawsze będziesz trwać.
   Kochana ma Polsko, Ojczyzno jedyna,
   skrzydlaty orle, obrońco Kraju,
   wzleć ponad chmury, swą dumną pieśń po świecie nieś.
   

słowa: Władysław/Stanisław Bełza, muzyka: Feliks Nowowiejski/Henryk Jarecki?

1. O polski kraju święty,
   Warowny domie nasz,
   O jakiż niepojęty,
   Ty dla nas urok masz.
   
   Refren:
   Potężna w tobie siła,
   Żywota wieczny zdrój,
   O Polsko moja miła,
   O drogi kraju mój,
   O Polsko moja miła,
   O drogi kraju mój.
2. Znad murów Częstochowy
   Bogarodzicy wzrok,
   Twej Pani i Królowej
   Twój każdy śledził krok.
   
   Refren:
   I Jej puklerzem zbrojna,
   W jej upowita czar
   Szłaś wielka i dostojna
   Pod Chocim, Wiedeń, Bar,
   Szłaś wielka i dostojna
   Pod Chocim, Wiedeń, Bar,
3. Gdzie wstęga Wisły płynie
   Aż po Bałtyku brzeg,
   Tam imię twoje słynie,
   Tam dziejów twoich bieg,
   
   Refren:
   O wznieś się orle biały,
   o Boże spraw ten cud!
   Niech słońce dawnej chwały
   Ogląda polski lud!
   Niech słońce dawnej chwały
   Ogląda polski lud!
4. Ojczyzno moja miła,
   O Polsko, kraju mój!
   Potężna w tobie siła,
   Żywota wieczny zdrój,
   
   Refren:
   Za wolność twą i chwałę,
   radosny wznosząc śpiew,
   Oddamy życie całe,
   Przelejem wszystką krew,

(Święta wojna, luty AD 2020, na radziecką melodię o tym samym tytule)

1. Na trwogę przodków dzwon dziś bił:
   Stań na śmiertelny bój
   Naprzeciw hordom ciemnych sił!
   Diabelski rozbij rój!
   
   Na świętą wojnę wzywa nas
   Jak przodków złoty róg.
   Obudzić Naród nadszedł czas.
   Powiedzie nas sam Bóg.
2. Sztandary mają oni z gwiazd
   I obcych bogów czczą.
   Księżycem zastraszają nas,
   By krzyż z kościołów zdjąć.
   
   Wróg wtargnął, aby zniszczyć nas.
   Piekielne jęki słysz.
   Na świętą wojnę ruszyć czas
   Za Naród i za Krzyż.
3. Uderzył w nas pogański lud,
   Przeciwnik Bożych praw.
   Więc Matkę Bożą proś o cud,
   By siły stało nam.
   
   Antychryst stanął już u bram.
   Czy czujesz jego dech?
   Za wiarę trzeba walczyć nam,
   Pokonać każdy grzech
4. Jedyna przeciw nim jest broń
   Broń, która budzi strach
   Różaniec kiedy mocno w dłoń
   Wszechtrzeźwy chwyci Lach
   
   Dziesiątek więc za Polskę zmów
   I w abstynencji trwaj
   Każdego dnia, a wróci znów
   Do Boga Lachów kraj

Kto dał nam przykład

1. Jeszcze Polska nie zginęła,
   Póki my żyjemy.
   Co nam obca przemoc wzięła,
   Szablą odbierzemy.
   

   Ref.

   Marsz, marsz, Polacy,
   Do modlitwy i pracy.
   Za Chrysta przewodem
   Wielkim my Narodem.
   

2. Pod Kłuszynem Stan Żółkiewski,
   A pod Parkanami
   Dał nam przykład Jan Sobieski,
   Jak zwyciężać mamy.
   

   Ref.

   Marsz, marsz, Polacy,...

3. Jak Czarnecki pod Poznaniem
   Po szwedzkim zaborze
   Dla Ojczyzny ratowania
   Walczmy w imię Boże.
   

   Ref.

   Marsz, marsz, Polacy,...

4. Jak przodkowie spod Cedyni
   I w Śnieżnej Zatoce
   Przyszłość naszą wykuwajmy
   Na Bożej opoce.
   

   Ref.

   Marsz, marsz, Polacy,...

5. Polska to jest kraj wspaniały,
   Dar Boga samego,
   A chrześćjaństwo źródłem chwały
   Narodu Polskiego.
   

   Ref.

