Parafia Matki Bożej Uzdrowienia Chorych w Dźwirzynie została erygowana w dniu 4 kwietnia 1986 r. dekretem ks. bp Ignacego Jeża. Budowa kościoła trwała w latach 1982-1996 (według projektu inż. Rafała Kostrzewy), zaś wieża została dobudowana w 1999 r. Poświęcenie kościoła nastąpiło w dniu 6 lipca 1987 r.
Bryła kościoła zdominowana jest dwoma połaciami dachu zapadającymi na siebie w niesymetryczny sposób. Daje to podwójny efekt: wertykalnej strzelistości właściwej kościołom wskazującym na niebo, oraz horyzontalnej przestrzeni właściwej namiotom wspólnotowego spotkania ludzi. Dodatkowym akcentem jest obecność ażurowej wieży, z lekkością unoszącej dwa dzwony. Plac przed kościołem wypełniają rzeźby dźwirzyńskiego artysty Stanisława Sety: Matka Boża Różańcowa, św. Józef, Pieta i Jezus Frasobliwy. Wnętrze kościoła stanowi niesymetryczna przestrzeń halowa, dwunawowa. Nad nawą boczną, wsparta na filarach i otwarta na kościół empora. Delikatnie, aczkolwiek sugestywnie wydzielone podwyższeniem i zamknięte prostą ścianą prezbiterium. Dominuje na niej dużych rozmiarów krucyfiks. Pod krzyżem, otoczona licznymi wotami kopia cudownego obrazu Matki Bożej Uzdrowienia Chorych. Mensa ołtarzowa, tabernakulum i lektorium wykonane w technice metaloplastyki. Po bokach współczesne, skromne stalle. Całości dopełnia pionowy, zajmujący całą wysokość ściany prezbiterium witraż przedstawiający różańcowe Tajemnice Światła. Witraże wykonano w nowatorskiej, jak na tę sztukę, technice. Nie używa się w niej tradycyjnego spoiwa szkieł – ołowiu. Na przełomie XIX i XX w. L.C. Tiffany (1848 - 1933) - amerykański artysta tworzący głównie dzieła ze szkła i wyroby jubilerskie w stylu secesji - zastosował nowy rodzaj szkieł tzw. opalizowanych. Wprowadził on także nową, trwalszą i bardziej finezyjną, technikę łączenia wszelakich szkieł witrażowych - przy pomocy owijania elementów folią miedzianą i lutowania cyną. Sklepienie nawy głównej wykonane z desek naśladuje burtę statku z dwoma mansardowymi bulajami w kształcie trójkąta, otwierającymi widok na dwa sanktuaria maryjne: w Lourdes i Fatimie. Kościół obiega płaskorzeźbiona Droga Krzyżowa. Pod chórem rzeźba św. Piotra z kluczem Królestwa w dłoni i siecią rybaka (autorstwo Stanisława Sety). Po lewej stronie prezbiterium polichromowana rzeźba św. Jana Chrzciciela strzegącego chrzcielnicy parafialnej (autorst wo Stanisława Sety). Na chórze 17-to głosowe organy służące celom liturgicznym i koncertowym (Międzynarodowy Festiwal Organowy).
Dzięki wysiłkowi, kompetencjom architekta, budowniczych i aranżujących wnętrze kościoła osiągnięty został główny cel tej budowli: stworzenie przestrzeni sakralnej dla modlitwy, kontemplacji, sprawowania liturgii i spotkań wspólnoty wiary. Znamiennym faktem jest, że w miejscowości, która w 1978 roku otrzymała prawa uzdrowiska, w dwadzieścia lat później zbudowano kościół pod wezwaniem Matki Bożej Uzdrowienia Chorych. Tak więc, w tym miejscu stykają się dwie siły: przyrodzona naturze i nadprzyrodzona moc uzdrawiania.
W sezonie letnim kościół otwarty jest dla wszystkich przez cały dzień. Nigdy nie świeci pustką. Nieustannie nawiedzany przez licznych wiernych z całej Polski.
Odpust parafialny jest obchodzony w dniu 6 lipca.