Przebywając w Miejscu Piastowym i Iwoniczu, warto wykorzystać każdą wolną chwilę, aby zapoznać się z niebywale pięknymi zabytkami najbliższej okolicy; a są to przede wszystkim drewniane kościoły, miejscowości zdrojowe Iwonicz i Rymanów. To dla zapoznania się z nimi stworzono Szlak Architektury Drewnianej, przebiegający przez teren Podkarpacia dziewięcioma trasami, z których Krośnieńsko – Brzozowska, jest nam najbliższa i najłatwiej będzie zobaczyć kościoły: Iwonicz p.w. Wszystkich Świętych, Iwonicz Zdrój p.w. Św. Iwona (o Iwoniczu Zdroju będzie jeszcze słowo),Rogi p.w. Św. Bartłomieja, Wrocanka p.w. Wszystkich Świętych, Targowiska p.w. Św. Małgorzaty, ale również przepiękny kościółek w Klimkówce p.w. Znalezienia Krzyża Świętego i Pana Jezusa Ukrzyżowanego.
Zostając na kilka dni w okolicy warto spędzić go intensywnie i ciekawie. Oto kilka propozycji w zależności od preferowanego rodzaju turystyki.
Historia Iwonicza, miejscowości położonej w dolinie potoku Iwonka, sięga XIV wieku. Lokacja wsi na prawie niemieckim nastąpiła w XV wieku. Znaczną część mieszkańców stanowili osadnicy niemieccy. Pierwszymi znanymi właścicielami Iwonicza byli przedstawiciele rodu Iwanickich. W 1464 roku zbudowano modrzewiowy kościół parafialny.
W okresie reformacji, ówcześni właściciele Iwonicza, rodzina Sienieńskich, która była związana z protestantami, wybudowali zbór ariański, na którym umieszczono piękny zegar słoneczny. W XVII i XVIII stuleciu bardzo często zmieniali się właściciele. Iwonicz w XVII wieku dotknęły różnego rodzaju nieszczęścia; powodzie, pożary, "morowe powietrze", łupili miejscowość Tatarzy, Szwedzi, Siedmiogrodzianie. Mimo tych kataklizmów wieś powoli się rozwijała. W 1799 roku Iwonicz wszedł w posiadanie rodu Załuskich, do których należał aż do 1945 roku. Załusccy przyczynili się w znacznym stopni do rozwoju Iwonicza, byli także założycielami uzdrowiska. W drugiej połowie XIX wieku wzniesiono eklektyczny dwór, będący siedzibą rodową.
Pod koniec XIX wieku rozpoczęto w okolicach wsi eksploatację złóż ropy naftowej, przyczyniło się to w znacznym stopniu do rozwoju miejscowości. Na przełomie XIX i XX wieku, ówczesny proboszcz ks. Podgórski, założył zakłady dla nieuleczalnie chorych, prowadzone przez siostry i braci zakonnych. Okres dwudziestolecia międzywojennego przyniósł dalszy rozwój Iwonicza, związany z działalnością uzdrowiska i zwiększonym wydobyciem ropy naftowej. II wojna światowa spowodowała wiele ofiar wśród mieszkańców oraz spowodowała duże zniszczeń. Bardzo aktywnie na tym terenie działały oddziały Armii Krajowej.
W wyniku zmian ustrojowych, jakie dokonały się po 1945 roku, majątek Załuskich został przejęty przez państwo, doprowadziło to w efekcie do częściowej dewastacji pałacu i parku. W 1955 roku dokonano administracyjnego podziału miejscowości na Iwonicz i Iwonicz Zdrój. Współcześnie następuje dynamiczny rozwój miejscowości, zwiększa się liczba mieszkańców, powstają ośrodki oświatowe i przedsiębiorstwa produkcyjne.
Iwonicz Zdrój należy do najstarszych polskich uzdrowisk. Pierwsze wzmianki o leczniczych właściwościach tutejszych Źródeł pochodzą z wydanych w 1578 roku "Cieplic" Wojciecha Oczki, lekarza nadwornego Stefana Batorego. W XVII wieku "cudowne" właściwości wód iwonickich były znane w całym kraju. Interesowali się nimi wybitni lekarze leczący koronowane głowy. Osiemnasty wiek nie sprzyjał rozwojowi uzdrowiska i dlatego nastąpił upadek lecznictwa w Iwoniczu.
Ponowny rozwój lecznictwa uzdrowiskowego nastąpił dopiero w wieku XIX, gdy ówcześni właściciele Iwonicza, Karol Załuski, a następnie Amelia Załuska, przystąpili do budowy pierwszych obiektów zakładu kąpielowego. W początkowym okresie prowadzono działalność uzdrowiskową tylko w sezonie letnim, a pierwszym stałym lekarzem był brat znanego poety Wincentego Pola, dr Józef Pol. Znaczny napływ gości, który nastąpił w połowie XIX wieku, spowodował rozbudowę tak zakładu kąpielowego, jak i innych budynków służących wygodzie kuracjuszy. Do wybuchu I wojny światowej Iwonicz Zdrój przeżywał okres szybkiego rozwoju; zwiększała się liczba gości, powstawały nowe obiekty uzdrowiskowe, rozpoczęto butelkowanie i sprzedaż iwonickich wód mineralnych. Okres I wojny światowej uniemożliwił prowadzenie działalności leczniczej, ale nie spowodował większych strat w infrastrukturze zdrojowej. W okresie międzywojennym nastąpił dalszy rozwój Iwonicza Zdroju, obok rodziny Załuskich zaczęli inwestować w zakłady lecznicze także inni przedsiębiorcy. Największą inwestycją okresu międzywojennego była budowa szpitala uzdrowiskowego "Excelsior", który był własnością Związku Kas Chorych.