   Marsz, marsz, Polacy,...

to ta ziemia droga, Gdziem ujrzał słońce i gdziem poznał Boga, Gdzie ojciec, bracia i gdzie matka miła w polskiej mnie mowie pacierza uczyła. Ojczyzna moja to wioski i miasta, Wśród pól lechickich sadzone od Piasta. To te pagórki, lasy, niwy, łąki, Gdzie pieśń nadziei śpiewają skowronki. Ojczyzna moja to praojców sława, Szczerbiec Chrobrego, Cecorska buława, To duch rycerski, szlachetny a męski, To nasze wielkie zwycięstwa i klęski. Ojczyzna moja to te ciche pola, Które od wieków zdeptała niewola. To te kurhany, te smutne mogiły, Co Jej swobody obrońców przykryły. Ojczyzna moja to ten duch narodu, Co żyje cudem wśród głodu i chłodu, To ta nadzieja, co się w sercach kwieci, Pracą u ojców, a piosnką u dzieci. Ojczyzna moja to zwyczaje zdrowe, By mieć wesela bezalkoholowe, To abstynenci, którzy swą postawą O przyszłość Polski walczą dziś bezkrwawo.

(na melodię "Warszawianka")

1. Abstynenckiej dzień dziś chwały
   Oby dzień ten dniem wskrzeszenia był
   Staropolskich obyczajów,
   Gdy źródlaną wodę Polak pił.
   
   Bóg wyróżnił nas Polaków
   Abstynencji dał nam gen
   Jakich trzeba jeszcze znaków
   Że wszechtrzeźwość dla nas jest jak tlen
   
   Refren:
   Hej kto Polak abstynentem,
   Niech odżyje polski duch
   Nas napełnia wódka wstrętem,
   Piwo, wino - nie nasz druh.
   
2. Nikt z nas się nie musi wstydzić
   Zasług ojców, których mają w bród
   Toteż nie pozwolim szydzić
   Z naszych przodków ani z naszych cnót
   
   Wesel bezalkoholowych
   Nie ma tyle żaden kraj
   O pijaństwo zwalcz obmowy
   I o dobre imię Polski dbaj.
   
   Refren: Hej kto Polak ...
   

1. W Polsce małżeństw roztropnych jest wiele,
   które było stać na cud,
   na bezalkoholowe wesele,
   by świętować godnie ślub.

   Refren:

   Śpiewajmy o obyczajach zdrowych,
   o tym, aby z miłości brać ślub,
   o weselach bezalkoholowych,
   o miłości, co łączy po grób.

2. Z całej Polski co roku zjeżdżają
   na Wesela Wesel noc
   i świadectwo Rodakom swym dają,
   jaka w wszechtrzeźwości moc.
   Refren: Śpiewajmy o obyczajach zdrowych...
3. "Trzeźwi bądźcie" mówi Pismo Święte
   "I czuwajcie" wzywa nas.
   Człek pobożny jest więc abstynentem
   w smutku i w radości czas.
   Refren: Śpiewajmy o obyczajach zdrowych...
4. Nasze serca są pełne radości,
   którą mogą tylko nieść
   modły, praca i życie w trzeźwości.
   Za ten dar bądź Bogu cześć.
   Refren: Śpiewajmy o obyczajach zdrowych...
5. Gdy kraj truły pijaństwa ciemności
   Księdza Zązla zesłał Bóg
   By przywrócił mu cnotę trzeźwości
   By świadomie człek brał ślub.
   Refren: Śpiewajmy o obyczajach zdrowych...
6. Zmienił w Polsce Ksiądz Władysław wiele.
   On przywrócił Boży ład.
   Zawdzięczamy mu Wesel Wesele
   I że podziwia nas świat.
   Refren: Śpiewajmy o obyczajach zdrowych...

melodia: Maciej Wróblewski, prawykonanie: Maciej Wróblewski, Katarzyna Chęsy

1. Gromadzi huczne Wesel Wesele
   Małżonków, co zbożne mają cele
   Aby w szacunku mieć sakramenta
   Aby rodzina ich była święta
   
2. Żeby wesela bez alkoholi
   Były wyrazem tej naszej woli:
   Nie musi barman żyć z naszej pracy,
   Lecz nasze dzieci, Bracia Polacy.
   

