to ta ziemia droga, Gdziem ujrzał słońce i gdziem poznał Boga, Gdzie ojciec, bracia i gdzie matka miła w polskiej mnie mowie pacierza uczyła. Ojczyzna moja to wioski i miasta, Wśród pól lechickich sadzone od Piasta. To te pagórki, lasy, niwy, łąki, Gdzie pieśń nadziei śpiewają skowronki. Ojczyzna moja to praojców sława, Szczerbiec Chrobrego, Cecorska buława, To duch rycerski, szlachetny a męski, To nasze wielkie zwycięstwa i klęski. Ojczyzna moja to te ciche pola, Które od wieków zdeptała niewola. To te kurhany, te smutne mogiły, Co Jej swobody obrońców przykryły. Ojczyzna moja to ten duch narodu, Co żyje cudem wśród głodu i chłodu, To ta nadzieja, co się w sercach kwieci, Pracą u ojców, a piosnką u dzieci. Ojczyzna moja to zwyczaje zdrowe, By mieć wesela bezalkoholowe, To abstynenci, którzy swą postawą O przyszłość Polski walczą dziś bezkrwawo.

24.6.972AD; Horytnica

1. Widzę Cię w grozie dymu i krwi,
   kamienny Orle nad brzegiem Odry
   Tam twe spojrzenie, gdzie twa armia śpi
   spowita w blasku biało-czerwonym
   
2. Kroczę wśród wrzawy, pośród rannej mgły
   lecą z zachodu czarne krucze hordy
   Czy to jest jawa, czy to mi się śni?
   Tu nad tym brzegiem płoną wici wojny
   
3. Gdy słowa w miecze przetopiły się
   Srebrzyste włócznie niosło w dal odległą
   A szańcem stał się drugi rzeki brzeg
   w szkarłat odziany triumfował Mieszko
   
4. Cofnąć się musiał, w wściekłym szale, wróg
   nurt zabrał ciała topielców daleko
   I tylko kajdan zabrzmiał tępy dźwięk
   najazd Germanów napiętnował klęską
   

   Ref. Gdy przyjdzie jeszcze oręż w niebo wznieść
   Gdy przyjdzie synom za kraj ojców walczyć
   Wspominajcie przodków, wiernych aż po śmierć
   którym tak drogie były wieczne barwy
   

5. Świetnym zwycięstwem zapisała się
   bitwa cedyńska i tak po wsze czasy
   Płynie pieśń o niej, bo w pamięci tkwi
   teutońska strzała i topór na tarczy
   
6. Wśród pól i lasów stroszy skrzydła swe
   Ojczyzny Lechów zawsze wierny strażnik
   Na chwałę mężnym wije gniazdo swe
   o bohaterstwie z dumą będzie świadczył
   

   Ref. Gdy przyjdzie jeszcze oręż w niebo wznieść
   Gdy przyjdzie synom za kraj ojców walczyć
   Wspominajcie przodków, wiernych aż po śmierć
   którym tak drogie były wieczne barwy
   

7. Tam pod Cedynią, stoi pomnik im
   tam Orzeł Biały wiecznie trwa na warcie
   Łopot sztandarów ukołysze sny
   rycerskie sny Polski wielkich marzeń (x2)
   

wspomnienie historyczne (na melodię Michaela Praetoriusa)

1. Po Mieszku Pierwszym, Polski Chrzcicielu
   Wódz na tron zasiadł, jakich niewielu,
   Bolesław Chrobry, król znakomity
   Od fal Bałtyku po Karpat szczyty
   Od brzegu Łaby aż po Zadniestrze
   Naród zjednoczył tak młody jeszcze.
   
2. Legendy stare spowiły dzieje,
   Gdy z swą drużyną przemierzał knieje
   I Szczerbcem szczebił kijowskie bramy,
   A Niemcom w Miśni postawił tamy.
   Grody czerwińskie wrócił macierzy
   I o Łużyce Polskę poszerzył.
3. Gdy biskup Wojciech kraj misjonował,
   A Prusak nędzny go zamordował,
   Ciało Wojciecha wykupił złotem,
   W Gnieźnie świętego pochował potem.
   Gdy papież tegoż kanonizował,
   Arcybiskupstwo nam erygował
4. Dobrego w Polsce mieliśmy pana,
   Co za najazdy karał Germana,
   Czechy pokarał z nim sprzymierzone
   I w Pradze przywdział czeską koronę.
   Wiódł przeciw wrogom bój sprawiedliwy.
   W swoim przydonku pomnik ma żywy.
5. Byś to zapomniał, nasi wrogowie
   Wciąż kalumniami mieszają w głowie.
   A mimo wszystko myśl swym rozumem
   I narodową strzeżże swą dumę,
   Że już od wieków Naród nasz wielki
   Odpór dać umiał najeźdzcom wszelkim.

jesień 1109 (melodia średniowieczna, autor nieznany))

1. Z dawien dawna pola orali Słowianie,
   A z rabunku żyli w pijaństwie Germanie.
   Tak też było w czasach cesarza Henryka
   Lecz Lach na Psim Polu pogromił zbójnika.
2. Polskę piękną, żyzną chciał German shołdować,
   Przy okazji ziemię słowiańską zrabować.
   By móc z ciężkiej pracy polskiego rolnika
   Kęsy smakowite do gęby swej wtykać.
3. Myślał, że zdobycie Głogowa jest fraszką,
   Ale oblężenie dlań było porażką
   Nad swą klęską długo się nie zastanawiał
   I wnet ruszył żwawo ku murom Wrocławia.
4. Lecz go polscy woje i chłopi nękali
   Pomniejsze oddziały w proch porozbijali
   Wtem mu drogę Książę Bolesław zastąpił
   Do otwartej bitwy z najeźdźcą przystąpił.
5. Już się wojska zwarły, już walczą na miecze
   Polak jest mniej liczny, zacieklej wszak siecze
   Wtem natarli chłopi na tyły niemieckie
   Lecz po chwili walki udają ucieczkę
6. Niemieccy rycerze Polaków ścigają
   I nędznie w gotowe zasadzki wpadają.
   Widząc i słysząc hałas na swoich tyłach
   Germanie myśleli, że reszta stchórzyła.
7. Zaraz ichny cesarz Herr Henryk dał nogę
   W niemieckich szeregach zaś bito na trwogę.
   Bo ich konie martwe na trawę padały.
   Gdy polskie zatrute raziły je strzały
8. Trupem pole było usłane wnet całe
   Niemcom na sromotę, Polakom na chwałę.
   Dzikich psów gromada zbójców nędznych ciała
   Z wielką zawziętością porozszarpywała.
9. Stąd to miejsce zwane do dziś jest Psim Polem
   A ty moje dziecię znaj Bożą w tym wolę
   Iże każdy tylko z swej pracy żyć musi
   Niech lenistwo ciebie przenigdy nie kusi.

Gal Anonim, o Bolesławie III Krzywoustym (na melodię "Ehre sei Gott in der Höh", Gotteslob)

1. Cześć prawemu Panu Bogu, cześć i wieczna sława!
   On swą mocą Pomorzany pod berło poddawa.
   Cześć i sława dla zwycięzcy, księcia Bolesława!
2. Owóż obiegł raz Bolesław pewien gród stuwieczny,
   Sam warowny już z natury, załogą stateczny,
   A dla spraw jego królestwa wielce niebezpieczny.
3. No i cóż? Wrogowie pierzchli ucieczką szaloną,
   Jeszcze u nich takiej rzezi nie bywało pono.
   Siedem grodów wziął tam książę i zdobycz niepłoną.
4. Chwalmyż za to z Panem Bogiem Wawrzyńca świętego,
   Bo się bitwa ona sławna stała w święto jego;
   Godzien iście w owym grodzie kościoła wielkiego.
5. Opisawszy Bolesława zwycięstwo wspaniałe,
   Wspomnijmy też i z cesarzem układy udałe,
   Jak zawarli pokój, przyjaźń i braterstwo trwałe.
6. Nie jest tajne to nikomu, dla jakiej przyczyny,
   Z jaką pychą wkroczył cesarz do polskiej krainy,
   Jaki ład tu chciał wprowadzić, jakie karać winy.
7. Czymże jednak są przed Bogiem zamysły zuchwałe,
   Bez którego woli nie drgnie ni źdźbło trawy małe,
   A który wniwecz obraca góry okazałe.
8. Bolesław się ostał w państwie bez strat i bez trwogi
   I gotowy jest do walki jakoby lew srogi,
   Przed którym się korzy wszystko i pierzchają wrogi.
9. Żaden wróg takiemu panu nie śmie stawić czoła,
   Nikt, że pola mu dotrzymał, chlubić się nie zdoła;
   Każdy sąsiad żyć w pokoju pragnie z nim dokoła.
10. Wrogów swoich tryumfalnie zwycięża przebojem,
    Wszystkim innym hojną ręką niesie dary swoje;
    Król węgierski dzięki niemu cieszy się pokojem.
11. Nie tu pora, by z osobna wywodzić uczenie
    To, co wiedzą ci, co znieśli pęta i więzienie.
    Lecz my teraz bez przygany niesiem chwały wieniec.

Gal Anonim

1. Naszym przodkom wystarczały
   ryby w rzekach się kryjące,
   My po wielkie przychodzimy,
   w oceanie pluskające!
2. Ojcom naszym wystarczało,
   jeśli grodów dobywali,
   A nas burza nie odstrasza
   ni szum groźny morskiej fali.
3. Nasi ojce na jelenie
   urządzali polowanie,
   A my skarby i potwory
   łowim, skryte w oceanie!