Okres II wojny światowej to najbardziej dramatyczny okres w historii Iwonicza Zdroju. Zakłady uzdrowiskowe zostały przeznaczone tylko dla Niemców. W uzdrowisku i najbliższych okolicach bardzo aktywnie działała Armia Krajowa, która w sierpniu 1944 roku opanowała miejscowość w ramach akcji "Burza". Czasy okupacji niemieckiej spowodowały duże straty wśród ludności, wielu iwoniczan zginęło w walce lub zostało pomordowanych. Działania wojenne przyniosły także znaczne straty materialne - zniszczeniu uległy liczne budynki uzdrowiskowe.
Po 1945 roku nastąpiła nacjonalizacja Zakładu Kąpielowego, który stał się własnością państwa. W 1955 roku wyodrębniono Iwonicz Zdrój ze wsi Iwonicz, a w 1973 miejscowość otrzymała prawa miejskie. Okres powojenny to dynamiczny rozwój całego uzdrowiska, powstały liczne sanatoria, zwiększono w znacznym stopniu ofertę leczniczą, rozbudowano infrastrukturę sportowo-rekreacyjną (basen, skocznie narciarski, korty, ścieżki spacerowe itp.).
Dane zaczerpnięte ze strony internetowej współorganizatora spotkania Wesele Wesel Gminy Iwonicz Zdrój
łączy najcenniejsze świątynie i miejsca otaczane kultem przez dawnych i obecnych mieszkańców Beskidu Niskiego.
Przemierzając szlak podziwiać można piękną przyrodę, zabytkowe miasta, uzdrowiska oraz kulturę pogranicza. Obejmuje 35 najcenniejszych zabytków kultury sakralnej pogranicza polsko - słowackiego. Stropkov - Krusinec - Vyskovce-Vislava - Olsavka - Bukowce - Staskovce - Vladica - Gribov - Kozuchovce - Mirola - Bodruzal - Krajna Polana - Nizny Komarnik - Vysny Komarnik - Barwinek - Trzciana - Jaśliska- Dukla - Chyrowa - Wietrzno - Miejsce Piastowe - Iwonicz - Rymanów - Królik Polski -Krosno.
Wzdłuż szlaku rozmieszczono tablice informacyjne ze schematem przebiegu trasy. Z krośnieńskich świątyń do szlaku włączono Bazylikę Farną oraz kościół i klasztor OO. Franciszkanów.
Szlak ten, stanowiący przedłużenie Szlaków Papieskich w Małopolsce, został wytyczony w oparciu o dokumenty i relacje uczestników wypraw ks. Karola Wojtyły w latach 50-tych ub. wieku. Prowadzi przez południowe tereny powiatów: jasielskiego, krośnieńskiego i sanockiego, z Magury Wątkowskiej do Komańczy. Szczególnie interesuje turystów pieszych, pragnących zrozumieć sens stwierdzenia Papieża Jana Pawła II "…wiele tym górom zawdzięczam…".
W gminie Dukla biegnie szlakiem czerwonym z zachodu przez Chyrową na Pustelnię św. Jana z Dukli (Trzciana), stąd na Górę Cergową przez Nową Wieś. Z Pustelni biegnie również drogą E 371 do sanktuarium św. Jana z Dukli. Z sanktuarium wiedzie przez most na Jasiołce, Cergową, Cergową-Zakluczynę do "Złotej Studzienki" na Górze Cergowej i łączy się z czerwonym szlakiem.
Transgraniczny szlak, łączącyy ze sobą miejsca związane z narodzinami i historią przemysłu naftowego. Jego główną oś: Jasło - Krosno - Sanok - Lesko - Ustrzyki Dolne – (na Ukrainie potrzebny jest paszport) Sambor -Borysław -Drohobycz - Lwów wzbogacają pętle dla turystyki pieszej i rowerowej, m.in. takie pętle posiada trasa od Harklowej k/Jasła do Lwowa.
W Gminie Dukla przebiega przez: Równe, Wietrzno - Ropiankę.
Podkarpacie znane jest z hutnictwa szkła, jest ich tu wiele, czasem są to małe, rodzinne, huty szkła gospodarczego np. w Rogach.
Czasem są to większe huty zajmujące się produkcją szkła artystycznego. do takiej chcemy Państwa zaprosić w Rymanowie. Miejscową hutę szkła SABINA można zwiedzić, obejrzeć proces wytwarzania szkła i zakupić ciekawe pamiątki. Można również zamówić produkt specjalny.