   Refren:

   Bo polska dusza pragnie wolności
   Bez alkoholu, pragnie trzeźwości
   Ze swej polskości jesteśmy dumni
   Bo myśmy trzeźwi, a więc rozumni ,
   A więc rozumni

   
   
3. Przyjechaliśmy tu z całej Polski.
   Z Torunia płynie zew apostolski
   Będziemy głosić z głową do góry,
   Że abstynentem Polak z natury
   

   Refren:

   Bo polska dusza pragnie wolności
   Bez alkoholu, pragnie trzeźwości
   Ze swej polskości jesteśmy dumni
   Bo myśmy trzeźwi, a więc rozumni ,
   A więc rozumni

   Refren:

   Bo polska dusza pragnie wolności
   Bez alkoholu, pragnie trzeźwości
   Ze swej polskości jesteśmy dumni
   Bo myśmy trzeźwi, a więc rozumni ,
   A więc rozumni

   
   
   
   

Stanisław Moniuszko, unacześniona do potrzeb teraźniejszych

1. Kto z mych dziewek serce której,
   W cnych afektów plącze nić,
   By uwieńczyć swe konkury,
   Musi dzielnym człekiem być.
   Piękną duszę i postawę,
   Niechaj wszyscy dojrzą w nim.
   Śmiałe oko, serce prawe,
   Musi mieć i splatać w jeden rym.
   Musi splatać w jeden rym.
   
2. Musi cnót posiadać wiele,
   Kochać Boga, kochać bratni lud,
   Co niedzielę być w kościele,
   Pacowitym jak nasz ród,
   Mieć w miłości kraj ojczysty,
   Być odważnym jako lew,
   Dla swej ziemi, dla swej ziemi macierzystej,
   Na skinienie oddać krew.
   Na skinienie oddać krew.
   
3. Niechaj obyczajem starym
   Żyje jak przykazał Bóg
   Katolickiej będzie wiary
   I przykazań strzeże dróg.
   Niechaj ma żelazną wolę
   I we wszechtrzeźwości trwa
   Niech pogardza alkoholem
   I wesele chce jak ja
   Bez ce dwa ha pięć o ha.
4. Kto z mych dziewek serce której,
   W cnych afektów plącze nić,
   Musi dzielnym człekiem być.
   Mieć w miłości kraj ojczysty,
   Być odważnym jako lew,
   Dla swej ziemi macierzystej,
   Na skinienie oddać krew.
5. Musi kochać kraj ojczysty,
   Być odważnym jako lew,
   Dla swej ziemi, dla swej ziemi macierzystej,
   Na skinienie, na skinienie oddać krew.
   

na melodię: Polonez rycerski, Karol Kurpiński / Kazimierz Purwin

1. Cześć Polskiemu Narodowi,
   Cześć jego intelektowi!
   Cześć każdemu też z osobna
   Bośmy nacja w cnoty zdobna.
2. Chwała za rozliczne cnoty,
   Że się garniem do roboty
   Żeśmy wierni i uczciwi,
   Dobrotliwi, sprawiedliwi.
3. Chwała za obyczaj zdrowy
   Wesel bezalkoholowych,
   Wierność Bogu i Ojczyźnie,
   Praojców naszych spuściźnie.
4. Chwała wspaniałej historii,
   Świetnych zwycięstw wielkiej glorii.
   W swej obronie walczyliśmy,
   Nigdy nie rabowaliśmy.
5. A dla obcych w polskiej ziemi,
   Nam pod berło poddanemi,
   Nie byliśmy tyranami
   Lecz dbającymi panami.
6. Kto nam przypisuje zbrodnie,
   Kłamie wręcz niewiarygodnie.
   Zaś kto Naród nasz szkaluje,
   Na banicję zasługuje.
7. Za zbrodnie w Jedwabnem, Wiźnie,
   W Auschwitz i na Lubelszczyźnie
   Nie będziemy przepraszali,
   Bośmy ich nie dokonali.
8. Cześć Narodowi Polskiemu,
   Rycerskiemu, szlachetnemu.
   Sławny on z swej gościnności,
   Uczynności, życzliwości.

na mel. Plynie Wisła lub Wojenko, wojenko lub Przybyli ułani zmod.

1. Z tej tu strony Wisły, jak i z tamtej strony
   Ziemia nasza polska i polskie zagony —
   Ziemia nasza polska jest krwią przesiąknięta,
   Kochajmy ją bracia, bo to ziemia święta.
2. Bo to ziemia święta od Boga nam dana
   I krwią naszych Ojców nieraz poświęcana,
   W każdem ziarnku zboża i w każdej róślinie
   Taż sama krew polska, co ci w żyłach płynie.
3. Tak to każdy Polak w swą ziemię wcielony
   Krwią swoją i sercem jest dla jej obrony.
   Kocha też Ojczyznę ze serca całego,
   Jakże niema kochać? — kiedy to krew jego.
4. Więc choćby się szatan postawił na głowie,
   Będziem mieli Polskę jak nasi Ojcowie.
   Jak nasi Ojcowie, jak nasze Pradziady,
   Będziem mieli Polskę, bez kłótni bez zwady.