1278AD (na melodię hymnu kazachskiego)

1. Tatarzynów z piekła armia
   W Kęble ci obozem stała
   I by zgnębić polskich jeńców
   Na figurkę Marii plwała
2. Lecz Najświętsza Panna Maria
   Tej zniewagi nie zdzierżyła
   Rozświetliła się i wzniosła
   Czym Tatarów wystraszyła
3. Przerażeni tym zdarzeniem
   W koń na oślep uciekali
   Tak bez składu i bez ładu
   Wprost na wojska polskie gnali
4. W ten czas bowiem od Krakowa
   Oddział polskich szedł rycerzy
   By spowolnić pochód wroga,
   Opór stawić, się z nim zmierzyć
5. Bez szans byli ci rycerze
   Przeciw armii tej piekielnej
   Dwudziestokroć wszak liczniejszej
   Żądnej mordów i pazernej
6. Gdy więc armię tę ujrzeli
   Rozpędzoną jak natarciu
   Z własną śmiercią się liczyli
   W pierwszym z nimi strasznym starciu.
7. Lecz spostrzegli, że w nieładzie
   Tatar w pole wszak wylega
   Wnet ujrzeli też przyczynę
   Bałaganu w ich szeregach
8. A figura Świętej Panny
   Się na wzgórze przemieściła
   Z tyłu za naszym rycerstwem
   I Tatarów oślepiła
9. Zrozumieli ten znak z Nieba
   W lot rycerze chrześcijańscy
   Wznieśli w górę swoje miecze
   Uderzyli w imię Pańskie
10. Jako drwale las karczują
    Tak i oni w pień wycieli
    Tych najeźdźców z dzikiej Azji
    Ach nieliczni ocaleli
11. Ci, co zbiegli, już do Polski
    Wracać więcej nie pragnęli
    Bo z mocarną Obrończynią
    Do czynienia mieć nie chcieli.
12. Pamiętajcie po wsze czasy
    To zwycięstwo pod Kęblewem
    Wy bluźniercy europejścy
    Trwóżcie się przed Bożym gniewem
13. My, Polacy wierni, trzeźwi
    Zaś zanośmy swoje modły
    Do Kębelskiej Panny Marii
    By herezje nas nie zwiodły.

z 23 lutego AD 1280; na melodię pieśni wojów Bolesława

1. Tatar z Ruskim najechali
   Polskie ziemie, mordowali.
   Niszczą, gwałcą piekła druhy,
   Matkom rozpruwają brzuchy.
2. Wszędzie rozpacz, widmo głodu.
   Dumał więc kniaź z Piastów rodu,
   Jak powstrzymać marsz pogaństwa,
   Wrogów wyprzeć z granic państwa.
3. Leszek Czarny woje sprawia,
   Wkrótce wrogom czoła stawia.
   A gdy znak dał kniaź prawicą,
   Starli się pod Koprzywnicą.
4. Polak bije się z uporem.
   Tatar gnie się pod naporem.
   Wnet ucieczką się ratuje.
   Własne konie go tratują.
5. Za Lwów przegnał Leszek Czarny,
   Zniszczył wroga kniaź mocarny.
   Nam zaś wielbić trzeba Boga,
   Że uwolnił nas od pogan.

27 września 1331

1. Jak to licuje z honorem rycerza,
   Gdzież jest pobożność zakonnika,
   Gdy nie w pogan, lecz w chrześcijan uderza?
   Nie pasterz on owiec, on lis dla kurnika.
2. Do Boga on miał nawracać Prusaka,
   Na pruskiej ziemi budować kościoły,
   A pali domy zbożnego Polaka,
   Rabuje mienie, owce i woły.
3. I znów z toruńskiej twierdzy wyrusza
   Z krzyżem na płaszczu, z sercem szatana.
   Ku potępieniu prze jego dusza,
   Od jego ręki ziemia krwią zlana.
4. Lecz z zwycięstw pyszny na krwawym szlaku
   Tam pod Płowcami zamarł od trwogi.
   Kiedy przystąpił nasz król do ataku
   Krzyżak więc musiał zawrócić z drogi.
5. Wojska Łokietka sprawiły się w boju
   Na polu poległ krzyżacki marszałek
   Naszym przypadły łupy po znoju
   I po wsze czasy zdobyto chwałę.
6. Choć dziś gryzipiórki wsze opluwają
   Wszelką chwałę polskiego oręża
   To w twej pamięci niech słowa zostają
   Że Bóg grzech karze, a cnota zwycięża

Autor nieznany, o bitwie z 15.7.1410 AD

1. We wtorku dzień apostolski
   Rzekł marszałek - królu polski,
   Wielki tu jest lud nad nami
   Trzeba by był Pan Bóg z nami.
   Na Grunwaldzkiem Polu
2. Król widząc, iż blisko było
   Aby się to dokończyło
   Nacz się Niemcy hardzie brali
   Niż polskiej mocy dostali.
   Na Grunwaldzkiem Polu
3. Rozkazał dać znak potkania
   I mało było czekania
   Bo poszły ochotnie k'sobie
   Tak wybrane czoła obie
   Na Grunwaldzkiem Polu
4. Zaczęła się bitwa sroga
   Śmierć, krew, dusza tam niedroga
   A mąż się do męża kwapił
   Czym kto mógł swego załapił
   Na Grunwaldzkiem Polu
5. Mistrz z kontury wszyscy zbici
   Miecze co przynieśli i ci,
   Pokora sama wygrała
   Bo u Boga miejsce miała
   Na Grunwaldzkiem Polu
6. Obóz, działa wszystkie wzięto
   Tak Niemcom pychę odjęto
   A łańcuchy zgotowane
   Na ichże szyje wkładane
   Na Grunwaldzkiem Polu
7. Po tej bitwie stał się koniec
   A do Polski posłan goniec
   Iż król wygrał, a mistrz stracił
   I gardłem tego przypłacił
   Na Grunwaldzkiem Polu
8. Tak ci Pan Bóg pychę traci
   A pokorę hojnie płaci
   Sprawiedliwość w bitwie może
   Daj tak zawżdy wygrać Boże.
   Na Grunwaldzkiem Polu

15.9.1463AD

1. Pod Grunwaldem lekcja miła
   Na czterdzieści lat starczyła.
   Znów pragnęli żyć krzyżacy
   Z chłopów polskich ciężkiej pracy.
2. Ziemie nasze najechali
   I co mogli, rabowali.
   Dziesięć lat ta wojna trwała.
   Polska zbójów wypierała.
3. Aż Gniew okrążyli woje,
   Gdzie krzyżackie gniły gnoje.
   Wielki Mistrz chciał ich ratować,
   Drogą morską szedł wojować.
4. Wziął 44 statki.
   Nie spodziewał się więc wpadki.
   Dwa tysiące zabrał zbrojnych,
   By rozstrzygnąć losy wojny.
5. Lecz mu pogoniła kota
   Gdańsk chroniąca polska flota.
   Zawrócili więc krzyżacy,
   Lecz ścigali ich Polacy.
6. Admirał Stolle Wincenty
   I Maciej Kolmer okręty
   Z Gdańska wiedli z polskim wojskiem,
   A zaś Jakub Vichs elbląskie.
7. W głowie przy tym się nie mieści.
   Polak statków miał 30,
   A żołnierzy tylko pięćset,
   Ale serce miał on większe.
8. Zwarli się w Zatoce Śnieżnej.
   Polak bił niezwykle mężnie.
   Zepchnął wroga na mieliznę.
   Walczył dzielnie za Ojczyznę.
9. Abordażem brał okręty.
   Krzyżak przegrał bój zacięty
   Tysiąc zbójów śmierć zabrała.
   Reszta wojska się poddała.
10. Mistrz krzyżacki zbiegł w niesławie.
    Tak skończyło się bezprawie,
    Gdy krzyżaka pokonano,
    Bestii zęby wyłamano
11. Toteż rok w rok, gdy się zbliża
    Święto Podwyższenia Krzyża,
    Dziękuj Bogu za dar glorii
    W Zatoce Śnieżnej Wiktorii.

8 września 1514, swobodne tłumaczenie

1. Razem hetmani obaj, Hej, Polski oraz Litwy
   zebrali wojska swoje, Hej, do ogromnej bitwy
2. Tam za Orszą wiele mil, Hej, u Kropiwnej łuku
   By pogromić Moskala, Hej, zapamiętaj wnuku
3. Uderzyła Moskwa snadź, Hej, na Litwę w południe
   Ale książę Konstanty, Hej, sprawił się tam cudnie
4. Kniaź Litwinów prowadził, Hej, chytrze do ataku
   Zwiódł Moskwę do zasadzki, Hej, na pastwę Polaków
5. Polacy ich pokłuli, Hej, gorliwie włóczniami
   Ogniem rusznic gromili, Hej, sypali strzałami
6. Litwini w koń ruszyli, Hej, tam walka zacięta,
   Moskwę ścigali w wąwóz, Hej, rżnęli jak zwierzęta
7. Piesi żołnierze dobrzy, Hej, w boju pomagali
   I Moskali rozlicznych, Hej, w walce zabijali
8. Konstanty swe armaty, Hej, na Moskwę skierował
   A Moskal się ze strachu, Hej, ucieczką ratował
9. Z husarią polski hetman, Hej, uderzył w Moskala
   Z długimi lancami kłus, Hej, szeregi rozwala
10. Do wieczora wielki wrzask, Hej, nad wzgórza się wznosi
    W ciężkiej bitwie ziemię wszą, Hej, krew moskiewska rosi
11. Litwini i Polacy, Hej, mężnie się sprawili,
    Na udział w przodków chwale, Hej, słusznie zasłużyli
12. Ze zdobycznych armat, kul, Hej, odlano w Krakowie
    Katedralny dzwon, co się, Hej, Zygmuntowym zowie
13. Kiedy więc dzwon Zygmunta, Hej, bije na Wawelu,
    O orszańskiej wiktorii, Hej, śpiewaj przyjacielu.
14. Tam Bóg prawej wiary lud, Hej, przed kacerstwem bronił.
    Jeśli wiarą będziem żyć, Hej, i nas też ochroni.