Najbardziej znaną oczywiście jest krośnieńska huta szkła Krosno SA.
Będąc w tych okolicach, na pewno warto odwiedzić Komańczę, miejsce internowania Sługi Bożego Księdza Stefana Kardynała Wyszyńskiego. To w tym miejscu powstawały Jasnogórskie Śluby Narodu Polskiego. Odległość z Iwonicza to ok.70 km.
W podobnej odległości znajduje się bardzo ciekawe miejsce w Myczkowcach; dawne koszary wojskowe, pełnią teraz rolę Ośrodka Wypoczynkowo – Rehabilitacyjnego Caritas Diecezji Rzeszowskiej, to tutaj lubiący poznawać ciekawe rośliny spotkają ogród biblijny, znawcy drewnianego budownictwa sakralnego spotkają 130 miniaturowych wiernie odtworzonych Kościołów i cerkwi, nie tylko z naszych okolic, ale również Słowacji i Ukrainy. Na miejscu można pojeździć konno, wypić kawę w kawiarence, a po wcześniejszym uzgodnieniu zjeść obiad, lub zanocować; aby następnie zwiedzić Zespół Elektrowni Wodnych Solina-Myczkowce.
Magura Wątkowska 842 m - Świerzowa - Kolanin 708 - Hałków - Kąty - Łysa Góra 641 - Polana 651 - Chyrowa Wieś - Pustelnia św. Jana z Dukli - Nowa Wieś - Cergowa 716 - Lubatowa - Żabia Góra 520 - Iwonicz Zdrój - Mogiła 608 - Rymanów Zdrój - Puławy - pasmo Bukowicy - Tokarnia 777 - Komańcza
Dębi Wierch 664 - Przełęcz Beskid 593 - Grab - Huta Polańska - Wielka Góra 791 - Barwinek - Przełęcz Dukielska 500 - Czeremcha - Kamień 857 - Jasiel - Kanasiówka 823 - Siwakowska Dolina 701 - Nowy Łupków.
Pustelnia św. Jana z Dukli - Przełęcz Dukielska: Pustelnia św. Jana z Dukli - Mszana 649 - Tylawa - Zyndranowa - Przełęcz Dukielska 500.
Krosno - Dukla : Krosno - Sobieszyn - Żarnowiec - Zręcin - Chorkówka - Bóbrka - Wietrzno - Dukla.
Dukla - Chyrowa: Dukla - Kardasz - Chyrowa 695
Tylawa - Baranie: Tylawa - Kiczera 471 - Olchowiec - Baranie 728
W miejscowości Odrzechowa można skorzystać z wypożyczalni koni i spędzić wakacje w siodle:
Ci z Państwa, którzy preferują rowery, mogą skorzystać z oznakowanych szlaków:
Górzysta kraina powiatu Świdnik stwarza możliwości do uprawiania turystyki pieszej. Sieć szlaków turystycznych nawiązuje do Szlaku Wolności (szlak czerwony), który stanowi część krajowej i europejskiej sieci szlaków turystycznych.
To tylko kilka propozycji, dla zwolenników intensywnego spędzania czasu. Dla tych, którzy wolą zwiedzanie miast, polecamy zwiedzenie Krosna, kiedyś zwanego „Parva Cracovia” – Mały Kraków.
Warto również udać się (ponownie) na chwilę do Dukli o której pierwsza wzmianka pochodzi z 1336 roku. W 1380 r. uzyskała prawa miejskie. Zabytki Dukli godne obejrzenia to: kościół parafialny pod wezwaniem Marii Magdaleny w stylu późnobarokowym z wystrojem wnętrz w stylu rokoko, kościół OO. Bernardynów wraz z zespołem klasztornym, (w tym miejscu 9czerwca 1997 przebywał Jan Paweł II przed uroczystością kanonizacji Św. Jana z Dukli) zespół pałacowo-parkowy - Muzeum Historyczne Pałac (zbiór militariów na placu przed muzeum) komora celna, ratusz z II połowy XIX wieku, ruiny synagogi żydowskiej, ruiny browaru, cmentarz z kaplicą XVIII w., cmentarz żydowski, cmentarz wojenny z I i II wojny światowej. W ostatnim czasie Dukla stała się miejscem pielgrzymek. Ojciec św. Jan Paweł II osobiście kanonizował dukielskiego rodaka 10 czerwca 1997 r. Miejsce kultu św. Jana to Pustelnia św. Jana znajdująca się w Trzcianie na wzgórzu Zaśpit.
Dowcipni mówią, że być w okolicach Krosna i Prządek nie widzieć „to tak jak być w Rzymie i ….” Dlatego zapraszamy do Rezerwatu przyrody nieożywionej.
Niniejsze zaproszenie nie wyczerpuje wszystkich możliwości. W trakcie spotkań będzie wiele okazji do zadania pytań na temat ciekawych miejsc w okolicy, w Recepcji XVI Ogólnopolskiego Spotkania, postaramy się aby było znacznie więcej folderów i informatorów o naszej okolicy.
ZAPRASZAMY