Lech Makowiecki

1. Dziewięćset sześćdziesiąt sześć to był pamiętny rok.
   Inne gdzieś przepadły okrył je historii mrok.
   Gall Anonim spisał to, co najważniejsze jest:
   Mieszko książę Polan przyjął chrzest.
   
   Dziesięć i pól wieku przeminęło tak jak myśl.
   Dzisiaj to już wczoraj jutro się zamienia w dziś.
   Tyle się tu wydarzyło, tyle zabrał czas,
   Lecz to jedno pozostało w nas.
   
   

   Ja wierzę,
   Mocno wierzę,
   Jak rycerze ci sprzed lat Wiarą świętą
   jak „Orlęta"
   Jak żołnierzy naszych kwiat.
   
   Moja wiara,
   Pieśń prastara
   Jest mi tarczą. To mój miecz.
   W niej Ojczyzna,
   Krew i blizna,
   Pospolita Wielka Rzecz

2. Pod Legnicą Bóg nas chronił i choć brakło szans,
   Książę Henryk II wstrzymał Dżingis Chana marsz.
   Na grunwaldzkim polu odprawiono kilka Mszy,
   Tam Krzyżakom wyrwaliśmy kły
   
   Szwedzki potop nie zatopił Częstochowy bram.
   Ostał się Czarniecki ale czuwał nad nim Pan.
   Z Marią na sztandarach król Sobieski Turka zmiótł.
   Klęska bolszewików to był cud nad Wisłą.

   Ja wierzę ...

3. Wichry wojny nas miotały, spowijała noc.
   Jedne państwa stąd znikały, inne rosły w moc.
   Siła i bogactwo na nic, gdy upadnie duch.
   Wiarą silny mocny jest za dwóch.
   
   Przetrwaliśmy czas rozbiorów i brunatne zło,
   Komunistów i lewaków, genderowe dno.
   Od dżihadu ocalimy świat kolejny raz.
   Tylko Panie miej w opiece nas.

   Ja wierzę ...

Sierosławski Józef/Pol Wincenty; tekst przycięty, by skrót miał sens

1. Piękna nasza Polska cała,
   Piękna, żyzna i wspaniała,
   Wiele krain, wiele ludów,
   Wiele stolic, wiele cudów,
   Opasuje w krąg Mazowsze.
   Wielka Polska jest i owszem.
2. Poza Niemnem puszcza sroga,
   A na Rusi błotna droga,
   Mówią, że tam na Podolu
   Rośnie żyto bez kąkolu;
   Gdzieś za światem Dniepr tam płynie,
   Sławne konie w Ukrainie;
3. Patrz, Górale są jak skały,
   Patrz, Odraki lud wspaniały;
   Kaszub rosły jest jak góra,
   Wielka siła jest w Mazurach.
   Prędzej zginą świata cudy,
   Niźli Polska i jej ludy!

unacześniona wersja pieśni socjalistycznej pod tym samym tytułem

1. Ślubujemy tobie, Ojczyzno,
   kiedy dzień roboczy nam nastał,
   pójść budować z młodą tężyzną
   nowe huty, sztolnie i miasta.
   W dłoniach młot i kilof, i łom –
   zbudujemy wolny nasz dom!
2. Nasze bujne łany pszenicy,
   nasza ziemia woła o czyny.
   Ludzie wolni, nie niewolnicy,
   My rolnictwu damy maszyny
   Niechaj kombajn sprząta ten łan –
   wykonamy wielki nasz plan!
3. My siejemy, żniemy, orzemy,
   nasze ręce twarde i tęgie.
   Wzwyż kominy! Kwitnie nasz przemysł,
   dobywamy z kopalń nasz węgiel
   i odbiera wolny nasz lud
   plon tej pracy z fabryk i hut.
4. Po Bałtyku płyną okręty,
   płyną barki Odrą i Nysą.
   Na wybrzeżu trwaj nieugięty,
   stój nad naszą wieczną granicą!
   Jak do pracy, gotów i w bój –
   nieugięty czuwaj i stój!
5. Ślubujemy trwać w świętej wierze,
   Polsko, serce katolicyzmu.
   Tworzyć śmielej, kochać cię szczerze
   ślubujemy tobie, Ojczyzno,
   ślubujemy pójść na twój zew,
   ślubujemy nasz trud i krew!