m.in. o Bitwie Pod Kłuszynem 4.7.1610 , Wojciech Rakowski; na mel. serbską ludową ON KOCOBO, KOCOBO

1. A wtym | kanclerz koronny | Żółkiewski | rzeczony,
   Szczęściem, dzielnością, | męstwem nad insze | wsławiony, [wsławiony, wsławiony,]
   Który nieraz ten naród bisurmański gromił,
   Ich wojska niezliczone potężnie przełomił – 2x
2. Pomnią | to ukraińskie | pola krwią | skropione
   I kłuszyńskie, gdzie | legły pułki | niezwalczone, [niezwalczone, niezwalczone,]
   Ten posiadł i stolicę Carstwa Moskiewskiego,
   I potężne wojska zbił monarchy wielkiego, - 2x
3. Szujskich | wziął i z hetmany, | i oddał | królowi
   Na nieśmiertelną | sławę swemu | narodowi, [narodowi, narodowi,]
   Rzecz piszę niewidzianą i słuch niesłychany,
   Aby cara król polski miał kować w kajdany - 2x

Tomasz Piorski (do muzyki tradycyjnej: "Spanish Ladies"), o bitwie pod Oliwą, 28 listopada 1627

1. Był wiek XVII, rok dwudziesty siódmy,
   Listopadowy wiatr zimny wiał.
   Była niedziela i słońce wstawało,
   Na "Świętym Jerzym" sygnałem był strzał.
   

   Ref.: Ma Anglia Nelsona i Francja Villeneuve'a,
   Medina-Sidonia w Hiszpanii żył.
   A ty zapamiętaj Arenda Dickmanna!
   To polski admirał, co z Szwedem się bił.
   

2. Sześć szwedzkich okrętów na walkę czekało,
   A każdy z nich większy od naszych dwóch.
   Choć siły nierówne, bo dział było mało,
   To w polskich załogach bojowy był duch.
   

   Ref.: Ma Anglia Nelsona i Francja Villeneuve'a, ...
   

3. Huknęła salwa, wiatr żagle złapały,
   Błysnęły armaty z burtowych furt.
   Dziesięć korabi do walki ruszało,
   Od strony półwyspu stał szwedzki wróg.
   

   Ref.: Ma Anglia Nelsona i Francja Villeneuve'a, ...
   

4. Błyskały armaty, gwizdały kartacze
   I z trzaskiem okręty zwarły się dwa.
   "Wodnik" przypuścił abordaż zuchwały,
   Pogrążył się szwedzki galeon wśród fal.
   

   Ref.: Ma Anglia Nelsona i Francja Villeneuve'a, ...
   

5. "Tigern" i "Solen" - okręty rozbite,
   A reszta Szwedów uciekła gdzieś w dal.
   Admirał Dickmann legł w boju zabity,
   Lecz flota spod Orła zwycięstwo swe ma.
   

   Ref.: Ma Anglia Nelsona i Francja Villeneuve'a, ...
   

obrona Częstochowy 1655

1. Uderzcie dzwony potężne,
   uwierzcie w serca swe mężne,
   ufajcie w bramę niebieską,
   bastion przed bestią.
   Ref: Zawitajże Królowo w słońca blasku,
   wieniec ponad Twoją głową z gwiazd dwunastu,
   zawitajże Królowo w blasku słońca,
   zostań z nami, zostań z nami, aż do końca
2. Wykrzeszcie z siebie chęć chęci,
   dostrzeżcie, co widzą Święci:
   Prawdę i Piękno, i Dobro,
   najczystsze z obron
   Ref: Zawitajże Królowo w słońca blasku,....
3. Podnieście strapione głowy,
   pobierzcie do Częstochowy,
   gdzie swoje zginają karki
   i niedowiarki.
   Ref: Zawitajże Królowo w słońca blasku, ...

o II bitwie chocimskiej 11 listopada 1673 - śpiewała Camerata Cracovia

1. Słuchajcie wszyscy, jako Bóg łaskawy
   przywiódł do wielkiej Polski Naród sławy
   a oddawajcie uniżone dzięki
   Jemu na wieki
2. Że do ostatka nie dał nam zaginąć
   skarał jak ojciec, a kazał przeminąć
   swej surowości, miecz nam zgotowany
   wziął na pogany
3. Turczyn wyniosły, co go świat się boi
   wziąwszy Kamieniec pod Chocimiem stoi
   tam swe wprowadził wielbłądy na szopy
   w nasze okopy
4. Zaraz hetmani przeciwko nim poszli
   przez krwawe niegdej bukowe zarośli
   gdzie nieszczęśliwie za króla Olbrachta
   zginęła szlachta
5. Hetman Sobieski wszystko opatrzywszy
   ciężkie przeprawy ostrożnie przebywszy,
   gdzie wyszedł w pole, by Turka powstrzymać
   od Wołoszyna
6. A gdy rycerstwo westchnęło do Boga
   zaraz odeszła od nich wszelka trwoga
   dali dla wiary, dla ojczyzny miłej
   ostatnie siły
7. Wielki Sobieski marszałku, hetmanie
   niech ci za tryumf nieśmiertelny wianiec
   Bądź dla Ojczyzny naszej opiekunem
   Turkom piorunem

Wojciech Kilar, Jerzy Lutowski

1. W stepie szerokim, którego okiem
   Nawet sokolim nie zmierzysz.
   Wstań, unieś głowę, wsłuchaj się w słowa
   Pieśni o małym rycerzu!
2. Choć mały ciałem, rębacz wspaniały,
   Wyrósł nad pierwsze szermierze.
   I wieki całe będą śpiewały
   Pieśni o małym rycerzu!
3. Ty, któryś w boju i Ty, coś w znoju,
   I Ty, co liczysz i mierzysz.
   Wstań, unieś głowę, wsłuchaj się w słowa
   Pieśni o małym rycerzu!

autor nieznany

1. Pokłon, pokłon dla hetmana, króla Sobieskiego Jana
   Niech mu takich "Wiedni" wiele, jako dywan się uściele
   Francuz, Anglik, szczur niemiecki, wie czym słynny jest Sobieski
   My Ojczyźnie, razem z Janem, zabliźniamy każdą ranę
   Nie masz jak ten polski naród, on Tatarów i bojarów
   Kozaczyna i Turczyna mocną dłonią wziął za łeb!
   a Austriak wredna żmija, bez Polaka był by kiep...
   Niech opowie wiatr - husarskiej braci kompan
   jak turecki gad od szabel Polonusów padł!
2. Pokłon pokłon dla hetmana, króla Sobieskiego Jana
   Po dywanie Glorii stąpa, stąpa pewnie, tak od lat
   Gdy w szeregach nasz Jan Trzeci, karabele w rapciach drżą
   Jasna gwiazda nad Nim świeci i przewodzi panowania dniom!
   Świeć gwiazdo świeć, nie żałuj blasku polskiej ziemi
   Nagrodą jest patronkę w Tobie mieć
   Victorię głoś, sama - z istoty swych promieni...
   Wybrali nas dzisiaj na Pospolitą Rzecz!
3. Pokłon pokłon dla hetmana, króla Sobieskiego Jana
   Niech mu takich "Wiedni" wiele, jako dywan się uściele
   Nie masz jak ten polski naród, on Tatarów i bojarów
   Kozaczyna i Turczyna mocną dłonią wziął za łeb!
   a Austriak wredna żmija, bez Polaka był by kiep...
   Sarmacki miecz, Sarmacki miecz...
   Niech sławi Pospolitą Świętą Rzecz!
   

Bitwa pod Hodowem, Okopy Trójcy Świętej, 11 czerwca 1695; na melodię 40:1 Sabaton

1. Husarów ze trzystu huf
   Obozem tu stał
   W sześćdziesiąt tysięcy gdy gnał
   Przez step turecki nasz wróg
   Okopom patronem był
   Trójjedyny Bóg
   Na kresach wszech polskich dóbr, ziem
   Był czerwiec, zielenił się step
   
   Refren;
   O wara tym, co wznoszą dłoń
   Na kraj, chroniony przez polską broń
   Nie wygra z Polakiem dwustu
   Bo tak waleczny Polaka duch
   
   Przeciw jednemu
   Dwustu ich szło
   Ducha polskiego
   Wszak nie znali
   Trzystu husarów
   Ruszyło w bój
   Rozbiło turecką armię w proch.
   
2. Husaria ruszyła na znak
   "Uderzać już czas"
   Szum skrzydeł się wzbijał nad step
   Wnet wróg w zasięgu jest lanc.
   Szeregi tureckie śmierć
   Tnie niby łan zbóż
   Już dziesięć tysięcy mniej dusz
   A reszta ucieka co tchu
   
   Refren;
   O wara tym, co wznoszą dłoń ...

