Sanktuarium Matki Bożej Uzdrowienia Chorych znajduje się we wrocławskim kościele p.w. św. Łazarza przy ulicy Traugutta. Jest to kościół filialny parafii p.w. św. Maurycego.
Świątynia ta powstała w II połowie XIV wieku zbudowana przez Zakon Rycerzy i Szpitalników św. Łazarza z Jerozolimy. Pełnił on funkcję kaplicy w pobliskim leprozorium dla mężczyzn. Patrona dla kościoła wybrano nieprzypadkowo, bowiem od imienia Łazarz wywodzi się słowo lazaret, włoskie lazarro oznacza trędowatego, a lazaretto to szpital zakaźny. Jednak już na początku XV wieku pacjentami szpitala były nie tylko osoby trędowate. Na początku XIX wieku, w związku z kasacją zakonów, szpital przekształcono w dom starców. Natomiast sam kościół został zaniedbany. Uporządkowano go w 1907 roku, a odnowiono w 1930. W 1945 roku świątynia uległa znacznemu zniszczeniu, a po zakończeniu II wojny światowej stała się kościołem pomocniczym parafii św. Maurycego. W latach 1946-1949 przeprowadzono jej remont: we wnętrzu odrestaurowano zabytkowy ołtarz i ustawiono nowy z piaskowca. Odnowiono też figury Najświętszego Serca Jezusowego, św. Jana Bożego oraz obraz św. Cecylii z XVII wieku. Po powodzi w 1997 roku przeprowadzono kolejny gruntowny remont świątyni.
Kościół p.w. św. Łazarza jest jednym z najmniejszych we Wrocławiu. Jest to budowla ceglana, murowana, jednonawowa, dwuprzęsłowa, zamknięta prostokątnym, dwuprzęsłowym prezbiterium. Strop zwieńczony jest sklepieniem krzyżowo-żebrowym. We wnętrzu kościoła zachowały się do dziś: gotycki wspornik sklepienia i portal z piaskowca, skrzydła ołtarza z XV wieku oraz barokowa rzeźba Matki Bożej z piaskowca z 1727 roku.