Jacek Kowalski

1. Gwiazdy zaranne i wieczorne zorze,
   Wy świat widzicie, ocean i morze,
   Gdzie li się słońce litewskie spuściło,
   Karol Chodkiewicz dobrzeć nam z nim było,
   Gdzie li się słońce litewskie spuściło,
   Karol Chodkiewicz dobrzeć nam z nim było,
2. Dni wesołymi tryumfy kwitnęły,
   O wszystkim świecie zwycięstwa słynęły,
   Gdy zamorszczyków pułki uzbrojone,
   Mniejszą potęgą zbijał przypławione,
   Gdy zamorszczyków pułki uzbrojone,
   Mniejszą potęgą zbijał przypławione,
3. Pomnisz to pomnisz dobrze i Parnawę
   i Dyjamentu i Kircholmu sławę,
   i insze miejsca, gdzie wojska padały
   ani się mocne zamki osiedziały
   i insze miejsca, gdzie wojska padały
   ani się mocne zamki osiedziały
4. Teraz w infladzkich nie widzisz go polach
   krwią sudermańską po zaciekłych rolach
   wojsk do szczęśliwych bitew nie szykuje
   ani ojczyzny miłej nie ratuje
   wojsk do szczęśliwych bitew nie szykuje
   ani ojczyzny miłej nie ratuje
5. Już i w Moskiewskim nie ujrzym go kraju,
   Ani przy strasznym tureckim Dunaju,
   Nieprzyjacielskim tarkom w krwawym boju,
   Gdzie do samego docierał pokoju,
   Nieprzyjacielskim turkom w krwawym boju,
   Gdzie do samego docierał pokoju,
6. Wały pychowskie, wały znakomite
   i lamkowicke mury niezdobyte,
   zamki, fortece poteżneś budował
   a sam w młodości w namiecie nęcował
   zamki, fortece poteżneś budował
   a sam w młodości w namiecie nęcował
7. Tam twoja rozkosz, tam uciecha była,
   Gdzie się marsowa biesiada kończyła,
   Działa ognistym gdzie basem śpiewały,
   Szable, koncerze, kopie trzaskały,
   Działa ognistym gdzie basem śpiewały,
   Szable, koncerze, kopie trzaskały,
8. Przeto tak będą wołać mejsca święte,
   w których chorogwie wiszą z wroga wziete,
   żeś to Chodkiewicz przyozdobil słupy
   z nieprzejaciea zawieszając łupy
9. Jako ptaszęta w gniaździe opuszczone,
   Żałośnie ojca wrzeszczą w każdej stronie,
   Gdy im ich gniazdo zbójca jastrząb krwawi,
   A ociec im się na pomoc nie stawi,
   Gdy im ich gniazdo zbójca jastrząb krwawi,
   A ociec im się na pomoc nie stawi,
10. Ah, dziś za tobą pełno wyglądania,
    Pełno po tobie ciężkiego wzdychania,
    Ojcze ojczyzny, gryfie uwielbiony,
    Gdzieś nam odleciał w nasz czas utrapiony,
    Ojcze ojczyzny, gryfie uwielbiony,
    Gdzieś nam odleciał w nasz czas utrapiony,
11. O Chodkiewiczu, hetmanie waleczny,
    Póki bieg będzie na niebie słoneczny,
    Nigdy ojczyzna wzdychać nie przestanie,
    Ilekroć wspomni na twoje rozstanie,
    Nigdy ojczyzna wzdychać nie przestanie,
    Ilekroć wspomni na twoje rozstanie,

1. Brygada Świętokrzyska, to Polski przednia straż!
   Brygada Świętokrzyska, to zbrojny hufiec nasz!
   Ojczyźnie dar niesiemy ze krwi i naszych ran,
   Jak jeden mąż staniemy, bo żołnierz wielki pan.
2. Hej, leć piosnko partyzancka,
   Gwiazdo zaczętego dzieła!
   Hej, pobudki zagraj hasło
   Tej, co nigdy nie zginęła!
   Pociesz wszystkich, co w rozterce,
   Obudź tych, co zadrzemali –
   Tym, co mają słabe serce,
   Wykuj mocne i twarde ze stali!