Juliusz Słowacki 1864,

1. Nigdy z królami nie będziem w aljansach,
   Nigdy przed mocą nie ugniemy szyi;
   Bo u Chrystusa my na ordynansach —
   Słudzy Maryi!
2. Więc choć się spęka świat, i zadrży słońce,
   Chociaż się chmury i morza nasrożą;
   Choćby na smokach wojska latające,
   Nas nie zatrwożą.
3. Bóg naszych ojców i dziś jest nad nami!
   Więc nie dopuści upaść w żadnej klęsce;
   Wszak póki On był z naszymi ojcami,
   Byli zwycięzce!
4. Więc nie wpadniemy w żadną wilczą jamę,
   Nie uklękniemy przed mocarzy władzą;
   Wiedząc, że nawet grobowce nas same
   Bogu oddadzą.
5. Ze skowronkami wstaliśmy do pracy,
   I spać pójdziemy o wieczornej zorzy;
   Ale w grobowcach my jeszcze żołdacy
   I hufiec boży.
6. Bo kto zaufał Chrystusowi Panu,
   I szedł na święte kraju werbowanie,
   Ten, de profundis, z ciemnego kurhanu,
   Na trąbę wstanie.
7. Bóg jest ucieczką i obroną naszą!
   Póki on z nami całe piekła pękną!
   Ani ogniste smoki nas ustraszą,
   Ani ulękną.
8. Nie złamie nas głód, ni żaden frasunek,
   Ani zhołdują żadne świata hołdy:
   Bo na Chrystusa my poszli werbunek,
   Na jego żołdy. —

1. Polska powstaje, dzwon wolności brzmij
   Sławny despota na swym tronie drży,
   A choć my mu dajmy w skórę,
   Pędźmy za dziesiątą górę!
   
   Dalej na koń! Dalej na koń!
   Marsz, marsz, marsz, marsz!
2. Już na północy z naszych kościołów
   Zrobili wrogi stajnie dla wołów,
   Wypędźmy więc te bydlęta,
   Bo nasza jest ziemia święta!
   
   Dalej na koń! Dalej na koń!
   Marsz, marsz, marsz, marsz!
3. Na koń! Podole, Litwa, Wołynie,
   A sława Polski niech nie zaginie,
   Za przykładem Krakowianów
   Wypędźmy z Polski gałganów!
   
   Dalej na koń! Dalej na koń!
   Marsz, marsz, marsz, marsz!
4. O Ty Najświętsza Królowo Polski
   Wyprawie naszej dodaj nam łaski,
   Abyśmy Ciebie chwalili,
   Z Tobą wiecznie królowali.
   
   Dalej na koń! Dalej na koń!
   Marsz, marsz, marsz, marsz!
   

czerwiec-wrzesień 1877 (na melodię Hannsa Eislera)

Już sto pięć lat cierpieli
Pod zaborem Polacy
Kiedy papież ich wezwał
Do modlitwy i pracy
Bo to pola obsiane
A nie krwi rozlewanie
Narodowi zapewni
W ziemi przodków swych trwanie Za miecz wy nie chwytajcie
Jak rzekł Chrystus Piotrowi
Lecz się grzechów wyzbądźcie
Opór stawcie czartowi
Jak do Narodu dotrą
Te papieskie wszak słowa,
Skoro je przekręciła
Prasy wrogiej nam zmowa, Gdy Anglik pragnie w Polsce
Krwawe zrobić powstanie
I zdrajców już opłacił?
Z Polski nic nie zostanie.
Niemiec mu kibicuje
Na Mazowsze ma chrapkę
A Francuz do tej jatki
Też przyłoży swą łapkę. Posłał Bóg do Gietrzwałdu
Pannę Marię w dni zdrady
By ocaliła Polskę
Od grożącej zagłady
Stała Panna Najświętsza
Na konarze klonowym
Gdzie Justyna i Basia
Ją widziały w czas owy Proboszcz kazał się spytać,
Z czymże do nich przychodzi
A Maryja po polsku
Rzekła, o co jej chodzi.
O Mszy Świętej słuchajcie
Z nabożeństwem w niedziele
Wierni bądźcie w małżeństwie
Wiernie trwajcie w Kościele Trzeźwi bądźcie, mówiła
I odmawiajcie róźaniec
Jeśli mnie posłuchacie
Polska wnet zmartwychwstanie
Poszła wieść bez komórek
W Polskę jak błyskawica,
Że coś ważnego mówi
Nam Maryja Dziewica Choć milczały gazety
Mimo brudnych kłamstw dymu
W dwa miesiące przybyło
Pół miliona pielgrzymów
Armie mocarstw czekały
Wojny pragnąc jak wody
Ale tu nie ustawał
Wielki ruch pielgrzymkowy Nie zaczęła się zatem
Pierwsza wojna światowa
Pamiętajmy na zawsze
Jak nas Bóg uratował
Powróciwszy pielgrzymi
Pochwycili różaniec
Broń tę najpotężniejszą
Wytoczyli na szaniec Bractwa wnet różańcowe
W każdej wiosce przybyły.
W polskiej mowie modlitwy
Wnet się rozprzestrzeniły
Jak po deszczu wyrosły
Wszędzie bractwa trzeźwości
Które utorowały
Szlak ku niepodległości Bo gdzie zdrowa moralnie,
Zbożna, trzeźwa rodzina,
Tam człek Boga poznaje
I Mu służyć zaczyna
Służyć swemu bliźniemu
Krewnym i Narodowi,
Tylko służby postawa
Życie w kraju uzdrowi.

Autorstwo mieszane, m.in. 2 zwrotki Władysław Anczyc

1. Jeszcze Polska nie zginęła,
   i zginąć nie może,
   bo Ty jesteś sprawiedliwy,
   o Wszechmocny Boże.
   Refren:
   Marsz, marsz Polacy,
   marsz dzielny Narodzie,
   żyć będziemy z własnej pracy
   w ojczystej zagrodzie.
2. Już was żegnam, niskie strzechy,
   Ojców naszych chatki.
   Już was żegnam, idę w pole,
   Ojcowie i matki.
   Refren: Marsz, marsz Polacy,...
3. Już was żegnam, bracia, siostry,
   Krewni, przyjaciele.
   Póki w ręku miecz jest ostry,
   Nie zginie nas wiele.
   Refren: Marsz, marsz Polacy,...
4. Marsz przytomnie, śmiało, dzielnie,
   Jako przynależy
   Godnym synom ojców naszych -
   Polaków rycerzy.
   Refren: Marsz, marsz Polacy,...
5. Polak pada dla Narodu,
   Dla matki Ojczyzny.
   Chętnie znosi głód i trudy,
   A najczęściej blizny.
   Refren: Marsz, marsz Polacy,...
6. Łączmy ramię do ramienia,
   My z wieków Polanie,
   Gdy uderzym wszyscy razem -
   Polska zmartwychwstanie!
   Refren: Marsz, marsz Polacy,...
7. Będą błyszczeć po Rosyi
   Szańców naszych groty
   I staniemy, gdzie Batory
   Rozbijał namioty.
   Refren: Marsz, marsz Polacy,...
8. Na nic zda się wark teutoński
   W grodzie Mieczysława
   Przegonimy ich za Odrę
   Wzorem Bolesława
   Refren: Marsz, marsz Polacy,...
9. Na południe od Sudetów
   I za Karpatami
   Będzie przebiegać granica
   Z braćmi Austriakami
   Refren: Marsz, marsz Polacy,...
10. Przepędzimy bezbożników,
    Kacry, bisurmany.
    Król Sobieski nam pokazał,
    Jak pobić pogany.
    Refren: Marsz, marsz Polacy,...
11. A gdy nieprzyjaciół naszych
    Dumę poskromimy,
    Kochajmy się, żyjmy razem -
    Nigdy nie zginiemy.
    Refren: Marsz, marsz Polacy,...
12. Na królewski dwór zhańbiony
    Wzleci Orlę Białe.
    Hukną działa, jękną dzwony
    Polakom na chwałę!
    Refren: Marsz, marsz Polacy,...
    

1. Hasło dziś rozbrzmiewa,
   Hej za broń powstańcy!
   Prusak zdzierać chce sztandary,
   Padają ofiary,
   Hej za broń!
2. Łańcuch bohaterów
   Z piersi murowany,
   Broni grodu Mieczysława,
   Cześć powstańcom, sława,
   Hej za broń!
3. Sieką wkoło kule,
   Łamią się bagnety,
   Hej na barykady druhy,
   Marsz powstańcy-zuchy,
   Hej za broń!
4. Niemca ogień praży,
   Pękają granaty,
   Wielkopolski los się waży,
   Więc wszyscy na straży,
   Hej za broń!
5. Krwawy bój się toczy,
   Już wróg się poddaje,
   Wielkopolska ze swych mroczy
   Wolna zmartwychwstaje,
   Hej za broń!
6. Dzielni Poznańczanie
   Pokazali światu,
   Jak Prusaka się wypędza,
   Boso do Heimatu,
   Hej za broń!