Lech Makowiecki

1. Nie z soli ja, ni z roli i prosta moja mowa.
   Jam z tego, co mnie boli – krwi’m nigdy nie żałował...
   Żyć przyszło w czasach podłych podszytych zdradą krwawą...
   Jam wybrał drogę godną: żołnierski marsz ku sławie!
2. Wojaczki się uczyłem od Lisowczyków jazdy.
   Tatarów żeśmy bili i w polu, i w podjazdach,
   Na skrzydłach mej husarii Wiktorii wichry grały;
   Tureckie armie wraże na kresach zatrzymałem...
3. Najgorsze nadejść miało ze szwedzkich wojsk potopem;
   Zaprzaństwo – jakich mało magnatów żądnych złota!
   Ostała Częstochowa z ruszeniem pospolitem.
   W czas wojen podjazdowych nie grzebie się zabitych...
4. Gdy Szweda już przegnalim zło każde kiedyś minie
   W nagrodę mi nadali starostwo w Tykocinie...
   Nie było mi pisane zestarzeć się z wnukami;
   U progu Moskal stanął. Chmielnicki z kozakami...
5. Wyblakłe, stare blizny zakwitły raną świeżą...
   Ojczyzna nade wszystko! Dla mnie. Dla mych żołnierzy.
   Buławę mi hetmańską na łożu śmierci dali.
   Nie dbam o łaskę pańską... Wiem jedno: bić Moskali!
6. Testament mój dziś piszę dla Rzeczypospolitej
   W pancernych towarzyszów kompanii znakomitej.
   Koń wierny się pochylił nad umęczonym ciałem...
   Westchnąłem – i po chwili już z Bogiem się jednałem...
7. Żyć mogłem tu jak w niebie wśród biesiad i zabawy,
   Lecz kiedy kraj w potrzebie to nie ma świętszej sprawy!
   Przez morza przepływałem Ojczyźnie na ratunek.
   Na wrogów szablę miałem, husarski ekwipunek...
8. Czarnecki za Ojczyznę do walki stale stawał,
   By wiarę katolicką swoodnie lud wyznawał,
   By żaden odszczepieniec za wiarę nie mordował,
   A Polak bez obawy się modlił i pracował.
9. Polaków znać po czynach i choć mijają wieki –
   Nasz Naród nie przeminie! Trwać będziem tu na przekór...
   By Polska nie zginęła – ojczystej brońmy ziemi.
   Co obca przemoc wzięła, szablą odbierzemy!
   

Leszek Bubel Band

1. Myśli Nowoczesnego Polaka
   sławią wciąż wielkiego Rodaka
   zawsze był on w stałym trudzie
   drżeli przed nim nędzni ludzie
   Naród Polski był jak słowo męstwo
   dumnie brzmiał jak zwycięstwo
   dzisiaj wśród prostaków tłumie
   nikt już tego nie rozumie

   Panie Romanie
   Wielkiej Polski Hetmanie
   Panie Romanie
   co się z nami stanie
   Panie Romanie
   niech Pan z grobu wstanie
   Panie Romanie
   Jakie ma Pan dziś przesłanie? 2x

2. narodowe idee zakazane
   obowiązki polskie niechciane
   Naród dostał cios w serce
   śpi lub jest w poniewierce
   apatia dopadła moją duszę
   nie chce mi się, nic nie muszę
   Polska pod okupacją jest
   więc do nieba niosę ten hymn łez

   Panie Romanie ...
   

3. gdzie przykłady odważnych ludzi
   by Naród Polski się obudził
   z mieczem Chrobrego do obrony
   nasz orzeł prężył szpony
   gniew budził i krew gorącą
   dawał siłę i moc karzącą
   powstał i zerwał kajdany
   by przebudził się nadal zaspany

   Panie Romanie
   Wielkiej Polski Hetmanie
   Panie Romanie
   jakie dasz nam zadanie
   Panie Romanie
   jako Wielkiej Polski syn
   Panie Romanie
   jej idee wcielę w czyn 2x

   
   

Pieśń 1 z cyklu Piesni Kalliopy Slowienskiey: na teraznieysze pod Byczyna zwycięstwo (1588)

1. Słuchajcie mnie wszystkie kraje
   Którym Zygmunt prawa daje
   Tymczasem koronowany:
   Zacznę wam rym niesłychany.
2. Przesławna Polska Korona,
   Łzami i krwią swych zmęczona
   Westchnęła ku Najświętszemu
   Panu niewysławionemu.
3. A jeśli pomnę, to były
   Słowa, które przychodziły
   Przed on Majestat straszliwy
   Ten jej głos był żałośliwy.
4. O Boże nieogarniony
   A sędzio nienaganiony,
   Gwoli niewinności mojej
   Zasiądź na stolicy swojej.
5. Oto sąsiad nieżyczliwy
   W oczach moich, Boże żywy
   Roztoczył chorągwie swoje
   Chcąc posiąść dziedzictwo moje.
6. Co gorsza, bracia domowi
   Przyczyną temu ogniowi
   Ogniowi trwogi pełnemu
   Pożarowi podobnemu.
7. Tak wołała do nieba
   Żałosna Polska Korona
   A płacz jej nieutulony
   W uszach Pańskich nie był płony.
8. Pan widząc kto praw, kto krzywy
   Dał ratunek sprawiedliwy
   Nowemu w Polsce królowi
   I wojska jego wodzowi.
9. Tamże zaraz poimani
   Dom owej wojny hetmani
   A drugich strach wielkooki
   Chwytał, kędy mógł, za boki.
10. Drudzy poszli w niskie kraje
    Gdzie noc nigdy nie ustaje
    Zostawiwszy w polu ciała
    Tam gdzie pomsta Boża chciała.
11. Tam gdzie Hetman Jan Zamoyski
    Z potężnemi swemi wojski
    Rozsławił światu Byczynę
    Na smutną Niemcom nowinę.

Pieśń 2 z cyklu Piesni Kalliopy Slowienskiey: na teraznieysze pod Byczyna zwycięstwo (1588)

1. Szerokie Sarmackie włości
   Z takiej niezwykłej radości
   Dajcie chwałę Bogu swemu
   W dobroci nieprzebranego.
2. Bo ten wasze krwawe boje
   Odmienia w lube pokoje
   Ten wam jako ojciec prawy
   Jeśli kiedy, dziś łaskawy.
3. Ten, czego wam było trzeba
   Dekretem swym zagrzmiał z nieba,
   Aby cna Polska Korona
   Już wytchła uspokojona.
4. A wtem zaraz nianadani
   Synowie jej, poinani,
   Przy nich Rakuszanin śmiały,
   Na zadnie koła niwdbały
5. Ich umysły przedsięwzięte,
   Twardym munsztukiem ujęte,
   A k'temu jeszcze sromota
   Otworzyła na świat wrota.
6. Już sąd Boży nad wszystkiemi
   Głowami niespokojnemi
   Jedni z nich leżą pobici,
   Drudzy więźnie znakomici.
7. Idź jeszcze, a skosztuj wojny
   Bojowniku na swe zbrojny:
   Czyli już znasz, że Bóg żywy
   Jest na niebie sprawiedliwy?

Pieśń 3 z cyklu Piesni Kalliopy Slowienskiey: na teraznieysze pod Byczyna zwycięstwo

1. Sławne potomstwo Lechowe
   Nic nasze troski domowe
   Zejmę lutnię wielostroną
   Już od roku zawieszoną
2. Przy której głosach łagodnych
   Wruszę pienia uszu godnych
   Wzruszę wdzięcznych rymów lackich
   Uciechy krain sarmackich.
3. Bo po zejściu Stefanowym
   Kwitnie znowu z panem nowym
   Wasza przesławna stolica
   Za Zygmunta królewica
4. Temu gwoli dziś śpiewajmy
   Tego z tryumfem witajmy
   Temu gwoli wielkim kołem
   Stanąwszy, uderzmy czołem.
5. Cnych Jagiełów jedynemu
   Potomkowi fortunnemu
   Którego kwitnące skronie
   Zdobią dwie świetne koronie.
6. Zdobi fortuna łaskawa
   I niewinność wszystkim prawa
   Zdobi z powagą cześć ona
   Wielkim Królom przyrodzona.
7. Zdobi tryumf znakomity,
   O czym już głos pospolity
   Granice świata przenika
   A sława obłoków tyka.

Pieśń 4 z cyklu Piesni Kalliopy Slowienskiey: na teraznieysze pod Byczyna zwycięstwo

1. Tryumfuj, wierny poddany
   już Zygmunt król pożądany
   urząd swój pański rozciąga
   a władzę z fortuną sprząga
2. Już przy jego obecności
   serca aż kwitną z radości
   za powodem fortunnego
   walecznika wojny jego
3. Zdrów bądź królu zawołany,
   Zdrów bądź na czas nieprzetrwany;
   Ciebie pańska moc i siła
   Od nieprzyjaciół szczyciła.
4. Rządź, jakoś począł szczęśliwie,
   A sądź swój lud sprawiedliwie;
   Pomóż powstać upadłemu,
   Skłoń ucha ukrzywdzonemu.
5. Za takową, królu, sprawą
   Poznasz tem więcej łasawą
   Rękę pańskiej opatrzności
   I będziesz słynął w dzielności.
6. Wsiędziesz na swój koń chętliwy,
   Z polskiej krwi królu cnotliwy;
   Wsiędziesz, a strachem twej zbroje
   Przyjmie Moskwa jarzmo twoje.
7. A jużeśmy tej nadzieje,
   Że twe sławne przyszłe dzieje,
   Przyszłe wieki wiekom drugim
   Podadzą porządkiem długim.