Autor nieznany

1. Tysiąc dziewięćset dwudziesty
   Rok we krwi skąpany.
   Który chłopiec najzgrabniejszy,
   Do wojska zabrany.
2. Bo każdego polskie serce
   Do wojska zawiedzie.
   Pozostawi dom, rodzinę
   Gdy ojczyzna w biedzie.
3. Stają starsi, dzieci, młodzi
   Na Polski wołania.
   Tak jak niegdyś pradziadowie
   Poszli do powstania.
4. Ciągną na nich bolszewicy
   Znaczą szlak mordami
   Święta Panno z Jasnej Góry
   Wstawiaj się za nami.
5. Tam nad Wisłą, pod Warszawą
   Wzeszło słońce krwawo,
   Już dowódcy nawołują
   Naprzód chłopcy, żwawo!
6. Chłopcy piersi nadstawili
   Jak kamienne mury,
   Bolszewicy biją do nich
   Jak grad z czarnej chmury.
7. Nie puścimy bolszewików
   Przez Polskie Przedmurze
   Choć samotni, bez pomocy
   Powstrzymamy burzę.
8. Pod Ossowem ksiądz Skorupka
   Ruszył w bój bez broni
   Zamiast szabli, karabinu
   Krzyż Chrystusa w dłoni.
9. Krzyknął: "Chłopcy! Za Ojczyznę
   I za wiarę w Boga!"
   A żołnierze - ochotnicy
   Ruszyli na wroga.
10. Pada kapłan, a dokoła
    Giną ochotnicy.
    Lecz bolszewik nie zdobędzie
    Już naszej stolicy.
11. Ciężkie boje toczył żołnierz,
    Bronił swej wolności.
    Nie oddamy polskiej ziemi,
    Tej naszej świętości.
12. Nad Wkrą strzały, a znad Wieprza
    Polski bagnet błysnął
    Zapamiętaj bolszewiku
    Co to Cud nad Wisłą!
13. Płaczą matki za synami
    Panny za chłopcami
    Że ich aż tylu poległo
    W bojach z Moskalami.
14. Nie płacz matko, nie płacz dziewczę
    Nic się nam nie stało,
    Pokonamy bolszewików
    I wrócimy cało.
15. Szemrze Wisła, Wkra, Wieprz, Niemen
    O polskich żołnierzach
    Naród modli się za nimi
    W ojczystych pacierzach.
    

pieśń o oblężeniu Warszawy w 1939, autor nieznany

1. Posłuchajcie ludzie smutnej opowieści,
   Co ja wam zaśpiewam, w głowie się nie mieści.
   Co ja wam opowiem to jest smutne bardzo,
   Niechaj Wasze serca wspomnieniem nie wzgardzą.
2. Dnia pierwszego września roku pamiętnego,
   Wróg napadł na Polskę z kraju sąsiedniego.
   Najgorzej się zawziął na naszą Warszawę,
   Warszawo kochana, tyś jest miasto krwawe.
3. Kiedyś byłaś piękna, bogata, wspaniała,
   Dzisiaj tylko kupa gruzów pozostała.
   Kościoły zburzone, domy popalone,
   Gdzie się mają schronić ludzie poranione?
4. Lecą bomby z nieba, brak jest ludziom chleba,
   Nie tylko od bomby, umrzeć z głodu trzeba.
   Lecą bomby, lecą od wieczora do dnia,
   Nie ma kropli wody do gaszenia ognia.
5. Kościoły zburzone, domy popalone,
   Gdzie się mają podziać dzieci wygłodzone?
   Matka szuka syna, głośno wzywa Boga,
   Błaga o ratunek przeklinając wroga.
6. Gdy biedna Warszawa w gruzach pozostała,
   To biedna Warszawa poddać się musiała.
   I tak się broniła całe trzy tygodnie!
   Jeszcze Pan Bóg skarze szkopów za ich zbrodnie!
7. Co ja wam tu śpiewam, w głowie się nie mieści,
   Teraz będzie koniec mojej opowieści.
   Posłuchajcie, ludzie, z nami łaska Boża,
   Odbudujem Polskę od gór aż do morza.

Feliks Konarski; 17 stycznia – 19 maja 1944AD

1. Czy widzisz te gruzy na szczycie?
   Tam wróg twój się ukrył jak szczur.
   Musicie, musicie, musicie
   Za kark wziąć i strącić go z chmur.
   I poszli szaleni zażarci,
   I poszli zabijać i mścić,
   I poszli jak zawsze uparci,
   Jak zawsze za honor się bić.

   Refren:

   Czerwone maki na Monte Cassino
   Zamiast rosy piły polską krew.
   Po tych makach szedł żołnierz i ginął,
   Lecz od śmierci silniejszy był gniew.
   Przejdą lata i wieki przeminą.
   Pozostaną ślady dawnych dni
   I wszystkie maki na Monte Cassino
   Czerwieńsze będą, bo z polskiej wzrosną krwi.

2. Runęli przez ogień, straceńcy,
   niejeden z nich dostał i padł,
   jak ci z Samosierry szaleńcy,
   Jak ci spod Racławic sprzed lat.
   Runęli impetem szalonym,
   I doszli. I udał się szturm.
   I sztandar swój biało czerwony
   Zatknęli na gruzach wśród chmur,
   Refren: Czerwone maki...
3. Czy widzisz ten rząd białych krzyży?
   Tam Polak z honorem brał ślub.
   Idź naprzód, im dalej, im wyżej,
   Tym więcej ich znajdziesz u stóp.
   Ta ziemia do Polski należy,
   Choć Polska daleko jest stąd,
   Bo wolność krzyżami się mierzy,
   Historia ten jeden ma błąd.
   Refren: Czerwone maki...

Adam Ważyk, II wojna światowa na Wschodzie

1. Spoza gór i rzek
   Wyszliśmy na brzeg.
   Czy stąd niedaleko już
   Do grających wierzb, malowanych zbóż?
   Wczoraj łach, mundur dziś,
   Sciśnij pas, pora iść.
   Ruszaj, Pierwszy Korpus nasz,
   Spoza gór i rzek na Zachód marsz!
2. Czekaj, Maryś, nas,
   Niedaleki czas,
   Gdy zmora przepadnie zła,
   Będzie radość, aż błyśnie w oku łza.
   Nie płacz, Maryś, nie,
   Nie powtórzy się.
   Ruszaj, Pierwszy Korpus nasz,
   Salut daj na Wschód, na Zachód marsz!
3. Będzie Wielka Rzecz,
   Pospolita Rzecz,
   Potęga wyrośnie z nas
   Na pochwałę wsi, na pochwałę miast.
   Na spotkanie dniom
   Szklany stanie dom.
   Ruszaj, Pierwszy Korpus nasz,
   Po tę Wielką Rzecz na Zachód marsz!

1. Hej, chłopcy, bagnet na broń!
   Długa droga daleka przed nami,
   Mocne serca, a w ręku karabin,
   Granaty w dłoniach i bagnet na broni.
   
   Jasny świt się roztoczy, wiatr owieje nam oczy
   I odetchnąć da płucom, i rozgorzeć da krwi
   I piosenkę jak tęczę nad ziemią roztoczy
   W równym rytmie marsza raz, dwa, trzy.
   
   
2. Hej chłopcy bagnet na broń
   Długa droga daleka przed nami
   Po zwycięstwo my młodzi idziemy
   Granaty w dłoniach i bagnet na broni.
   
   Ciemna noc się przed nami roziskrzyła gwiazdami
   Białe wstęgi dróg w pyle, długie noce i dni
   Nowa Polska zwycięska jest w nas i przed nami
   W równym rytmie marsza raz, dwa, trzy.
   
3. Hej chłopcy bagnet na broń
   Bo kto wie czy to jutro, pojutrze czy dziś
   Przyjdzie rozkaz, że już trzeba nam iść
   Granaty w dłoniach i bagnet na broni.
   
   

1. My ze spalonych wsi,
   My z głodujących miast.
   Za głód, za krew, za lata łez
   Już zemsty nadszedł czas!
2. Więc zarepetuj broń
   I w serce wroga mierz!
   Dudni już krok, milionów krok,
   Brzmi partyzancki śpiew.
3. Więc naprzód, Gwardio, marsz!
   Świat płonie wokół nas.
   I zadrży wróg, i zginie wróg
   Z ręki ludowych mas.

Autor nieznany

1. Rozszumiały się wierzby płaczące,
   Rozpłakała się dziewczyna w głos,
   Od łez oczy podniosła błyszczące,
   Na żołnierski, na twardy życia los.
   Refren:
   Nie szumcie, wierzby, nam,
   Żalu, co serce rwie,
   Nie płacz, dziewczyno ma,
   Bo w partyzantce nie jest źle.
   Do tańca grają nam
   Granaty, wisów szczęk,
   Śmierć kosi niby łan,
   Lecz my nie znamy, co to lęk.
   
2. Czy to deszcz czy słoneczna spiekota,
   Wszędzie słychać miarowy, równy krok,
   To na bój idzie leśna piechota,
   Śpiew na ustach, spokojna twarz i wzrok
   Refren: Nie szumcie, wierzby....
3. I choć droga się nasza nie kończy,
   Choć nie wiemy, gdzie wędrówki kres,
   Ale pewni jesteśmy zwycięstwa,
   Bo przelano już tyle krwi i łez.
   Refren: Nie szumcie, wierzby....
   

1. Nie noszą lampasów, lecz szary ich strój,
   Nie noszą ni srebra, ni złota,
   Lecz w pierwszym szeregu podąża na bój
   Piechota, ta szara piechota.
   
   Refren
   Maszerują strzelcy, maszerują,
   Karabiny błyszczą, szary strój,
   A przed nimi drzewa salutują,
   Bo za naszą Polskę idą w bój!
2. Bo idą, a w słońcu kołysze się stal,
   Dziewczęta zerkają zza płota,
   A oczy ich dumnie utkwione są w dal,
   Piechota, ta szara piechota!
   Refren Maszerują.....
3. Nie grają im surmy, nie huczy im róg,
   A śmierć im pod stopy się miota,
   Lecz w pierwszym szeregu podąża na bój
   Piechota, ta szara piechota.
   Refren Maszerują ......