Pieśń 5 z cyklu Piesni Kalliopy Slowienskiey: na teraznieysze pod Byczyna zwycięstwo

1. Głośnym zwycięstwem głośna Kalliope moja,
   Czas iść do Hetmańskich drzwi, sławnego podwoja:
2. Bądź on sam gdzie głodny zwierz z kniejów swych wychodzi,
   Na jaki obłów nowy ojczyźnie swej godzi.
3. Bądź on, na powierzonej hetmańskiej strażnicy,
   Wyniesione ku górze proporce swych liczy;
4. A w ręku nieprzyjaciel wstydem ogarniony,
   Od siebie zgotowanem sidłem potargniony.
5. Bądź go różanousta Gryzelda zabawia
   Gdy o smutno przeszłych dniach przed mężem rozprawia
6. Ustąpcie co strzeżecie jego boków Pańskich
   Niechaj przyjdzie nowa pieśń do uszu Hetmańskich
7. Tobie dziś jeśli komu, przeważny Hetmanie
   Tobie głos mój i lutnia śpiewać nie przestanie
8. Tyś swą dzielność sobie i rycerstwu swemu
   Zjednał cześć niepodległą końcowi żadnemu.
9. Uczuł przeciwnik serce nielękliwe Twoje
   Kiedyć plac musiał puścić a zaniechać zbroje.
10. Tak więc przede Lwem pada jeleń wiatronogi
    Czując w jego paznokciach swój upadek srogi:
11. Tak drży pierzchliwy Zając kiedy nań ochotny
    Z wierzchu bije, w jasny dzień, Orzeł gorolotny.

czyli Ks. Stanisława Grochowskiegoo - Pieśń hetmanowi Janowi Zamoyskiemu (1588) - Pieśń 6 z cyklu Piesni Kalliopy Slowienskiey: na teraznieysze pod Byczyna zwycięstwo

1. Jeśli greccy Hektorowie
   albo rzymscy Kamillowie
   na wieczny czas już wyjęci
   z znikomej niepamięci
2. I ty mężu doświadczony,
   hetmanie Polskej Korony
   słynąc będziesz przed inszymi
   bohatermi słowiańskimi
3. Za którego dzielną sprawą
   Zna tę fortuję łaskawą
   Zygmunt król niezwyciężony
   Pod oziębłemi Tryony
4. Ledwoś ruszył wojsko swoje
   tryumf przyszedl w ręce twoje,
   tryumf fortunny a sławny
   jakiego nie miał wiek dawny
5. Sam Arcyksiążę z Hetmany
   Lud straciwszy zatrzymany:
   Acz nie rad w moc fortunnego
   Idzie króla Sarmackiego.
6. Kędy rozum? kędy sprawa?
   Gdzie boskie i ludzkie prawa?
   Bezprzyczyny krwawe boje
   Przynieść na sąsiady swoje?
7. Czyli ta sławna koona
   Zdała się wam tak wzgardzona,
   Żeby na tych poledz miała,
   Do których się ledwie znała?
8. Niespokojne ludzkie żądze,
   Nie powiodły się pieniądze,
   Więc do praktyk i do zbroje; -
   Dawna powieść: trzymj swoje.

na 400-lecie zwycięstwa z 9.10.1621AD

1. Tysiąc sześćset dwajścia jeden
   za rok stało w kalendarzach,
   gdy na Polskę niosła biedę
   islamistów armia wraża.
2. Śmierć się wdarła w progi państwa.
   Gdy upadek grozi wierze,
   miecz w obronie chrześcijaństwa
   Hetman Jan Chodkiewicz bierze
3. A wraz z nim z rycerskich rodów
   szlachta broni twierdzy Chocim
   mimo ran i mimo głodu,
   mimo wrogich wojów kroci.
4. Lud pobożny dniem i nocą
   wspierał modląc na kolanach,
   bo tylko z Bożą pomocą
   pokona się miot szatana
5. Mahomeci oni bowiem
   wierzą w demona Allaha.
   Gwałt, mord mają jeno w głowie
   i nienawiść też do Lacha.
6. Z Turkiem walczą szablą dzielnie
   Polskich rycerzy zastępy.
   By pobić moce piekielne,
   czytają księża Msze święte
7. Zaś Stanisław Kostka w Niebie
   przed Maryją Panną klęczy
   I ją prosi w tej potrzebie,
   gdy miot piekła chrześćjan dręczy.
8. Matka Boska w swej litości
   płaszczem Chocim swym okryła,
   by armia katolickości
   mahometów zwyciężyła.
9. Pochwalona bądź, Maryja
   Boże, bądź otoczon chwałą
   bo chocimska wiktoryja
   ocaliła Polskę całą.
10. A że znowu chcą ciemiężyć
    nas Polaków dziś poganie,
    wzorem naszych przodków mężnych
    z mieczem i różańcem staniem.