Stefan Turski (na melodię "Szumią Oleandry"), Leon Pasternak

1. Szumi dokoła las, czy to jawa, czy sen
   Co ci przypomina, co ci przypomina
   Widok znajomy ten
   Co ci przypomina, co ci przypomina
   Widok znajomy ten
2. Żółty, wiślany piach, wioski słomiany dach
   Płynie, płynie Oka jak Wisła szeroka
   Jak Wisła głęboka
   Płynie, płynie Oka jak Wisła szeroka
   Jak Wisła głęboka
3. Był już niejeden las, wiele przeszliśmy rzek
   Ale najpiękniejszy, ale najpiękniejszy
   Jest naszej Wisły brzeg
   Ale najpiękniejszy, ale najpiękniejszy
   Jest naszej Wisły brzeg
4. Piękny jest Wisły brzeg, piękny jest Oki bieg
   Jak szarża ułańska od Wisły do Gdańska
   Pójdziemy, dojdziemy
   Jak szarża ułańska od Wisły do Gdańska
   Pójdziemy, dojdziemy

tekst: Elżbieta Kuryło, muzyka: Edward Pałłasz, 1983

1. Czy równiny, czy góry,
   wiele miejsc jest, na których
   polski żołnierz zapisał swe imię.
   Od Narwiku do Narwi
   rosła chwała tej armii,
   która sztandar zatknęła w Berlinie.
   
   Refren [2x:]
   Za nasz spokojny dom,
   za życie matek, żon,
   bronili naszych miast i wsi
   aż do ostatniej kropli krwi.
   
2. W chłodzie, w deszczu, w upale,
   w leśnej armii oddziale
   szedł partyzant na bój i zwyciężał.
   I na polach Lenino,
   i pod Monte Cassino
   rosła chwała polskiego oręża.
   
   Refren [2x:]
   Za nasz spokojny dom,
   za życie matek, żon,
   będziemy bronić miast i wsi
   aż do ostatniej kropli krwi.

w bliznach twarz Twoja, nasza Hetmanko, w pobojowisk Ci dymie ściemniała, kiedy w Polski obronie stawałaś. Zwyciężyłaś, zwyciężaj! Gdy lud chwyta oręża! Już Różaniec, Różaniec, Różaniec wytaczają żołnierze na szaniec. Twoje ucho na głos czułe bitwy, która wre tam, gdzie szczere modlitwy. Gdzie pokuta, gdzie w górę dążenie, tam gdzie czyste za drugich cierpienie. Smok czerwony tak niszczy to plemię! Tyle gwiazd już strąconych na ziemię! Straszną rzekę wypuścił z gardzieli, w alkoholu Polacy tonęli. O niewiasto Ty z Apokalipsy, Twymi dziećmi jesteśmy tu wszyscy! Leć na skrzydłach dwóch Orła Polskiego, obroń resztę potomstwa swojego. Szatan widzi, że czasu ma mało. Atakuje więc ziemię już całą. Pieczętuje swe sługi na czołach i zasiada na wielu już tronach. Bój to jest nasz ostatni, Królowo! Wkrótce świat się narodzi na nowo. Wielki ogień tę ziemię przepali. Raj zakwitnie dla tych, co zostali. Ty w Gietrzwałdzie po polsku mówiłaś, że w Różańcu, w trzeźwości jest siła. Sto lat przeszło nam w tylu już klęskach. Wstań Narodzie, masz szansę zwycięstwa! Splećmy łańcuch Różańców przez Polskę. Niech Królowa dowodzi swym wojskiem. Niech zakwitną krokusy trzeźwości - wtedy wzejdzie jutrzenka wolności! Niech Krucjata ogarnie miliony, wtedy będzie nasz kraj ocalony. Każdy wytrwa bez przeszkód przy Bogu, jak przyrzekliśmy w Ślubach Narodu.

, Czas strząsnąć zwątpienia już pleśń. Niech w sercach zagorze znicz wiary, I gromka niech ozwie się pieśń. Spod znaku Maryi rycerski my huf, Błogosław nam Chryste na bój. Stajemy, jak ojce, by służyć Ci znów. My Polska, my naród, lud Twój! Już świta, już grają pobudki, Już Jezus przybliża się k`nam. Żyj święta radości, precz smutki, Pan idzie i pierzcha w cień kłam. Pan idzie słoneczność rozlewa się w krąg, Pan idzie na świata siąść tron. Drży szatan, wysuwa mu berło się z rąk, Słyszycie? Zwycięstwa gra dzwon! O Bogarodzico, Dziewico, Tchnij siłę w Maryjny ten zew. Z otwartą stajemy przyłbicą, I serca Ci niesiem i krew. Siać miłość będziemy, wśród burzy i słot, W zwycięski Ty powiedź nas szlak, A gdy nam tchu będzie i mocy już brak, Do nieba pokieruj nasz lot. Niech kwitną krokusy trzeźwości Niech chlubą nam praca i trud W małżeńskiej miłości, trzeźwości niech mnoży się pobożny lud Nie damy karczm zrobić wrogom z polskich szkół Wyrywać czystości w nich z serc Nie damy by szatan dzieci nasze truł Bo władcą nam jest Christus Rex.

Karol Kurpiński / Kazimierz Purwin

1. Cześć ci, Polsko, hołd i chwała,
   ziemio żyzna i wspaniała!
   Ziemio dobrych, sprawiedliwych!
   Ziemio trzeźwych i uczciwych!
2. Od spienionych fal Bałtyku,
   Tatr i Karpat niebotyków.
   Od wstęg Wisły, Odry, Warty,
   płynie pieśń jedności bratniej.
3. Tobie, Polsko, cześć i chwała,
   ziemio wielka i wspaniała.
   Stąd do kresów twoich włości,
   brzmi potężny śpiew wolności.
4. Niech się twoje imię sławi,
   strzeż spuścizny ojców naszych,
   by nam żadna wroga siła
   nigdy więcej nie groziła.
5. Polsko, dziedzictwo Mieszkowe
   świeć wiernością Chrystusowi
   W twoich wiernych synów chwale
   w blasku sławy trwaj nam stale!

przez tak liczne wieki Otaczał blaskiem potęgi i chwały, Coś ją osłaniał tarczą Swej opieki Od nieszczęść, które pognębić ją miały, Przed Twe ołtarze zanosim błaganie; wolność, wszechtrzeźwość w Polsce utwierdź Panie! Przed Twe ołtarze zanosim błaganie; strzeż niepodległą, wierną Polskę Panie! Ty, któryś potem tknięty jej upadkiem wspierał walczących za najświętszą sprawę i chcąc świat cały mieć ich męstwa świadkiem w nieszczęściach samych pomnażał jej sławę Powstała z grobu na Twe władne slowo Polska, wolności narodów chorąży. Pierzchnęły straże, a ponad jej głową Znowu swobodnie Orzeł Biały krąży Wróć wiernej Polsce świetność starożytną Użyźniaj pola, daj nam wszystkim chleba. Niech szczęście, pokój na zawsze zakwitną Zwróć oczy Twoje, Boże ku nam z nieba. Jedno Twe słowo, władco władców, Boże przyniosło Polsce z prochów zmartwychwstanie. Niechaj nas w pracy ramię Twe wspomoże Wysiłkom dobrym dopomagaj Panie Boże, którego ramię sprawiedliwe Żelazne berła władców świata kruszy, Zniwecz w proch wrogów zamiary szkodliwe, Obudź nadzieje polskiej naszej duszy. Boże najświętszy, przez Twe wielkie cudy Oddalaj od nas klęski, mordy boju, Połącz wolności węzłem Twoje ludy Pod jedno berło Anioła pokoju. Boże najświętszy, od którego woli Istnienie świata całego zależy, Ochroń lud Polski od grzechu niewoli, Wspieraj zamiary wszechtrzeźwej młodzieży. Boże najświętszy, przez Chrystusa rany Świeć wiekuiście nad braćmi zmarłemi, Wejrzyj na lud Twój przez wrogów nękany, Przyjmij ofiary synów polskiej ziemi. Daj, byśmy sztandar wiary i trzeźwości Śmiało jak ojce ponieść byli zdolni W braterstwie ludów, w zgodzie i miłości Równi z równymi i z wiernymi wolni. Na krótkoś wolność zabrał z polskiej ziemi I łez krwi naszej popłynęły rzeki. Jakże to musi być okropnie z temi, Którym Ojczyznę zabierasz na wieki. Oddalaj wojny, obdarz nas pokojem Okaż się Ojcem nad dziećmi Twojemi, Którzy wyleli łez tysiące zdroje, Za matkę Polskę, o nią Cię prosiemy.

Nie damy pogrześć wiary Próżne zakusy duchów złych I próżne ich zamiary. Bronić będziemy Twoich dróg Tak nam dopomóż Bóg. Tak nam dopomóż Bóg. Nie damy dzieciom wiary kraść Przez złe, bezbożne szkoły, Choćbyśmy mieli trupem paść, Próżne wrogów mozoły! Nie puścim djabła w szkolny próg Tak nam dopomóż Bóg! Tak nam dopomóż Bóg! Ze wszystkich świątyń, chat i pól Popłynie hymn wspaniały: Niech żyje Jezus Chrystus Król, W koronie wiecznej chwały. I cześć Maryi zagrzmi róg, Tak nam dopomóż Bóg. Tak nam dopomóż Bóg. I łaski triumf taki cud, Powieje z Jasnej Góry I z taką wiara ruszy lud Że runą grzechu mury I jak mgławica pierzchnie wróg. Tak nam dopomóż Bóg. Tak nam dopomóż Bóg. Nie rzucim ziemi skąd nasz ród, Nie damy pogrześć mowy, Polski my naród, polski lud, Królewski szczep piastowy. Nie damy by nas zniemczył wróg! Tak nam dopomóż Bóg! Tak nam dopomóż Bóg! Do krwi ostatniej kropli z żył Bronić będziemy ducha, Aż się rozpadnie w proch i w pył Krzyżacka zawierucha. Twierdzą nam będzie każdy próg. Tak nam dopomóż Bóg! Tak nam dopomóż Bóg! Nie damy miana polski zgnieść, Nie pójdziem żywo w trumnę W Ojczyzny imię i w jej cześć Podnosim czoła dumne. Odzyska ziemię dziadów wnuk. Tak nam dopomóż Bóg! Tak nam dopomóż Bóg! Nie będzie Niemiec pluł nam w twarz, Ni dzieci nam germanił! Orężny wstanie hufiec nasz, Duch będzie nam hetmanił. Pójdziem, gdy zabrzmi złoty róg. Tak nam dopomóż Bóg! Tak nam dopomóż Bóg! Przetrwamy złego losu dni, duch nasz się zeń wyzwoli, a z naszych ofiar, trudu, krwi, lud wzrośnie silnej woli, W złoty wolności zadmie róg. Tak nam dopomóż Bóg! Tak nam dopomóż Bóg! Polskę podniesie, zdziwi świat blask abstynentow chrobrych, wiarę i rozum rodzin kwiat zaszczepi w Lachach dobrych Będziemy strzec trzeźwości dróg Tak nam dopomóż Bóg! Tak nam dopomóż Bóg!

, W opiece swej nas miej. Ludzkich serc pragnienia znasz, Kierować nimi chciej. Wszak Ciebie i Ojczyznę, Miłując chcemy żyć. Bożym prawom życia dnia, Wiernymi zawsze być. O daj nam zdrowie dusz i ciał, Swym światłem zagłusz noc. Daj nam hart tatrzańskich skał, I twórczą wzbudź w nas moc. Na szczytach górskich, czy wśród łąk, W dolinach bystrych rzek, Śladów Twych szukamy rąk, By życie z Tobą wieść. Przed nami jest otwarty świat, A na nim wiele dróg. Choć huk ścieżek kusi nas, Lecz dla nas tylko Bóg!

muzyka: ks. Piątkiewicz Władysław, tekst: Krumłowski Konstanty; koniec XIXw

1. Jak długo w sercach naszych,
   choć kropla polskiej krwi,
   jak długo w sercach naszych
   ojczysta miłość tkwi.
   Ref. Stać będzie kraj nasz cały,
   stać będzie Piastów gród,
   zwycięży Orzeł Biały,
   zwycięży polski lud.
2. Jak długo z gór karpackich
   brzmi polskiej pieśni ton,
   jak długo na Wawelu
   Zygmunta bije dzwon.
   Ref. Stać będzie kraj nasz cały...
3. Jak długo Wisła wody
   na Bałtyk będzie słać,
   jak długo polskie grody
   nad Wisłą będą stać.
   Ref. Stać będzie kraj nasz cały...
4. Dopóki stara wiara
   rozgrzewa naszą krew,
   zdobędziem kraj nasz cały,
   bo każdy Polak lew.
   Ref. Stać będzie kraj nasz cały...
5. O wznieś się Orle Biały
   O Boże spraw ten cud
   Zwycięstwo polskiej sławy
   Ogląda polski lud
   Ref. Stać będzie kraj nasz cały...

Kowalski Adam (1947)

1. Chociaż każdy z nas jest młody,
   Lecz go starym wilkiem zwą, wilkiem zwą.
   My strażnicy polskiej wody,
   Marynarze polscy są.
   Ref. Morze, nasze morze, Ciebie będziem wiernie strzec, 2x
   Mamy rozkaz cię utrzymać,
   Albo na dnie, na dnie twoim lec,
   Albo na dnie z honorem lec, z honorem lec.
2. Żadna siła, żadna burza,
   Nie odbierze Gdyni nam, Gdańska nam.
   Nasza flota choć nie duża,
   Wiernie strzeże portów bram.
   Ref. Morze, nasze morze, …

muzyka: Feliks Nowowiejski (1921), tekst:Hieronim Derdowski (1880)

1. Tam gdzie Wisła od Krakowa
   W polścié morze płinie,
   Polskô wiara, polskô mowa
   Nigdë nie zadzinie.
   Ref.: Nigdë do zgubë
   Nié przińdą Kaszubë,
   Marsz, marsz za wrodżém!
   Më trzimómë z Bodżém
2. Më z Mniemcami wiecie całé
   Krwawé wiedlë wojnë,
   Wolne plesnie wiedno brzmniałë
   Bez górë i chojnë.
   Ref.: Nigdë do zgubë ...
3. Przëszedł Krziżôk w twardi blasze,
   Pôlëł wse i mniasta,
   Za to jego cepë nasze
   Grzmocëłë lôt dwa sta.
   Ref.: Nigdë do zgubë ...
4. Nôs zawołôł do swi rotë
   Poiści król Jadziełło
   Téj w mniemniecciëch karkach gnôtë
   Trzeszczałë, jaż mniło.
   Ref.: Nigdë do zgubë ...
5. Gdze król Kazmnierz gnôł Krziżôka ?
   Gnôł go pod Chojnice!
   Bë go zgnietłë jak robôka
   Kaszubścié kłonice.
   Ref.: Nigdë do zgubë ...
6. Ciéj rôż naju okrętami
   Szwédë najechalë
   Më żesmë jëch kapuzami
   Z Pucka wënëkalë.
   Ref.: Nigdë do zgubë ...
7. Krziżem swiętim przeżegnanie,
   Sec, seciera, kosa,
   Z tim Kaszuba w piekle stanie,
   Diôbłu utrze nosa.
   Ref.: Nigdë do zgubë ...
8. Nasz Stanisław Kostka swięti,
   Co sę u nôs rodzëł,
   Nie dopuscy, bë zawzęti
   Wróg nóm długo szkodzëł.
   Ref.: Nigdë do zgubë ...
9. Płaczą matcie nad sënami,
   Płaczą dzys dzewice,
   Hola! Jesz je Bóg nad nami,
   Dôł cepë, kłonice.
   Ref.: Nigdë do zgubë ...
10. Jak me Mniemce wënëkalë
    Tak wëzwolym sa od wëdczi
    Plesn trzezwoscy bądą grale
    Wieselne kaszëbscze skrzëpczi
    Ref.: Nigdë do zgubë ...
11. Czujce tu ze serca toni
    i skład nasz apostolści.
    Ni ma Kaszëb bez Polonii,
    a bez Kaszëb Polsczi
    Ref.: Nigdë do zgubë ...

tekst: Rybka Stanisław, muzyka: Nowowiejski Feliks (1920)

1. Wolności słońce pieści lazur,
   Łódź nasza płynie w świata dal.
   Z okrętu dumnie polska flaga
   Uśmiecha się do złotych fal.
   
   Refren:
   I póki kropla jest w Bałtyku,
   Polskim morzem będziesz ty,
   Bo o twe wody szmaragdowe
   Płynęła krew i nasze łzy.
   
2. Strażnico naszych polskich granic,
   Już z dala brzmi zwycięski śpiew.
   I nie oddamy cię, Bałtyku
   Zamienisz ty się pierwej w krew.
   
   Refren: I póki kropla jest w Bałtyku ...
3. Płyń, polska floto, płyń na krańce,
   Powita cię uchodzca brat,
   Twa flaga dumnie niech powiewa,
   Wolność i sławę niosąc w świat.
   
   Refren: I póki kropla jest w Bałtyku ...
4. Nad morzem krążył orzeł biały
   I ochrzcił fale własną krwią.
   Pomorskie fale rozbrzmiewają
   Nad brzegiem morza piosnką tą:
   
   Refren: I póki kropla jest w Bałtyku ...

Andrzej Kubacki (utwór autorski)

1. Krzyżackim płaszczem chciano cię zakryć
   Na Częstochowę szedł Turek i Szwed
   Niemiec założyć chciał ci kajdany
   A Rosja brała, co chciała mieć.
   
   Jakże ci wdzięczny jestem Ojczyzno
   że się nie dałaś, choć kąsał cię wróg
   krwią cię znaczono, gdy batem nas bito
   wielu poległo braci i sióstr
   Refren:
   My tylko wolnej Oczyzny chcemy
   Tej najpiękniejszej wśród pól i łąk
   Twą niepodległość bronić będziemy
   Byś polskim chlebem karmiła nas wciąż
2. Przepędziliśmy wrogów z Ojczyzny
   w dzwonach rozbrzmiewa wolności ton
   Z nami nadzieja na Jasnej Górze
   W koronie Orzeł pręży swą moc
   
   Nikt już nie będzie się znęcał nad nami
   Ojczyzny naszej skazywał na rzeź
   Boś ty jest Polską z wszelkimi dobrami
   Kto chce cię nękać, niech idzie precz.
   Refren:
   My tylko wolnej Oczyzny chcemy
   Tej najpiękniejszej wśród pól i łąk
   Twą niepodległość bronić będziemy
   Byś polskim chlebem karmiła nas wciąż
3. Bądź z nami Matko Królowo Polski,
   Niech Orzeł Twe berło strzeże u szpon
   Niech nie zabierze naszej wolności
   Na wieki wieków tę wolność nam chroń

1. Ojczyzna nasza to wieś i miasto
   i las co szumi piosnkę o zmroku.
   
   Obłok i słońce, co świeci jasno,
   zboże, co w polu rośnie wysoko. 2x
2. Ojczyzna nasza to dom i szkoła
   i szara wstęga i drogi za domem
   
   I wszystko, wszystko co jest dokoła
   tak bliskie sercu, drogie, znajome. 2x
3. To mowa, którą od dziecka znamy
   to ludzie, których nikt nie pokona.
   
   Gorącym sercem Ciebie kochamy
   Nasza Ojczyzno - ziemio rodzona. 2x

tekst: Konstanty Ildefons Gałczyński, muzyka: Tadeusz Sygietyński

1. Wszystko tobie, ukochana ziemio,
   nasze myśli wciąż przy tobie są,
   tobie lotnik triumf nad przestrzenią,
   a robotnik daje dwoje rąk.
   
   Ty przez serce nam jak Wisła płyniesz,
   brzmi jak rozkaz Twój potężny głos,
   murarz, żołnierz, cieśla, zdun, inżynier
   wykuwamy twój szczęśliwy los.
   
   Refren:
   Ukochany kraj,
   umiłowany kraj,
   ukochane i miasta, i wioski,
   ukochany kraj,
   umiłowany kraj,
   ukochany, jedyny, nasz, polski.
   Ukochany kraj,
   umiłowany kraj,
   ukochana i ziemia, i nazwa,
   ukochany kraj,
   umiłowany kraj,
   nasza droga i słońce, i gwiazda.
   
2. My trudności wszystkie pokonamy,
   żaden wróg nie złamie hartu w nas,
   w słońce jutra otworzymy bramy,
   rozśpiewamy, rozświecimy czas.
   
   To dla ciebie najgorętsze słowa,
   wszystkie serca, siła wszystkich rąk,
   to dla ciebie, dumo narodowa,
   każdy dzień i każdy nowy dom.
   
   Refren: Ukochany kraj ....

Hoffman Kazimierz (+1911), Wasilewski Edmund, Hoffman Kazimierz

1. Płynie Wisła, płynie
   Po polskiej krainie, (bis)
   Zobaczyła Kraków, pewnie go nie minie. (bis)
2. Zobaczyła Kraków,
   Wnet go pokochała, (bis)
   A w dowód miłości wstęgą opasała. (bis)
3. Chociaż się schowała
   W Niepołomskie lasy, (bis)
   I do morza wpada, płynie jak przed czasy. (bis)
4. Nad moją kolebą
   Matka się schylała, (bis)
   I po polsku pacierz mówić nauczała. (bis)
5. "Ojcze nasz" i "Zdrowaś"
   I "Skład Apostolski", (bis)
   Bym do samej śmierci kochał naród polski. (bis)
6. Bo ten naród polski
   Ma ten urok w sobie, (bis)
   Kto go raz pokochał, nie zapomni w grobie. (bis)
7. Abym gdy dorosnę
   Wziął Polkę za żonę (bis)
   Bo tylko Polakom Laszki przeznaczone. (bis)
8. Niech Francuz Francuzkę
   Niemiec kocha Niemkę (bis)
   Ja zaś wolę Polkę, niźli cudzoziemkę. (bis)
9. I to wszystko razem
   Od matki słyszałem (bis)
   Czego nie zapomnę jak nie zapomniałem. (bis)
10. Płynie Wisła płynie,
    Po polskiej krainie (bis)
    A dopóki płynie Polska nie zaginie. (bis)

Horytnica

1. Kochana ma Polsko, Ojczyzno jedyna,
   Twe dumne barwy, biało - czerwone,
   żyję dla Ciebie, Ty dla mnie zawsze będziesz trwać.
   Z północy i południa, na zachód i na wschód,
   spoglądam na tę ziemię, krainę moich snów
   i tylko tutaj czuję smak, smak złocistego chleba,
   tu orzeł tuli serce me, wzlatując wprost do nieba.
   
2. Kochana ma Polsko, Ojczyzno jedyna,
   Twe dumne barwy, biało - czerwone,
   żyję dla Ciebie, Ty dla mnie zawsze będziesz trwać.
   Kochana ma Polsko, Ojczyzno jedyna,
   skrzydlaty orle, obrońco Kraju,
   wzleć ponad chmury, swą dumną pieśń po świecie nieś.
   Podziwiam piękno srebrnych gór, i szept mazurskich lasów,
   strumieni przezroczystych wód, symbole dawnych czasów,
   dywany kolorowych pól, barwy złocistych plaży,
   rysują obraz marzeń mych, cudowne krajobrazy.
   
3. Kochana ma Polsko, Ojczyzno jedyna,
   Twe dumne barwy, biało - czerwone,
   żyję dla Ciebie, Ty dla mnie zawsze będziesz trwać.
   Kochana ma Polsko, Ojczyzno jedyna,
   skrzydlaty orle, obrońco Kraju,
   wzleć ponad chmury, swą dumną pieśń po świecie nieś.
   

słowa: Władysław/Stanisław Bełza, muzyka: Feliks Nowowiejski/Henryk Jarecki?

1. O polski kraju święty,
   Warowny domie nasz,
   O jakiż niepojęty,
   Ty dla nas urok masz.
   
   Refren:
   Potężna w tobie siła,
   Żywota wieczny zdrój,
   O Polsko moja miła,
   O drogi kraju mój,
   O Polsko moja miła,
   O drogi kraju mój.
2. Znad murów Częstochowy
   Bogarodzicy wzrok,
   Twej Pani i Królowej
   Twój każdy śledził krok.
   
   Refren:
   I Jej puklerzem zbrojna,
   W jej upowita czar
   Szłaś wielka i dostojna
   Pod Chocim, Wiedeń, Bar,
   Szłaś wielka i dostojna
   Pod Chocim, Wiedeń, Bar,
3. Gdzie wstęga Wisły płynie
   Aż po Bałtyku brzeg,
   Tam imię twoje słynie,
   Tam dziejów twoich bieg,
   
   Refren:
   O wznieś się orle biały,
   o Boże spraw ten cud!
   Niech słońce dawnej chwały
   Ogląda polski lud!
   Niech słońce dawnej chwały
   Ogląda polski lud!
4. Ojczyzno moja miła,
   O Polsko, kraju mój!
   Potężna w tobie siła,
   Żywota wieczny zdrój,
   
   Refren:
   Za wolność twą i chwałę,
   radosny wznosząc śpiew,
   Oddamy życie całe,
   Przelejem wszystką krew,

Dodatek o Weselu Wesel

(na melodię "Warszawianka")

1. Abstynenckiej dzień dziś chwały
   Oby dzień ten dniem wskrzeszenia był
   Staropolskich obyczajów,
   Gdy źródlaną wodę Polak pił.
   
   Bóg wyróżnił nas Polaków
   Abstynencji dał nam gen
   Jakich trzeba jeszcze znaków
   Że wszechtrzeźwość dla nas jest jak tlen
   
   Refren:
   Hej kto Polak abstynentem,
   Niech odżyje polski duch
   Nas napełnia wódka wstrętem,
   Piwo, wino - nie nasz druh.
   
2. Nikt z nas się nie musi wstydzić
   Zasług ojców, których mają w bród
   Toteż nie pozwolim szydzić
   Z naszych przodków ani z naszych cnót
   
   Wesel bezalkoholowych
   Nie ma tyle żaden kraj
   O pijaństwo zwalcz obmowy
   I o dobre imię Polski dbaj.
   
   Refren: Hej kto Polak ...
   

1. W Polsce małżeństw roztropnych jest wiele,
   które było stać na cud,
   na bezalkoholowe wesele,
   by świętować godnie ślub.

   Refren:

   Śpiewajmy o obyczajach zdrowych,
   o tym, aby z miłości brać ślub,
   o weselach bezalkoholowych,
   o miłości, co łączy po grób.

2. Z całej Polski co roku zjeżdżają
   na Wesela Wesel noc
   i świadectwo Rodakom swym dają,
   jaka w wszechtrzeźwości moc.
   Refren: Śpiewajmy o obyczajach zdrowych...
3. "Trzeźwi bądźcie" mówi Pismo Święte
   "I czuwajcie" wzywa nas.
   Człek pobożny jest więc abstynentem
   w smutku i w radości czas.
   Refren: Śpiewajmy o obyczajach zdrowych...
4. Nasze serca są pełne radości,
   którą mogą tylko nieść
   modły, praca i życie w trzeźwości.
   Za ten dar bądź Bogu cześć.
   Refren: Śpiewajmy o obyczajach zdrowych...
5. Gdy kraj truły pijaństwa ciemności
   Księdza Zązla zesłał Bóg
   By przywrócił mu cnotę trzeźwości
   By świadomie człek brał ślub.
   Refren: Śpiewajmy o obyczajach zdrowych...
6. Zmienił w Polsce Ksiądz Władysław wiele.
   On przywrócił Boży ład.
   Zawdzięczamy mu Wesel Wesele
   I że podziwia nas świat.
   Refren: Śpiewajmy o obyczajach zdrowych...

melodia: Maciej Wróblewski, prawykonanie: Maciej Wróblewski, Katarzyna Chęsy

1. Gromadzi srebrne Wesel Wesele
   Małżonków, co zbożne mają cele
   Aby w szacunku mieć sakramenta
   Aby rodzina ich była święta
   
2. Żeby wesela bez alkoholi
   Były wyrazem tej naszej woli:
   Nie musi barman żyć z naszej pracy,
   Lecz nasze dzieci, Bracia Polacy.
   

   Refren:

   Bo polska dusza pragnie wolności
   Bez alkoholu, pragnie trzeźwości
   Ze swej polskości jesteśmy dumni
   Bo myśmy trzeźwi, a więc rozumni ,
   A więc rozumni

   
   
3. Przyjechaliśmy tu z całej Polski.
   Z Torunia płynie zew apostolski
   Będziemy głosić z głową do góry,
   Że abstynentem Polak z natury
   
   Refren: Bo polska dusza ...